DAAR HAAL ik allereerst de naam van de oorspronkelijke auteur van deze serie meningen uit de titel. Dat was dus niet kwaad bedoeld. De heer Pasman heeft daarbij en in het algemeen wel zeker goede kritiek ten aanzien van hoe wij in de praktijk de keuze van onze volksvertegenwoordigers zien gebeuren en de wijze waarop zij functioneren. Dat de directe aanwijzing door de bevolking (kiesgerechtigden) in de Staatsregeling door middel van een lagere verordening – de kiesdeler in het kiesreglement – en allerlei bijkomende interferenties (bijvoorbeeld plaatsing op de verkiezingslijst) tot een aangepast college van parlementariërs leidt, dan die verkregen zou worden door de volledige democratische aanwijzing, is een feit. Maar de heer Pasman maakt het zichzelf wel erg moeilijk met de veronderstellingen die hij in het geding brengt. Dat een Statenlid niet volgens de door hem bij de betrokken instantie afgelegde eed zou optreden, maar deze beïnvloedt zou laten worden door wat hij allemaal verliest – een hoger salaris, pensioen en alle andere voordelen van Statenlid zijn zoals Pasman stelt – is een argumentatie die in de praktijk moeilijk houdbaar is. Immers, zelfs een Statenlid dat resoluut met zijn partij breekt, behoudt zijn zetel en dus ook de rechten en gunsten daaruit voortvloeiende, tenzij hij uit eigener beweging besluit de zetel terug te geven. Ook Pasmans stelling dat men goed met de bepalers in de partij zou moeten zijn om in aanmerking te komen voor een zetel, is niet helemaal stand houdend. Het is in veel gevallen een wisselwerking in rekening nemende de populariteit van de kandidaten. Feit is wel – en daarin heeft Pasman groot gelijk – dat de Curaçaose democratie op het ogenblik niet goed functioneert. De volksvertegenwoordiging die tot stand komt heeft andere beweegredenen dan de goede vertegenwoordiging van het volk. En de bevolking heeft geen doeltreffende instrumenten in handen om deze vicieuze cirkel te doorbreken, op grond van het feit dat het instrument waarover zij beschikt – het stemrecht – door de kiesdeler wordt verkracht. Gezien het feit dat geen enkel lid van de politieke gilde bereidwilligheid daartoe heeft laten blijken, de commissie herziening Staatsregeling van Pueblo Soberanoleider Wiels niet verder is gekomen dan haar aankondiging en ook Robin Hood in geen velden of wegen is te bekennen, hoe zullen dan de verbeteringen tot stand komen? Er bestaat een kleine kans! Die van de confrontatie tussen de kiesdeler en de directe aanwijzing van de Staatsregeling, op grond van de klacht dat een lagere verordening (de kiesdeler) het mandaat van een hogere teniet doet. Een eventuele positieve rechterlijke uitspraak ten gunste van de hogere regeling hierbij, plaatst de aanwijzing van de volksvertegenwoordiger in democratische handen, waardoor de macht van de politieke partij wordt gebroken en de deur naar verdere verbeteringen in de bestuursstructuur geopend wordt.

HITZIG BAZUR

Curaçao