Het geeft toch wel wat schrik om onbezorgd wakker te worden en dan op de radio te beluisteren dat ons kabinet, het jonge, frisse kabinet-Schotte uiteindelijk door de mand is gevallen, sterker nog, in een luttel aantal dagen compleet is gedetoneerd. Voor een columnist een enorm gemis, deze wonderlijke bewindslieden die op sommige posten inwisselbaar bleken en zich de afgelopen twee jaren zo vaak ontpopten als wankele koorddansers en ballerina’s in het subtiele spel om hun eigen belangen en die van hun vrienden in de verre thuislanden zo goed mogelijk te behartigen. Want daarvoor ga je toch per slot van rekening in de politiek op de eilanden, om het volk, dus jezelf, je familie en vrienden, dat is namelijk ook volk, zo correct en gul mogelijk te bedienen voor de rest van hun leven.