Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao?
Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: [email protected]
Wij publiceren uw brief zonder in te korten.
Vandaag laten we RUTZEN LUCAS aan het woord…………..
WEDEROM GEBRUIK ik een zin, die ik groot en succesvol acht, om aan de steigers van mijn gedachten te monteren, hoewel ik moet toegeven dat ik de auteur niet ken. Het voornaamste in dit geval is niet zozeer wie dit heeft gezegd, maar wat hij heeft gezegd.
De uitdrukking luidt als volgt:
“Vragen verenigen, maar antwoorden verdelen.”
Er zijn veel mensen, individuen en groepen, inclusief religies en kerken, die zich dezelfde vragen stellen, want er zijn bepaalde dingen die iedereen aangaan.
Ze zijn helemaal niet gemakkelijk en verduidelijking is noodzakelijk.
En hoewel iedereen dezelfde vragen stelt, kunnen de antwoorden pluriform, verschillend en zelfs tegenstrijdig zijn.
Er is overeenstemming over de vraag, maar niet over het antwoord.
We vragen ons af hoe lang wij deze crisis nog kunnen verduren en hoe dit kan worden opgelost.
Maar het antwoord is verschillend, afhankelijk van wie de vraag stelt.
Wij vragen ons allemaal af wat de zin is van leven en dood, maar wij geven niet allemaal hetzelfde antwoord.
Wij hebben vragen over”:
- het menselijk bestaan,
- de oorsprong van de wereld,
- waar we vandaan komen en
- waar wij naar toe zullen gaan,
- welke is de ware religie,
- wat voor politieke en sociale orde het beste voor ons is,
- enzovoorts.
Maar de antwoorden zijn verschillend, niet unaniem.
Zelfs voor degenen met dezelfde ideologie, komen de antwoorden op de vragen van het leven niet overeen, hoewel de vragen in wezen wel overeenkomen.
Daarom, ondanks dat wij uitgaan van dezelfde vragen die in principe ons verenigen, de wereld, politieke of sociale groepen, mensen, zijn wij verdeeld.
Zelfs in zaken van minder belang, bijvoorbeeld bij het organiseren van iets, waarbij meerdere mensen betrokken zijn, zien we dat het niet gemakkelijk is overeenstemming te bereiken over het hoe, het wanneer, het waarom en waarvoor. Wij zijn allemaal over hetzelfde bezorgd, we hebben dezelfde verlangens, dezelfde zorgen en dezelfde behoefte om te weten.
Maar de weg om deze vragen van antwoord te voorzien is afhankelijk van smaak, interesse en vaardigheden.
Uit dit alles komen onbegrip, dubieuze besluiten en strijd voort.
Wij geloven allemaal dat we over de waarheid en zekerheden beschikken.
Maar niemand bezit de absolute waarheid.
Ook binnen de kerk zien we grote overeenkomsten in de vragen, en een grote verdeeldheid in de diverse antwoorden die er bestaan.
* Waar moet de hedendaagse kerk naar toe?
* En hoe moet haar relatie met de wereld zijn?
* Hoe moet zij zich organiseren?
* Welke veranderingen zullen het beste zijn?
* Hoe moet de nieuwe evangelisatie zijn?
Natuurlijk is er een grote overeenkomst in de vragen binnen de verschillende oriëntaties.
Maar helaas zijn we het niet met elkaar eens als het op antwoorden aankomt: de antwoorden komen niet met elkaar overeen, ze zijn zelfs zeer verschillend.
Dus de zin die als kop boven dit bericht staat is volkomen correct:
“Vragen verenigen, maar antwoorden verdelen.”
Nogmaals, de dialoog is van essentieel belang.
RUTZEN LUCAS
Curaçao