Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Marja Seuren aan het woord.
Zomaar een weergave van een Nederlandse vrouw die nu bijna twee weken op Curaçao is: Bijna twee weken Curaçao is voor mij twee weken familie, twee weken lockdown en keda kas, twee weken de zee en strand alleen van afstand te kunnen zien, twee weken lopen in de buurt en boodschappen doen bij Mangusa.
Zeventien gezinnen hebben we tot nu toe blij kunnen maken met een voedselpakket. Tien met een paaspakket, vijf buurtgenoten en twee vrouwen die ook altijd klaar staan voor ons. De nood is hoog hier op het eiland. Het makkelijkste is dan inderdaad wegrennen en de mensen aan hun lot overlaten. Hoe eenvoudig is het om gelijk bij de eerste oproep je koffer te pakken en terug te vliegen naar Nederland.
Terug naar een lockdown, terug naar ook niets meer kunnen en zoveel mogelijk thuisblijven. O, o wat zijn we dan lekker veilig. Ik zie het verschil niet. Wel zie ik dat ik hier iets kan betekenen. Door vijf kwartier in de rij te staan bij Mangusa om naar binnen te kunnen voor de boodschappen van de pakketten. Door nog eens twee uur met twee karretjes door Mangusa te lopen op zoek naar goede en betaalbare artikelen.
Om zeventien gezinnen een klein beetje licht te geven. Ga er maar aan staan. Een gezin waar de inkomsten volledig uit het toerisme komt. Het toerisme dat zo hard wordt getroffen zodat velen hun baan kwijt zijn. Hotels, resorts en restaurants gaan failliet. Mensen staan op straat waarbij meestal ook de kinderen en ouders worden getroffen.
Om te helpen kun je veilig thuisblijven, van alles laten doen. Maar je kunt ook zelf een steentje bijdragen. Door naar de supermarkt te gaan om levensmiddelen te kopen en uit te delen. Door bij Pincho Garden eten te bestellen wat wordt gebracht. Gezellig voor de familie, inkomsten voor het restaurant. Door een studio te huren die schoongemaakt moet worden. Inkomen voor nog meer mensen. Daarnaast help je TUI of KLM met wat inkomsten voor een vlucht. Ze vliegen toch om spullen te brengen vanuit Nederland. Een ticket is niet reddend, maar het blijft inkomen.
Het is heel makkelijk om in Nederland te oordelen over hoe asociaal we zijn om er te blijven. Door allemaal ineens terug te gaan en gezellig een superspreadevent te organiseren op Hato zoals met de verkiezingen. Het is ook heel makkelijk om de blijvers te veroordelen omdat het ‘er zo lekker warm is’.
Ik kan je zeggen, na vier uur Mangusa is het al gauw overal erg warm en ben je liever binnen onder de fan die je wat koelte toewuift. Nee, oordelen is zo makkelijk. Vraag je eerst eens af waarom ons Koninkrijk één is, waarom zij ons wel helpen in WO-II of de watersnoodramp van 1953. We zijn nog steeds één en zullen altijd één blijven, in welke vorm dan ook.
Ik ben er juist trots op dat er nog iets is als een Caribisch Koninkrijk der Nederlanden. Dat is toch juist heel bijzonder. En ik ben er nog trotser op dat een van die eilanden voor mij een thuis is geworden.
Daarom sta ik voor ze klaar, zoals ze ook bij tegenspoed voor mij klaar zullen staan. Daarom vlieg ik twee tot drie keer per jaar van thuis naar thuis, pa kas di kas.
Marja Seuren,
Curaçao-Nederland
Mevrouw,
U bent bevoorrecht om 2 tot 3 keer per jaar naar Curacao v.v. te kunnen vliegen. Mij lukt dat niet van mijn Nederlands arremoedje. Maar het is u gegund. Maar…..als u nou eens 1 maal per jaar vliegt en uw verblijf wat verlengt dan scheelt dat heel wat CO2 dat die vliegtuigen uitbraken.
U bent dan ook nog milieubewust bezig. Ook kunt u geld overmaken aan een vertrouweling ter plekke die dan namens u al die mensen van het broodnodige te voorzien. Scheelt u weer die vermaledijde vliegreizen Het is maar een idee.
De hulp die u geeft is natuurlijk wel te prijzen. (en dat doet u ook…).
Overigens grijpt u wel heel ver terug in de geschiedenis om goedgezindheid van het eiland ten opzichte van Nederland aan te tonen. Heeft u geen recentere voorbeelden?
( in 1978 heb ik mijn in financiële nood verkerende zus hfl 2.500,00 geschonken, daarna heb ik nooit meer naar haar omgekeken. Naar nu blijkt, is zij mij niet eeuwig dankbaar. Raar toch?).