Opinie Gerry van der List
Gedogen is een nationaal euvel. Bij overtredingen van regels en wetten wordt al te vaak weggekeken. Het tekort aan law and order stimuleert asociaal gedrag en staat de inburgering van immigranten in de weg.
Voor een ambitieus Kamerlid dat zich graag wil profileren, is het niet per se een voordeel te behoren tot een regeringspartij. Kijk naar Bente Becker. De VVD’er trekt geregeld de aandacht met spierballentaal. Zo haalt ze uit naar vrouwen onderdrukkende allochtone ‘schoften’ die moeten worden aangepakt, en naar ‘gespuis’ dat in Nederland niet thuis zou horen. Deze maand liet ze via Twitter nog haar afschuw blijken van het ‘onacceptabele’ gedrag van homovijandige asielzoekers die een lesbische vrouw met kokend water hadden overgoten.
Becker wekt daarbij de indruk dat het wel aan haar partij is toevertrouwd om een einde te maken aan multiculturele misstanden en de import van onverdraagzaamheid en achterlijkheid. Ongemakkelijk feit is dat de VVD al een decennium de grootste regeringspartij is en niet zo veel tot stand heeft gebracht als het gaat om indamming van problematische immigratie.
Vorig jaar gingen de liberalen nog akkoord met een kinderpardon. Bovendien leverden ze de ene na de andere bewindspersoon die zich moest ontfermen over asielzaken. Wie veel waarde hecht aan de ferme beloften van een VVD-Kamerlid inzake immigratie en integratie, leeft dan ook in een politieke droomwereld.
Niet alleen de reactie van Becker op de verminking van de lesbienne in het asielzoekerscentrum in Gilze oogstte hoongelach. Cynisch waren ook de commentaren op een voorstel van een voorzitter van een belangenvereniging voor lesbiennes (en homo’s, transgenders en de hele reutemeteut natuurlijk). De man stelde voor in asielzoekerscentra een bord te plaatsen waarop in verschillende talen wordt gewezen op het belang van de Grondwet. Alsof een barbaar stopt met het belagen van homo’s zodra hij beseft dat discriminatie in Nederland grondwettelijk verboden is.
Het probleem is niet een tekort aan wetten en normen. Een groot probleem schuilt wel in een gebrek aan handhaving. Het is een soort Hollandse ziekte. Op veel fronten bestaat de neiging om een oogje toe te knijpen bij overtreding van regels. De oorzaken zijn velerlei. Een onderbezetting van de orde handhavende diensten bijvoorbeeld, een te ver doorgevoerde tolerantie, een naïef mensbeeld, angst voor escalatie, of gewoon lamlendigheid.
In coronatijd liggen de voorbeelden voor het oprapen. Van agenten en boa’s die weigeren in te grijpen als ze de regels voor hun neus geschonden zien worden tot treinconducteurs die zich angstvallig schuilhouden om de confrontatie met zwartrijders en passagiers zonder mondkapjes te vermijden. Maar gedogen is als nationaal euvel al van ouder datum. De misdadige krakersbeweging kon erdoor tot bloei komen, evenals de volksgezondheid aantastende cultuur van de coffeeshops.
Autoriteiten dragen af en toe hun steentje bij. Toen een wet was aangenomen tegen gezichtsbedekkende kleding, liet Femke Halsema doodleuk weten niet van plan te zijn deze te respecteren. Dus kunnen boerkadraagsters rustig in Amsterdam in de tram stappen zonder te hoeven vrezen voor een boete, omdat de plaatselijke burgemeester maling heeft aan de wetgever.
Bijna niets is zo fnuikend voor het rechtsgevoel als de indruk dat het overtreden van wetten onbestraft blijft. Deze indruk staat zeker de inburgering van immigranten in de weg. Zij komen vaak uit een cultuur met strenge regels en normen. Dan is het vaak al wat wennen aan het libertijnse Nederland met zijn kritische houding jegens het gezag. Als dan ook nog blijkt dat het negeren van de heersende regels geen of slechts milde repercussies tot gevolg heeft, kan de neiging tot asociaal gedrag onbeheersbare vormen aannemen.
Politiek kan zo simpel zijn. Overduidelijk is dat Nederland niet zoveel behoefte heeft aan meer regels en wetten. Nodig is het handhaven van de regels en wetten. Kort gezegd: law and order. Inclusief hard optreden tegen overtredingen en forse straffen voor de daders om navolging van hun slechte voorbeeld te ontmoedigen.
Maar allesbehalve simpel is het veranderen van de hardnekkige gedoogcultuur die een obstakel vormt voor het uitvoeren van deze maatregelen. Onacceptabel gedrag van ‘gespuis’ hoort bij de Hollandse ziekte.
Bron: Elsevier
En de burgers worden er moedeloos van. Wat kunnen zij doen? Zij mogen geen eigen rechter spelen? geen wapens dragen? Maar de mensen die wel mogen ingrijpen doen dat niet. En as ze wel ingrijpen dan lopen de daders meteen rond omdat de rechters geen harde straffen durven te geven.
Elsevier…….Trumpiaans oppresieve Law and Order…….same odorous excrement…….’nuff said!
CR, Wim is het volledig met Trui eens.
Wim zou echter naast Stephen Al Capone Capella ook graag de Giro commisarissen Cijntje en Martis (1 miljoen per jaar bij de SVB!) vervolgd zien worden.
En most of all Neetje van der Veen, die stond er als commissaris bij Girobank bij en keer ernaar hoe 715 miljoen verdampte en keurde zelfs de waanzinnige bonus van 400,000 dollar van Stephen Capella goed.
En desondanks verkoopt Neetje van der Veen zich nog peperduur als goeroe corporate governance (samen met de andere mislukking van een commissaris, Karel Frielink), terwijl hij er op dat gebied bij Giro juist een enorme puinhoop van heeft gemaakt.
Nog waanzinniger, ondanks zinj gigantisch falen als toezichthouder bij Girobank benoemden we hem tot lid van ons hoogste toezichhoudend orgaan, de Algemene Rekenkamer.
Hoezo, *******!
Maar, CR, wat zou Neysa Amnesia (directeur Aqualectra!) hier van vinden?
Deze reactie is verwijderd wegens strijd met de regels.
‘Bijna niets is zo fnuikend voor het rechtsgevoel als de indruk dat het overtreden van wetten onbestraft blijft.’
Exponenten op ons eiland: Brian Mariano, Irma Lips en mafiameid Cicely van der Dijs, drie jaar na haar veroordeling tot een jaar cel nog geen seconde vastgezeten.
En what about Stephen ‘Capone’ Capella?
Die is er samen met zijn loeder van een moeder verantwoordelijk voor dat 715 (!) miljoen bij Girobank verdween.
Gevolgen:
– honderden werknemers bij Girobank hun baan kwijt;
– duizenden ambtenaren deels hun APC pensioen kwijt (APC was de grootste belegger in Girobank);
– duizenden rekeninghouders bij Girobank hun geld kwijt:
– hele bevolking gaat opdraaien voor de verdwenen 715 miljoen middels belastingverhogingen;
– aanzien van en vertrouwen, lokaal en internationaal, in de financiele dienstverlening van Curacao gedaald tot nul.
Maar het kleine Zuurzak patsertje Stephen Capella is nog niet eens voor de rechter geweest!
Partner in crime, Neysa ‘Amnesia’ Isenia, die het zag gebeuren en niets deed maakten we zelfs directeur bij Aqualectra, ondanks dat ze door CBCS niet integer en niet geschikt voor een directiefunctie werd bevonden.
Gebrek aan rechtshaving kun je het noemen. Ik vind de kwalificatie van de eigenaar van Miles cafe in Pietermaai veel treffender.