Ingezonden | Democratisch tekort

Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Michael Willem aan het woord.

Het democratisch tekort gaat niet alleen over volksvertegenwoordiging. De term ‘democratisch tekort’ werd oorspronkelijk bedacht door de Duitse socioloog Pierre Bourdieu in 1990 om de perceptie te beschrijven dat democratie niet functioneerde op een manier die eerlijk en participatief was.

Sindsdien is de term gebruikt om een breed scala aan gebeurtenissen, situaties en omstandigheden te beschrijven waarin de mensen of burgers van een staat geen gelijke vertegenwoordiging, toegang of invloed hebben in het besluitvormingsproces. In grote lijnen is het concept van een democratisch tekort echter gaan verwijzen naar een systeem waarin er een onevenwichtige machtsverhouding is tussen het volk, de gekozen vertegenwoordigers en de regering.

Gezien de presentaties en debatten gedurende het Interparlementair Koninkrijksoverleg (Ipko) van woensdag, is men geneigd te denken dat democratisch tekort alleen een kwestie is van volksvertegenwoordiging. Echter, gaat het niet alleen over volksvertegenwoordiging, maar is het een veel bredere kwestie die alle aspecten van democratisch bestuur raakt. Dit omvat niet alleen de vertegenwoordiging van het volk in de wetgevende macht, maar ook het vermogen van het volk om de besluitvorming en wetgeving te beïnvloeden. Bovendien vereist democratie bepaalde ‘checks and balances’ om ervoor te zorgen dat de regering verantwoording aflegt aan de mensen en dat ze inspeelt op hun behoeften en belangen (want hier gaat het uiteindelijk om).

Kwesties zoals weinig waarde hechten aan onafhankelijke en onpartijdige controle- en toezichtinstituties, of het gebrek aan effectief toezicht en betrokkenheid van het maatschappelijk middenveld (civil society), om maar enkele te noemen, dragen ook bij tot democratische tekortkomingen.

Daarnaast kunnen democratische tekorten ook ontstaan wanneer er een beperkte of nietbestaande publieke participatie (middels ‘stakeholders buy-in’) in de beleidsvorming is, en wanneer er een gebrek is aan publiek toezicht en verantwoording. Democratische systemen hebben publieke controle nodig om ervoor te zorgen dat beslissingen van de regering in het belang van de mensen zijn en in overeenstemming met hun wensen.

Zonder een betrokken publiek (en daar is beleid voor nodig) is het moeilijk om de kwaliteit van de genomen besluiten te beoordelen en ervoor te zorgen dat overheidsinkomsten (onder andere belastingen) en -uitgaven op een transparante, efficiënte en effectieve manier worden uitgevoerd. Zonder onafhankelijke en onbevooroordeelde media is het ook moeilijk om ervoor te zorgen dat beslissingen goed worden gecontroleerd en dat regeringen op passende wijze worden gecontroleerd.

Kortom, democratisch tekort is een complexe kwestie die verder gaat dan de vertegenwoordiging van het volk in de wetgevende macht, zoals de eerdergenoemde vergadering en discussies mochten laten blijken. Het omvat een breed scala aan kwesties, van inspraak van het publiek bij de beleidsvorming tot waardering van onafhankelijke en onpartijdige controleen toezichtinstituties, tot het gebrek aan publiek toezicht en verantwoordingsplicht.

Al deze factoren dragen bij tot een democratisch tekort en moeten worden aangepakt om ervoor te zorgen dat de democratie op een eerlijke en participatieve manier functioneert.

Michael Willem,
Curaçao