Bij de verkiezingen gaan de burgers naar het stemlokaal en kiezen zogenaamd onze volksvertegenwoordigers en dat zijn onze 21 statenleden. Deze statenleden vormen een coalitie en een oppositie en deze bepaalt de ministers, onze beleidsmakers. Controle van dit beleid gebeurt door de 21 statenleden. Democratie houd oa  voor deze statenleden in, luisteren naar elkaar en uiteindelijk volgt er een stemming, waarbij de meerderheid bepalend is. Bij de laatste verkiezingen zijn 66% gaan stemmen en dus 34% niet. Om gekozen te worden als statenlid heb je 3540 stemmen nodig. De volgende personen hebben dit gehaald: De Jongh-Elhage 15563, Wiels 12132, Schotte 10570, Eisden 3852. Dus slechts drie statenleden. De overige 18 statenleden waarvan het aantal individuele stemmen kan varieren tussen nul en minder dan de kiesdeler zijn dus afhankelijk van de stemmen uitgebracht in principe op de nummer één van de lijst. Voorbeeld van de MFK: de heer Schotte en de nummers twee en drie op de lijst van MFK zijn minister geworden, dus zijn alle statenleden van de MFK met elk minder dan 800 stemmen afhankelijke statenleden geworden van de stemmen op andere personen. Vraag is dan ook wat blijft er over van de onafhankelijkheid van onze statenleden? Wat gebeurt er nu als in de regering ondemocratisch handelen plaats vind? Dan zouden de statenleden als controle orgaan moeten optreden, maar dat is tegen hun eigen gekozen leden in. Praktijk is dan ook dat dat niet gebeurt en dat het misschien gebeurt bij heel erg ondemocratisch handelen. Neem maar het voorbeeld van Suriname. Met andere woorden als er een dictator tussen zit is het maar de vraag wanneer die gestopt zal worden. Zo lang deze het voor elkaar krijgt dat  binnen de regels van de andere controlerende organen te blijven, kan je het heel ver schoppen in ons politiek systeem. Wanneer zal een statenlid (met bv 100 stemmen  en een staten salaris veel hoger dan daarvoor, pensioenregeling enz) opstaan als zijn of haar normen worden aangetast? Hoe afhankelijker men is hoe minder kans, maar in ons systeem hebben we de afhankelijkheid standaard ingebouwd. De kiezer kan eventueel optreden na 4 jaar. Uitspraak bv van onze minister president ik ben gekozen en jij niet, bv tegen de directeur van de Centrale bank. De Winkler Prince encyclopedie zegt het volgende: “politiek en maatschappelijke democratie lijkt dan ook niet mogelijk zonder een behoorlijke levensstandaard, morele training en een betrekkelijk hoog beschavingspeil van een volk als geheel”. We hebben een screeningsprocedure in het leven geroepen voor ministers, maar onze minister president grijpt in en heeft het geluk aan zijn zijnde dat deze screening onvoldoende is vastgelegd, waardoor bv de Gouverneur onvoldoende wettelijke gronden heeft om in te grijpen. Grijpt een van de 11 statenleden in van de coalitie, omdat diens normen en waarden hierdoor zijn aangetast? Het Koninkrijk heeft de waarborgfunctie op behoorlijk bestuur, maar ook die grijpt niet in of misschien pas als het te laat is. De huidige nederlands regering heeft al helemaal geen trek om in te grijpen, met als redenatie je bent eerst zelf verantwoordelijk. Dus zitten we in een visieuze cirkel. De tijd zal helaas leren denk ik hoe we hieruit komen.

Henk Pasman