Bij de sporthal stonden woensdag zeven verkeersregelaars in veel te ruime fluorescerende pakken mij op te wachten. Wat ik kwam doen? Ik kwam een prik halen. Twee van de zeven pakken wezen mij op drie vrije parkeerplekken naast elkaar.

Recht tegenover de ingang. Daar mocht ik hem neerzetten. Toen ik uitstapte wees een derde pak mij op de ingang. Daar moest ik naar binnen. Ik dankte voor de hulp. Bij de deur zat iemand en die vroeg of ik voor de vaccinatie kwam. Dan was ik aan het goede adres. Of ik mijn ID bij me had? Dat had ik. Of ik een gezondheidsverklaring had? Die had ik ook. Ik mocht naar het eind van de gang alwaar een andere medewerker van de GGD vroeg of ik voor de prik kwam en of ik een gezondheidsverklaring bij me had? Ja. En mijn ID? Dan mocht ik door naar een dame achter een plexiglas schermpje. Ik legde mijn gezondheidsverklaring en mijn ID op de balie. Ik kreeg een compliment alsof ik net mijn veterstrikdiploma had gehaald. Na wat geharrewar in een computer ontving ik een vaccinatiebewijs en dat moest ik bij de tweede prik niet vergeten. Net als mijn gezondheidsverklaring en mijn ID. Ik mocht mij melden bij hokje 2. Daar moest ik even wachten. Ik nam plaats op een plastic tuinstoel naast hokje 2.

Al gauw kwam er een medewerker vragen voor welk hokje ik kwam. Voor hokje 2. Dan zat ik op de goede stoel. Er was namelijk nog wel eens verwarring. Dat mensen voor hokje 2 op de stoel van hokje 3 gingen zitten. En dan werd het chaos. Daarom was zij er om alles in goede banen te leiden. Vier minuten later had ik de spuit in mijn arm en moest ik een kwartiertje in een wachtruime plaatsnemen. Daar was een opgewekte mevrouw die mij heel vriendelijk op een lege stoel wees. Maar ik mocht ook een andere lege stoel kiezen. Toen ik naar buiten liep stond er een meneer die vertelde dat ik nu aan de achterkant van de sporthal was, maar als ik drie keer links ging was ik weer bij mijn auto.

Terwijl ik om de sporthal liep dacht ik: laat dit troosteloze hol maar heel lang priklocatie blijven. Als hier maar nooit meer kleine kinderen onder leiding van een of andere gefrustreerde turngestapo hoeven te gymnastieken. Wel aandoenlijk dat die turnbondmevrouw deze week haar excuses heeft aangeboden. Daarna is ze naar Hans Anders gebracht om zowel haar stekeblinde ogen als haar kwarteldove oren te laten nakijken. Wir haben es nicht gewusst.

Thuisgekomen stond er een fluorescerende meneer van de GGD voor mijn deur die mij vertelde dat ik daar woonde en dat ik mijn auto kon neerzetten waar ik wilde. En dat ik, als ik een parkeervergunning had, niet hoefde te betalen. Anders wel. Hij vroeg of ik thuis naar boven ging en of ik wist waar de trap was. Anders liep hij wel even mee om die te wijzen.

Donderdag voelde ik de prik wel en hing ik licht stoned van de Pfizer op de bank. Ik zag onze politici lekker lang liegen. Alles wat ze wel zo bedoeld hadden hadden ze niet zo bedoeld. En die Rob Jetten komt zeker in Mark zijn nieuwe regering. Zelden iemand zo openlijk zien solliciteren. Normaal geeft Rutte op donderdag trouwens les op een vmbo-school. Maatschappijleer om precies te zijn. Dus dan legt hij aan kinderen uit wat de functie van de regering is en hoe belangrijk de rol van de Tweede Kamer is. Ik werd vrolijk van dat idee. Net als van het feit dat prinses Amalia na haar eindexamen een gezellig tussenjaar neemt. Beetje reizen en zo. Dus die 1,3 miljoen zakgeld komt goed uit. Hoop wel dat ze het geld op tijd op haar rekening heeft. Omdat dat volgens onze staatssecretaris Van Huffelen met die uitkeringen nog wel eens lelijk mis wil gaan.

Ondertussen weten we van drie miljoen vaccinaties niet bij wie ze gezet zijn en die avondklok sloeg volgens Ernst Kuipers ook nergens op. Ik zet het op een zuipen. Op mijn eigen terras. Hoewel ik dat eerst onkruidvrij ga maken. Hoe? Op rigoureuze Utrechtse wijze!

Bron: NRC Handelsblad