WILLEMSTAD — Norberto Brazao, Lionel Scharbaai en Daniel Angelista zijn vorige week in hoger beroep wederom tot vijf jaar celstraf veroordeeld voor het invoeren van ongeveer 89 kilo cocaïne op de vissersboot Marysol. Het Openbaar Ministerie (OM) eiste zowel in eerste aanleg als in hoger beroep zes jaar celstraf tegen de mannen.

De kustwacht trof de balen op 4 april direct in de buurt van de Marysol aan.
Bovendien zou de ION-scan – die drugs opspoort en identificeert – positief zijn aangeslagen op verschillende plaatsen in de boot en bij de handen en kleren van de verdachten.
De mannen ontkennen echter iets te maken te hebben met de balen.
Tijdens de behandeling in hoger beroep, hebben de verdachten gebruik gemaakt van hun zwijgrecht.

Hun advocaat, Marije Vaders, heeft tijdens de behandeling van de zaak betoogd dat er niet genoeg wettige en overtuigende bewijzen zijn, omdat de mogelijkheid bestaat dat de kustwachters zelf de boot en de verdachten met drugssporen hebben gecontamineerd bij hun aanhouding.
En dat de IONscan pas na de aanhouding werd gebruikt.
De advocaatgeneraal (AG) gaf toe dat dit inderdaad mogelijk is, maar zag geen reden om de mannen hierdoor niet te vervolgen en te straffen.

Verder heeft de advocaat het gerecht gewezen op een volgens haar niet op waarheid gebaseerd aanvullend proces-verbaal dat ze op het laatste moment had gekregen.
In dit proces-verbaal beweert de kustwachter dat degenen die de balen uit het water hadden gehaald, niet de collega’s waren die de verdachten hadden aangehouden.
Dit, terwijl hij eerder duidelijk had verklaard dat het dezelfde personen waren.
De advocaat neemt dit tegenstrijdige procesverbaal de kustwachter zeer kwalijk.
De advocaat vorderde in verband hiermee dat het OM gesanctioneerd moet worden, door het nietontvankelijk te verklaren.

Het hof heeft, net als de eerste rechter, ook de schendingen geconstateerd maar acht ze niet ernstig genoeg om het OM niet ontvankelijk te verklaren.
De drie rechters besloten om dit proces- verbaal niet als bewijs te gebruiken.
Er is geen sprake van een oneerlijk proces en bovendien zijn er genoeg steunbewijzen, die aantonen dat de mannen inderdaad een partij drugs trachtten in te voeren.
De verdachten konden geen aannemelijke verklaring geven en verder zijn er geen aanwijzingen om te twijfelen aan het feit dat zij drugs wilden invoeren.
Bovendien werden de mannen eerder veroordeeld voor soortgelijke feiten.

Er is voor het hof daarom geen reden om af te wijken van het eerste vonnis.