Hoe hard mag je lachen als je leest dat onze koning aan zijn vrouw een onderscheiding heeft toegekend? En dat die vierdaagse-medaille ook nog ‘Grootkruis’ heet. Koning schenkt grootkruis aan zijn vrouw.

Volgens mij liggen hele schoolpleinen dubbel van het lachen. Hoe zullen de drie bakvisdochters van het echtpaar zelf gereageerd hebben? Ik geef toe dat het op mijn leeftijd kinderachtig is om iets dubbelzinnigs te denken bij het woord grootkruis, maar zo zit ik nou eenmaal in elkaar. Volgens mijn familie puber ik veel te lang door.

Maar buiten het seksueel getinte woordje mag je je toch echt afvragen of die familie in dat paleis wel helemaal lekker is als ze elkaar dit soort onzin opspelden.

Zelf kom ik uit een rooms gezin en toen wij klein waren vierden we Driekoningen. Dat was op 6 januari, de dag waarop de drie Wijzen uit het Oosten de pasgeboren Jezus in de stal in Bethlehem overladen zouden hebben met goud, wierook en mirre. We aten op deze katholieke feestdag altijd een zogenaamd driekoningenbrood: een krentenbrood met daarin een amandel. En wie van de kinderen de amandel had was voor een dag de koning of koningin. Wat dat inhield? Dat je een dag lang een papieren kroon op je kop kreeg en niet hoefde af te wassen. Dit spelletje speelden we tot we een jaar of zeven waren. Daarna werd het te kinderachtig en hielden mijn ouders er mee op. Wij kinderen vonden dat best jammer, maar mijn moeder was daar overduidelijk in.

Maar het Grootkruis van de Oranjes is dus serieus. Willy gaf hem afgelopen weekend aan Max omdat ze vijftig werd. Schoonzus Laurentien had hem al. Die kreeg hem van haar schoonmoeder toen ze met Constantijn trouwde. Was die Constantijn zo’n lastig kereltje dat zijn vrouw op voorhand al een medaille van zijn moeder kreeg?

Begrijp me niet verkeerd: ik ken meer families die elkaar onderling onzinprijsjes toekennen. Na een potje golf of een spelletje monopoly. Die medailles zijn meestal van aluminiumfolie gemaakt en worden met een grote glimlach uitgereikt en geaccepteerd. Maar om elkaar nou een of ander grootkruis te geven en dat officieel door de RVD bekend te laten maken? Hebben die mensen bij die dienst niks beters te doen? Mag je dat ook weigeren? Dat je daar gewoon geen bericht van wil maken. Dat je dat soort onzin stil wil houden. Ook om het koninklijk gezin zelf een beetje te beschermen tegen mensen die hier lullige stukjes over gaan schrijven. Omdat ze daarna door hun onderdanen keihard worden uitgelachen.

Over stilhouden gesproken: wie ook het een en ander stil had willen houden was de goedertieren mecenas Sywert van Lienden, die het vorig jaar maar niet kon aanzien dat we in ons land een mondkapjestekort hadden. Hij werd er gek van. Dat onze zorghelden in de ziekenhuizen zoveel risico liepen. Als niemand het regelde dan deed Sywert het wel zelf. Voor niks. Noppes. Nada. Zo’n goede jongen!

Woensdagavond zag onze weldoener Sywert ongetwijfeld de cowboybeelden bij Broek in Waterland waar Franse en Belgische criminelen met tientallen buitgemaakte miljoenen werden ingerekend door heldhaftige agenten. Twee criminelen raakten gewond en een kwam om het leven. Sywert dacht waarschijnlijk: stelletje losers! Waarom zoveel risico? Die miljoenen kan je zoveel makkelijker verdienen. Zonder Kalasjnikovs of ander wapentuig. Gewoon bij een notaris een paar stichtingen en wat bv’tjes oprichten. En daarna je handel verpatsen aan een minister, die op dat moment te druk is met andere dingen en die redelijk wat paniekmiljarden over heeft.

Met een uitgestreken smoel in alle kletsprogramma’s de charitatieve christenbroeder uithangen en ondertussen je zakken vullen. Zucht.

Over onderscheidingen gesproken. Ik hoop dat de Amsterdamse agenten, die woensdag met gevaar voor eigen leven dat weiland in renden, komende Koningsdag iets opgespeld krijgen. Of bedenken we een medaille voor onze Sywert? Omdat hij iedereen grootschalig genaaid heeft. Hoe zullen we die onderscheiding noemen? Grootkruis? Geen slecht idee.

Bron: NRC Handelsblad