Column Kadushi | Dossier Koninkrijksrelaties.nl
In het Caribisch deel van het Koninkrijk heeft de politiek veel weg van een werkgelegenheidsproject voor mensen voor wie, wegens de afwezigheid van talent, in het echte leven de carrièrekansen niet voor het opscheppen liggen. Ben je veldwachter op Bandabou, maar je droomt van het inkomen van een minister-president? Wat je kan telt niet, als je maar loyaal partijlid bent. Flink flyeren in verkiezingstijd en voor je het weet zoef je in een dienst-BMW met chauffeur door de residentie. En als alle ministersposten verdeeld zijn, zijn er altijd nog tientallen beleidsmedewerkers nodig.
Politieke partijen zijn steeds meer verworden tot banenmotors waar roeping heeft plaatsgemaakt voor eigen belang. Elke vier jaar mag degene die het succesvolst is in het bedenken van loze beloften de meeste (overbetaalde) functies uitdelen, waarbij familiy & friends uiteraard niet worden vergeten. Het verklaart waarom op Curaçao, Aruba en Sint Maarten grote maatschappelijke problemen op het gebied van onderwijs, zorg en veiligheid niet worden opgelost. Want daarvoor is engagement nodig die verder reikt dan de eigen zakken.
Neem bijvoorbeeld de raffinaderij op Curaçao. Het was Tweede Kamerlid Remi Poppe (SP) die in 1995 alarm sloeg dat de grootste giffabriek van de wereld in het Koninkrijk stond: de Isla. Zijn we toch nog ergens koploper in, heeft iemand in Willemstad misschien nog gedacht… Schriftelijke vragen leidden niet tot enige actie, want (jawel, daar heb je hem!) het betrof immers een verantwoordelijkheid van het land Nederlandse Antillen en het Eilandgebied Curaçao waar Den Haag zich niet mee te bemoeien heeft. Ook toen al werd artikel 43 lid 2 uit het Statuut (“Het waarborgen van de fundamentele menselijke rechten en vrijheden, de rechtszekerheid en de deugdelijkheid van het bestuur is aangelegenheid van het Koninkrijk”) veronachtzaamd.
Na Poppe deden zijn partijgenoot Harry van Bommel en later ook Ineke van Gent (GroenLinks) pogingen om gedaan te krijgen dat de omwonenden van de raffinaderij in bescherming zouden worden tegen de letterlijk adembenemende stoffen die de verouderde en door de exploitant – het Venezolaanse staatsbedrijf PDVSA – zwaar verwaarloosde Isla jaar in jaar uit over o.a. Buena Vista uitbraakte. Met jaarlijks, naast vele buurtbewoners met luchtwegaandoeningen enkele tientallen voortijdige overlijdens als gevolg. Het is nog een godswonder dat geen Amerikaanse toerist die jaren na een vakantie op Curaçao kanker kreeg het land heeft gesued…
De achtereenvolgende regeringen keken, met instemming van de Staten, weg. Gegijzeld door vakbonden gaven zij tegen beter weten in voorrang aan het behoud van het laatste verschrompelende restje werkgelegenheid boven volksgezondheid. Voor een door een groep betrokken burgers aangedragen alternatief om de verroeste stapel schroot inclusief de van zware metalen doordrenkte grond op te ruimen en daar een Green Town te stichten had men geen interesse. Zelfs niet nadat de Isla door toedoen van de sancties tegen Maduro’s boevenbende in Caracas in 2019 op zijn gat kwam te liggen.
Alle kaarten werden op een heropening gezet. Een mission impossible, want vindt maar een (bonafide) partij die zo knetter is meer dan een miljard dollar te vergooien aan een toekomstloze operatie. Maar ja, voor zo’n zoektocht heb je wel een taskforce nodig die uiteraard bemenst wordt met partijvrienden die daarvoor een riante vergoeding krijgen toebedeeld. Als eerste werd onderhandeld met een Chinees staatsbedrijf dat na een geldverslindende verkenning en wat fraude links en rechts werd ontmaskerd als een lege huls. Een Amerikaanse gegadigde haakte af nadat Curaçaose onderhandelaars steekpenningen verlangden.
Vier jaar speuren verder is het voor de gelegenheid haastig opgerichte Caribbean Petroleum Refinery (CPR) de preferente kandidaat. Al drie keer is de aangekondigde feestelijke ondertekening uitgesteld. Kort voor de jaarwisseling werd bekend dat de bankgarantie waarmee CPR opschept de Isla tot de milieuvriendelijkste raffinaderij op aarde en ver daarbuiten om te toveren vervalst is, evenals tientallen andere documenten. Alle seinen dus op rood, maar in plaats van aangifte te doen wegens oplichting geeft minister-president Gilmar ‘Pik’ Pisas CPR het voordeel van de twijfel.
Hoe ongeschikt ook om een land te leiden, sommige Caribische bestuurders zijn er buitengewoon bedreven in om van voorspelbare mislukkingen een businessmodel te maken. Waarom je in het zweet werken om je bevolking uit de armoede te helpen als falen uit oogpunt van persoonlijk gewin veel lucratiever is. Hoe langer de onderhandelingen gerekt kunnen worden, des te hoger de verdiensten voor de taskforce en de uit de kring van partijsympathisanten ingehuurde advocaten en accountants. Een donatie aan de partijkas verplicht.
En ja, eigenlijk is het de schuld van de Nederlanders.
Die hebben een democratisch systeem, als afspiegeling van Nederland hier geïntroduceerd zonder rekening te houden met de democratische geschiedenis, het algemeen opleidingsniveau of het volume van het electoraat.
Vandaar de schuld van de Nederlanders.
Bijna perfecte collum,
Maar er wordt, helaas, voorbij gegaan aan de onderliggende oorzaak.
Het zijn piassen die gekozen zijn en dus het democratisch recht hebben.
Een deel wordt duidelijk met “donatie verplicht” voor groot verdieners en het plaatsen van mensen, elke gegeven baan leverd minimaal 6 stemmen op.
Dit soort dingen, in een beperkt electoraat is doorslaggevend. Koppel dit met lage opleiding, zou dat misschien toch bewust zijn?, En onderbuikgevoelens gestimuleerd door de achteruitkijkspiegel. het vertrouwen in de politiek, het maakt niet uit op wie je stemt, dus kan je zonder problemen stemmen op die partij die je een stuk kip, rum of NAf 10.- aan beltegoed geeft. En zo kan het circus doorgaan.
Het is dus de kennis, het vertrouwen en het moraal van de grote groep, of eigenlijk het gebrek er aan dat de oorzaak vormt.
Nu zijn regeringen is staat om hier wat aan te doen. Maar geen regering is hier tot bereid. Het systeem van fatalistische onkunde heeft hun in deze positie gebracht. Verwacht dus geen actie, van hen die van dit systeem leven, om het te veranderen.
goede column.
alleen het probleem is dat je wat je ook kan schrijven over de oplichting praktijken door de regeringen MFK/PNP voor 100% waarheid is , maar gaat bij deze oplichtingbende zonder te lezen direct de kiepelton in gaat, maar O WEE als de schooiers eind van de maand hun loonstrook met vervalste over uren niet betaald zouden krijgen dan zijn de aardappelen nog niet gaar en word er meteen geschreeuwd we gaan de stad door met fakkels net zoals 30 mei in de vorige eeuw. Maar de kippen op een stokkie ! ondanks al die beloftes van de MFK/PNP en nog een stelletje van die dagdromers die ISLA ROESTBAK blijft dicht. Waar halen zij die 2 miljard ( 2000 miljoen $ ) vandaan om die ROESTBAK weer milieuvriendelijk te laten draaien.
Maar toch is alles de schuld van Nederland die moet gaan betalen!
ook tekenend dat geen enkele van onze lokale “toppers” ooit gevraagd wordt voor een advies klus in het buitenland
Sterke column. Het is ook gewoon crimineel te noemen dat er door deze regering geen aangifte wordt gedaan vwb het vervalsen van documenten. Het ministerie van AZ met MFKster SG van Rijn die aan de bekende touwen trekt, haar zakken al meer dan10 jaar vult en verder niks presteert is de zoveelste blamage.
Curaçao is en blijft de risee binnen het koninkrijk!.
Perfecte column.
Een van de beste voorbeelden van de schandalige politieke cultuur op Curacao is de altijd integriteit acterende Omayra Leeflang die op haar 60e als 20K overheidspensioen gespaard had.
En ook haar handtekening had gezet onder het miljoen salaris van Franklin ‘Fraud’ Sluis.