Dick Drayer
Tientallen Venezolanen wachten geduldig voor de poort van de haven in hartje Willemstad. Vandaar varen de kleine bootjes, die eerder nog groente en vooral veel fruit naar de beroemde drijvende markt op Curaçao brachten, terug naar hun thuisland. Maar nu zijn die barkjes volgeladen met televisies, ijskasten, airco’s en autobanden. En speciaal voor Kerst: veel kinderspeelgoed, kerstbomen en vooral veel eten.
Een jonge vrouw roept “Falcon”, een man daarachter “Valencia”. Wie zijn spulletjes naar die plaatsen in Venezuela wil hebben, meldt zich. De straat voor de poort lijkt een rommelmarkt. Honderden dozen, tassen en koffers wachten op een plekje aan boord. Veel afgedankte spullen ook.
Op geen van de pakketjes staat een adres. “We schrijven de familienaam op de doos, aan de overkant weet iedereen zijn spullen wel te vinden”, zegt een Venezolaan die al negen jaar op Curaçao woont.
De drijvende fruitmarkt op Curaçao was begin dit jaar maandenlang gedwongen gesloten vanwege een grensblokkade door de Venezolaanse president Maduro. De markt ging pas weer open na bemiddeling van minister Blok van Buitenlandse Zaken. De barkjes vormen een levensader tussen gevluchte Venezolanen en hun land. Zeker met Kerst, omdat ze geschenken voor thuis mee terugnemen.
De Curaçaose Venezolaan vertelt dat hij zelf alleen maar eten naar zijn familie in Valencia stuurt. “Mensen hebben niets meer, zelfs een goede maaltijd is niet meer vanzelfsprekend. Ik wil dat mijn familie ook een beetje een kerstgevoel krijgt. Maar op een lege maag is dat lastig.”
Er is overigens wel eten in Venezuela, maar dat is zo verschrikkelijk duur dat er maar weinigen zijn die het kunnen betalen, legt een fruitverkoper uit. Hij pakt een mooie groene avocado in zijn handpalm en zegt: “Kijk, deze kost hier vier kwartjes, maar in Venezuela wel 15 gulden (7,50 euro, red.). Daar moet ik een maand voor werken.”
Oorzaak is de hyperinflatie, waardoor de Venezolaanse Bolívar nauwelijks nog iets waard is. “We doen eigenlijk alles in dollars nu”, zegt de marktkoopman. “Maar voor gewone mensen zijn die ook onbetaalbaar.”
Eten of cadeaus
Het had dit jaar niet veel gescheeld of de barkjes waren voorgoed in Venezuela gebleven. President Maduro sloot de grenzen in januari en brak daarmee de belangrijkste aanvoerlijn van legale handel met Curaçao. Ook illegale handel, uiteraard, want daar was het Maduro om te doen. Dat heeft veel kwaad bloed gezet bij de Venezolanen aan de poort. “Als we de crisis willen bestrijden, moet Maduro weg”, zegt een fruithandelaar.
Zijn landgenoten thuis moeten met Kerst kiezen tussen eten of cadeaus, legt hij uit. “Of je viert Kerst, maar dan kun je geen eten kopen. Of je koopt eten, maar dan kun je geen Kerst vieren.”
Bron: NOS
30% van de Curacrimse bevolking leeft onder de armoede grens, zo te zien leiden daar de venutjes niet aan, of zou dat komen dat zo hard werken. dus wat betreft die 30 % daar geloof ik dus ook geen ene reet van, net zoals het zwam gelul van het CTB en als ik zo kijk wat er de hele week aan vreten bij de super markten word in geslagen, twee tot drie karen vol. Wat ik wel geloof is dat die armoedige families elke dag worden leeg ge trokken door een stelletje aasgieren om ze lotjes en loto te verkopen.