Bron: Amigoe
WILLEMSTAD — De Raad van Ministers van St. Maarten heeft drie weken geleden al een principebesluit genomen om uit de monetaire unie met Curaçao te stappen, zo blijkt nu. Dit in het kader van de ontwikkelingen in de laatste maanden rond de Centrale Bank. Vooral de kritiek van de Curaçaose regering op de beslissing van de Centrale Bank van Curaçao en Sint Maarten (CBCS) om alle obligaties op te kopen, die bij een emissie van Sint Maarten Harbour Holding N.V. (SMHH) niet door derden zouden worden gekocht, is de regering van St. Maarten in het verkeerde keelgat geschoten.
Het principebesluit is onderdeel van verschillende stappen, die naar mening van St. Maarten moeten worden genomen voordat het land over een eigen Centrale Bank kan beschikken. Onder meer moet de dependance van de CBCS op St. Maarten eerst op sterkte worden gebracht. Ook de vergadering van aanstaande maandag, waarover de Amigoe al eerder berichtte, tussen de regeringen van Curaçao en St. Maarten en de Raad van Bestuur (RvB) van de CBCS is onderdeel van dit proces. De obligatielening ten gunste van SMHH en ook andere zaken, zoals een privé-lening van 3 miljoen gulden van president-directeur Emsley Tromp, zijn onderwerp van gesprek.
De minister van Financiën van St. Maarten, Hiro Shigemoto, heeft de vergadering aangevraagd. St. Maarten is bezorgd over de situatie bij de CBCS. Volgens Shigemoto moet de directie van CBCS in de gelegenheid worden gesteld om zich te verdedigen. Elk onderzoek dat Curaçao wil uitvoeren naar het CBCS-bestuur moet door een onafhankelijke internationale organisatie gebeuren, aldus Shigemoto. Hij staat er ook op dat elk onderzoek van de Raad van Commissarissen (RvC) voorafgegaan wordt door een advies van de Raad van Bestuur (RvB, lees: directie) en de Raad van Toezicht aan de twee ministers van Financiën.
Gezamenlijke munt
Sinds 10-10-‘10, de datum waarop de autonome landen in het Koninkrijk van start zijn gegaan, delen Curaçao en St. Maarten een gezamenlijke munt en de Centrale Bank. Het was de bedoeling dat beide landen per 1 januari 2012 een eigen Caribische Gulden zouden introduceren. Sindsdien heeft echter zowel de Sintmaartense- als de Curaçaose regering aangegeven een eigen Centrale Bank te willen hebben. Ook de Staten van Curaçao hebben een motie aangenomen, waarin wordt gepleit voor een eigen Centrale Bank voor het land. In een brief van 15 juli jongstleden vroegen zowel premier Gerrit Schotte (MFK) als de Sintmaartense minister van Financiën, Hiro Shigemoto, om een plan van aanpak van de CBCS om dit te bewerkstelligen.
Reactie CBCS
Volgens de CBCS is er geen enkele onduidelijkheid over de geldigheid van haar beleggingsbeleid. Dit laat de bank weten in een reactie op de kritiek die de instelling heeft gekregen op de beslissing om alle obligaties op te kopen die bij de emissie van SMHH niet door derden zouden worden gekocht.
Volgens CBCS beroept de voorzitter van de RvC, Renny Maduro, zich ten onrechte op het ontbreken van een goedgekeurd beleggingsbeleid 2012. Dat dit beleid ontbreekt is te wijten aan hemzelf, aldus de CBCS.
Het beleggingsbeleid is op 17 oktober 2011 door de RvC goedgekeurd. De RvB heeft getracht in december 2011 een vergadering van de RvC te organiseren, waarin onder meer het concept-beleggingsbeleid 2012 ter goedkeuring zou worden voorgelegd, welke vergadering echter door het ontbreken van de medewerking van Maduro geen doorgang heeft gevonden. Ook tijdens een door Tromp bijeengeroepen vergadering van de RvC op St. Maarten van 7 maart is het beleggingsbeleid 2012 aan de orde gekomen, maar nog niet goedgekeurd. Maduro was weer afwezig
Maduro heeft het volgens de CBCS weer bij het verkeerde eind, wanneer bij beweert dat in dit geval onder andere de eis van een kredietwaardigheidsbeoordeling AA3 geldt. Dit is niet juist, nu die eis uit het beleggingsbeleid gaat om – kort gezegd – buitenlandse beleggingen. Voor de Bank gelden Curaçao en St. Maarten als binnenland, immers zij zijn onderdeel van de monetaire unie.
De CBCS acht het haar taak om de ontwikkeling van de kapitaalmarkt voor zover mogelijk te ondersteunen. De ontwikkeling van de kapitaalmarkt kan alleen plaatsvinden als er daadwerkelijk obligatieleningen worden aangeboden, en als daarop ook wordt ingeschreven en er verder in wordt gehandeld.
Op 13 december 2011 heeft de CBCS zich bereid verklaard om alle obligaties op te kopen, die bij de emissie van SMHH niet door derden zouden worden gekocht. Het totale bedrag van de obligatielening bedraagt 150 miljoen dollar. De Bank vond en vindt dit een overzichtelijk risico, het voorgaande in overweging genomen en gelet op de verwachte inkomsten van SMHH en het verstrekte onderpand. “De obligatielening is een sound business case. CBCS belegt sinds jaar en dag in lokale obligaties, waarbij een repurchase faciliteit niet ongebruikelijk is. De onderhavige transactie past dan ook in dit – bestendige – beleid.”
Voor wat betreft de zorg van Maduro ten aanzien van de uitstroom van deviezen geldt dat terugbetaling van de buitenlandse financiering van de haven van St. Maarten hoe dan ook moet plaatsvinden ten laste van de deviezenvoorraad, ook als de CBCS niet bij de herfinanciering betrokken zou zijn geweest. “Immers, als SMHH voor een andere binnenlandse herfinanciering zou opteren leidt dit logischerwijs bij de aflossing ook tot een daling van de deviezenvoorraad. Voor het overige zij opgemerkt dat stimulering van de haven op langere termijn naar verwachting kan bijdragen aan het genereren van extra deviezeninstroom.”
Romero
Ten aanzien van wat Maduro stelt over de positie van directeur Alberto Romero, die in een brief heeft aangegeven niet te hebben deelgenomen aan het besluit om met een repurchase faciliteit te komen voor SMHH, stelt de CBCS dat in een vroege fase het plan om te participeren in de onderhavige obligatielening aan Romero is meegedeeld. “Hij heeft vervolgens op enkele momenten zijn zorgen geuit. Wat daar verder ook van zij, Romero was aanwezig bij de vergadering van de RvB van de Bank op 10 februari, waarin de transactie aan de orde is gesteld inclusief de terugkoopfaciliteit. Hij heeft zich in die vergadering niet verzet tegen de onderhavige transactie.
