Dus de zogenaamde ‘fly past’ van enkele jachtvliegtuigen van onze Luchtmacht tijdens de Grand Prix in Zandvoort gaat volgende week niet door. Het ministerie van Defensie heeft dit besloten “vanwege de ontwikkelingen in Afghanistan”. Dit is de officiële lezing, maar ik hoorde dat het is afgezegd omdat die krent van een pandjesprins te gierig is om zijn overvolle portemonnee te trekken. Alles moet voor niks van die koninklijke knieperd. Hij had ook al een Haarlems bandje beledigd door ze te vragen om gratis te komen spelen. En dat terwijl die jongens door de corona-ellende al een jaar niks verdiend hadden. En je moet toch je huur betalen. Dat hoef je aan een huisjesmelker toch niet uit te leggen?
Inmiddels begrijp ik dat de prins Benard, zoals hij in de Amsterdamse vastgoedwereld genoemd wordt, spijt heeft van zijn mailtje aan de popgroep Chef’Special. Het liefste wil hij koffie met ze drinken. Maar die jongens hebben geen zin in een bakkie met die bril. En ze hebben gelijk. Voor je het weet zit je met zo’n type aan de appeltaart en moet je doen of je hem gelooft. Ondertussen bemoeit ook de zangeres Davina Michelle zich met het meurende zaakje. Zij zingt het volkslied volgende week alleen als de andere artiesten gewoon betaald worden. Zijzelf doet het voor niks. Geen idee waarom.
Als Davina het niet doet kan de pandjesprins beter de mondkapjeschristen Sywert van Lienden en zijn mede-oplichters Camille van Gestel en Bernd Damme vragen om een riedeltje te zingen. Dat klinkt wel ongelofelijk vals, maar die doen het tenminste voor niks. En als Max goed gas geeft hoor je er niks van.
Wat de luchtmacht nu gaat doen? Een extra rondje Veluwe en dan even lekker door de geluidsbarrière zodat je dat gekrakeel in De Harskamp niet hoort? Lijkt mij geen gek idee. Hoewel? Zo angstaanjagend was dat roedeltje Veluwse hangjongeren nou ook weer niet. Ik dacht geen moment: straks brengt een van die boerenpubers zijn bomgordel tot ontploffing. Het grootste probleem van die avond? Of er nog genoeg bier in het krat zat. En een paar agenten lieten de politiehonden uit. Die moesten toch poepen. Meer was het eigenlijk niet. En ik verstond die kinkels ook niet. Wat riepen ze? Eigen tolk eerst?
Toch was ik ook wel weer verbijsterd. Zo vlak na de wanhopige beelden op het vliegveld van Kabul. Ik begrijp dat ze op die gelovige Veluwe principieel geen televisie mogen kijken en daarom niet weten wat een vluchteling precies is, maar toch…
Deze week ging het in de media veel over de achterstand in ons onderwijs. Het is volgens de kenners twee voor twaalf. Er moeten meer bijlesleraren komen en meer psychologen en meer pedagogen en meer opvoedcoaches en meer logopedisten en meer stressdeskundigen en meer armoedebestrijders… En iedereen moet woke en genderfluïde worden. Terwijl ik alleen maar dacht: meer geschiedenisboeken. Leer die kinderen wat oorlog is en wat oorlog doet. En leg ze haarfijn uit waarom mensen op de vlucht slaan. Het is maar een idee.
Inmiddels heb ik ook begrepen dat onze regering onthutst is door de situatie in Kabul. De ministers waren de laatste maanden drukker met de kleinzielige formatie dan met hun echte werk. Terwijl de Britten en de Fransen zich al weken het schompes evacueerden vierde Ank Bijleveld gezellig vakantie op de camping en las bewust geen mails. Ankie Broekers-Knol was vooral lekker druk met het op eigen houtje in elkaar flansen van uiterst dubieuze wetgeving rond kansloze asielkinderen. Sigrid en Mark waren vooral bezig met elkaar. Mariëtte Hamer punnikte ondertussen aan een vloerkleed waar heel veel onder kan verdwijnen. Een ontwerp van Daan Roosegaarde. Of van iemand anders. Dat weet alleen Daan Roosegaarde.
In Kabul is de deadline inmiddels verstreken en doen de Taliban waar ze goed in zijn. Waar ze heel goed in zijn. Zelden was het woord deadline zo waar. Zo verschrikkelijk waar. Om te janken zo waar.
En speciaal voor Daan Roosegaarde: deze laatste regel heb ik gejat van Maarten van Roozendaal.
Bron: NRC Handelsblad