@Brian S schreef;
“En grappig is dat wij de YDK juist wel een onderscheid maken. Onze regiogenoten hebben ons kleurtje en spreken papiamentu maar wij voelen ons zich verheven boven hun. Wij zijn de YDK en wij hebben de rechten”. (?!?)

En weet je wat ik grappig vind? In bovenstaande 3 regels tel ik 4x het woordje “WIJ”, 2x ‘ONS’ en 1x ‘ONZE’.
Als er 2 woorden zijn die ik te allen tijde mijd, of probeer te mijden, dan zijn het wel die twee genoemden. Ik denk n.l niet in termen van ‘wij’ en ‘ons’. Zeer zelden zal men specifiek die twee termen in om het even welke reactie van mij kunnen aantreffen. Dus denk jij maar in de wij en ons-vorm. Maar betrek mij niet niet in jouw ‘wij en ons’ geouwehoer. Ik ben ik, ik denk autonoom, ben ook geen groepsmens. Kortom, ik ben niet wij noch ons. Daar geloof ik niet in!

@Brian s schreef;
“Wie is er nu de grote hypocriet?”

Wat wil je eigenlijk van mij weten/horen? Heb je ergens in mijn reacties het woord ‘hypocriet’ de revue zien passeren? Wil je met mij in discussie treden? Zoek je een sparring partner? Of ben je misschien van lotje getikt? Man, je doet alsof ik iets heel vreselijks heb geschreven, terwijl ik niets anders dan wat feitelijkheden heb gedeeld met @meliusleger.

@Brian S schrijft:
‘…niet autochtone Nederlanders die in Nederland geboren en getogen zijn, zeg maar de zogenoemde 2e generatie, worden door een groot deel van de Nederlandse bevolking toch niet echt als Nederlanders beschouwd.’

Dat klopt Brian, ik ben er weliswaar niet geboren, maar wel getogen.
Het kan mij echt niet boeien of wie dan ook mij als ‘echt Nederlands’ wil beschouwen. Ik heb dat mooie bordeaux-kleurige paspoort met daarin vermeld: geboorteplaats Paramaribo Suriname. Ik geniet de voordelen van beide:
Ik spreek Nederlands met een Goois accent, maar ook vloeiend Sranantongo en als het mij uitkomt ook onvervalst Surinaams-Nederlands compleet met alle typerende zinswendingen en een accent alsof ik gisteren in Nederland ben aangekomen ipv 69 jaar geleden.
Vooral in Amsterdam-Zuidoost zijn er nogal wat Suri-Neds in publieke functies.
Als het naar mijn inschatting voordelen oplevert, zet ik mijn Suri-accent op en spreek de betreffende ambtenaren, tramconducteurs etc. aan met ‘mi boi’ resp. ‘me schat’ etc. Werkt prima!

Het is ingewikkeld, als ik naar Curaçao op vakantie ga (wat ik niet doe..) en al die zwarte en bruine mensen zie, waaronder Haitianen, Surinamers, Dominicanen e.a, waarvan de meesten ook nog Papiamentu spreken, zou ik echt niet weten wie YDK is en wie niet. Ze zijn allemaal gekleurd.

En grappig is dat wij de YDK juist wel een onderscheid maken. Onze regiogenoten hebben ons kleurtje en spreken papiamentu maar wij voelen ons zich verheven boven hun. Wij zijn de YDK en wij hebben de rechten. Zij mogen blij zijn dat ze hier zijn en onze huizen schoonmaken, onze tuinen schoonmaken en op de Cubaweg werken voor ons genot.
Wie is er nu de grote hypocriet?

Kinderen van Surinamers, Curaçaoënaars, Turken, Marokkanen e.a. niet autochtone Nederlanders die in Nederland geboren en getogen zijn, zeg maar de zogenoemde 2e generatie, worden door een groot deel van de Nederlandse bevolking toch niet echt als Nederlanders beschouwd.

De meeste willen zelf ook geen Nederlander zijn. Ze zeggen zelf maar al te trots dat ze mokro of suri zijn. En Turken en Marokkanen hebben nog paspoorten uit die landen en gaan er elk jaar naar op vakantie en trouwen daar met partners.
Ze willen zich geen onderdeel van Nederland zijn en mengen zich ook niet onder de Nederlanders. Maar het makamba paspoort opgeven en in hun moeder of vaderlanden wonen doen ook weinig.

@Mano schrijft:
‘Tja, ik vraag me af, zal je dat ook altijd blijven? Ik denk het niet.’

Officieel voor de LTU/vreemdelingenwetgeving blijf je ALTIJD een vreemdeling.
Ik heb het niet over de Curaçaoënaars met Europese voorouders.

‘De nieuwe makamba’s’ zoals jij ze zo treffend omschrijft, weigeren te integreren, ik vind dat getuigen van weinig beschaving. Mijn ouders hebben mij geleerd dat, zelfs als je voor een vakantie naar een ander land gaat, je minstens een paar essentiele woorden in de landstaal vooraf moet leren. Al is het in eerste instantie alleen maar groeten, alstublieft/dankuwel, maten en gewichten etc.
Zodra je ergens voor langere duur gaat verblijven, zorg je dat je asap de taal gaat leren. Als er geen/onvoldoende cursussen zijn, vraag je aan buren, collega’s etc. om je te helpen hun taal te leren.

Mensen zoals ik worden in Nederland ‘Suri-Ned’ genoemd. Ze doen maar, ik weet dat niemand mij kan deporteren, want ik heb mijn ‘bordeaux’.

Mbt mijn geboorteland: Je hebt daar 2 soorten ‘witte’mensen:
Er zijn daar ‘buru’: voorouders uit Nederland, al 4 tot 5 generaties in Suriname, verknocht aan het land, spreken thuis allemaal Sranantongo, op school moeizaam, (soms zelfs gebrekkig) Nederlands. Zij zijn de meest Surinaamse Surinamers die er bestaan.
Dan zijn er de ‘bakra’: zoiets als makamba op Curacao.

Laatstgenoemden worden wel verwelkomd, mits ze zich aanpassen en integreren.
Ze krijgen ook de gelegenheid om, eenmaal ingeburgerd, zich te laten naturaliseren tot Surinamer.

Ik ben als kind (in 1952) met mijn ouders uit Suriname vertrokken. Toen ik er in 1966 met vakantie was, werd ik bij de paspoorten-controle door een breed-glimlachende ambtenaar begroet met ‘Welkom thuis!’
Suriname is sinds 1975 een republiek. Als ik nu naar Su zou reizen, ben ik voor de autoriteiten een buitenlander; een humeurige ambtenaar kan mij zelfs als ‘landverrader’ beschouwen.
Omdat ik er geboren ben (en bovendien bij emigratie destijds minderjarig, dus genoodzaakt met ouders mee te gaan)zou ik desgewenst wel een beroep kunnen doen op de zgn ‘diasporawet’. Zelfs mijn kinderen en kleinkinderen zouden desgewenst kunnen ‘meeliften’ conform deze wet.

‘Worden makamba’s dan ook als buitenlanders gezien?’

@meliuslegere schreef;
“Dat is altijd al zo geweest. Als je niet op Curacao bent geboren, ben je altijd al een buitenlander geweest en zul je dat ook altijd blijven.”

Tja, ik vraag me af, zal je dat ook altijd blijven? Ik denk het niet. Op Curaçao wonen al eeuwen Europeanen, blanke Curaçaoënaars wier ouders en soms zelfs hun grootouders geboren en getogen zijn op Curaçao. Ik ken Curaçaoënaars van Europese origine wiens voorouders al 250 jaar op Curaçao wonen. Niet zelden weet de gemiddelde zwarte Curaçaoënaar dat niet eens, tenzij ze vloeiend Papiamentu praten. De meeste nieuwe doorsnee Makambas willen niet eens YDK genoemd worden, laat staan Papiamentu leren en spreken.

In Nederland daarentegen is bij wet geregeld dat iedereen die een ingezetene is met een Nederlands paspoort Nederlander is. Maar er schuilt toch een addertje onder het gras. Kinderen van Surinamers, Curaçaoënaars, Turken, Marokkanen e.a. niet autochtone Nederlanders die in Nederland geboren en getogen zijn, zeg maar de zogenoemde 2e generatie, worden door een groot deel van de Nederlandse bevolking toch niet echt als Nederlanders beschouwd, ook al zeggen ze het niet altijd recht voor je raap.

Sterker, je bent wel een Nederlander, maar officieel wordt je wel aangemerkt als Surinaamse Nederlander, Antilliaanse Nederlander, Turkse Nederlander enz enz. Is dat nou zo verschillend dan in andere landen? Jouw afkomst wordt in Nederland, ook al heb je een Nederlandse moeder, bewust vermeld!

Het is ingewikkeld, als ik naar Curaçao op vakantie ga (wat ik niet doe..) en al die zwarte en bruine mensen zie, waaronder Haitianen, Surinamers, Dominicanen e.a, waarvan de meesten ook nog Papiamentu spreken, zou ik echt niet weten wie YDK is en wie niet. Ze zijn allemaal gekleurd. Maar de blanke Curaçaoënaar zou ik wel meteen herkennen aan de wijze waarop hij/zij Papiamentu spreekt, n.l. als een YDK.

@meliuslegere, hoe is dat eigenlijk geregeld in Suriname, wordt de Nederlander in jouw geboorteland niet als buitenlander beschouwd? Of wordt de Makamba in Suriname automatisch Surinamer? Of door de bevolking als Surinamer benoemd en verwelkomt? Een Nederlander wordt ook in bijv., Spanje, Italie, Rusland, in vrijwel elk land als buitenlander beschouwd. Zo ook de burgers van genoemde landen in andere landen waar zij niet geboren en getogen zijn.

Buitenlander is niet echt een vuil woord, het betekend gewoon dat je ‘van buiten het land’ waar je bent of woont afkomstig bent.

Nou, probeer een metselaar te vinden het lukt niet. De enige kans zijn Haïtianen die zelf geen huis van een kippenkooi kunnen onderscheiden.

Het is onbegrijpelijk hoeveel stagiaires uit Nederland hier in de horeca stage lopen terwijl de service van onze eigen mensen, behoorlijk te wensen over laat.

Laatst moest ik nog een serveerster uitleggen wat het verschil is tussen een Espresso en een gewone koffie. Gelukkig had ik niet om een Cortado of een Macchiato of een Ristretto gevraagd.

Verder heb ik niets tegen stagiaires hier en vooral niets tegen mooie stagiaires, maar het valt op dat de Nederlandse stagiaires wel bij hun soort blijven. Bij feesten op Mambo is vaak te zien dat ze niet met de zwarte broeders willen dansen.

Wij moeten het land openstellen voor stagiaires uit Brazilië, Colombia en Dominicaanse Republiek zodat onze jongeren internationale ervaring op kunnen doen en hun Spaans oefenen.

@Brian: vermoedelijk wordt dezelfde standaard gehanteerd als bij de LTU:
Wie de Nederlandse nationaliteit en op Curacao is geboren, heeft geen verblijfsvergunning nodig (= YDK)

@Curacao revisited schrijft:
‘Worden makamba’s dan ook als buitenlanders gezien?’
Dat is altijd al zo geweest. Als je niet op Curacao bent geboren, ben je altijd al een buitenlander geweest en zul je dat ook altijd blijven.
Met een Nederlands paspoort gaat de aanvraag van een verblijfsvergunning wel gemakkelijker: je mag bijvoorbeeld de beschikking op Curacao afwachten (2 tot 4 maanden). Personen met een andere nationaliteit moeten het eiland verlaten in afwachting van de beschikking.

Wie of wat is een YDK volgens deze regeling?

nos mes por!

Worden makamba’s dan ook als buitenlanders gezien? Makamba’s wel goed genoeg om begrotings tekorten te dichten, maar niet genoeg om op Curacao te werken