Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Willem A. Cecilia aan het woord.
Nogal storend en kort door de bocht is de kwalificatie die ik moet geven aan het artikel verschenen in het Antilliaans Dagblad van maandag 27 februari 2023 op pagina 12 onder de kop ‘Sociale woningbouw Bonaire moet sneller’. Het artikel doet verslag van de podcast ‘Vastgoed gezocht’ van 20 februari die gaat over het beleggen in vastgoed op Bonaire.
Volgens het artikel wordt in het interview een beeld geschetst van een slecht functionerende overheid en een gedeputeerde die niet meer dan een half uur de tijd wil nemen om te praten over een voorstel voor sociale huurwoningen. Ene meneer De Gruyter verbaast zich erover dat hij op het eiland twee dagen met vertegenwoordigers van de ministeries heeft gesproken over de sociale woningbouw maar dat de verantwoordelijke gedeputeerde James Kroon op de valreep ‘niet meer dan een half uur de tijd had om het er met hem over te hebben’.
Hij noemt dat ‘raar’ omdat het gaat om mensen van het eiland die geen woning kunnen krijgen. Zoals velen vóór hem neemt deze groep niet de moeite om het eiland beter te kennen en zich te verdiepen in de lokale (bestuurlijke) aangelegenheden, regelgeving, cultuur en beleid.
Op 11 oktober 2022 heeft de eilandsraad namelijk de kadernota Grondbeleid Bonaire 2022-2025 vastgesteld. Kernpunt van deze kadernota is om structuur aan te brengen hoe het grondbeleid de komende jaren ingezet wordt op Bonaire, en om het instrumentarium op de juiste momenten te activeren, uit te dragen en te streven naar consequente uitvoering. Tevens is de Nota Grondbeleid dienstbaar aan bestuurlijke doelen en vraagt om samenwerking. Het helpt om de gewenste gebiedsontwikkeling (kwantiteit, kwaliteit) te realiseren en het beleid toe te passen op een integere wijze.
De goedkeuring door de eilandsraad van de uitvoeringsregeling ten aanzien van dit grondbeleid wordt trouwens niet eerder dan in juni verwacht. Als De Gruyter even de moeite heeft genomen, en ik vraag mij af waarom hij dit niet gehoord heeft van de vertegenwoordigers van de ministeries op het eiland die hij zo uitgebreid heeft gesproken, dan had hij er kennis van kunnen nemen dat de instrumenten van het grondbeleid in eerste instantie ingezet zullen worden om vooral de actuele scheefgroei in vraag en aanbod bij de sociale huur, middenhuur en sociale koop te helpen nivelleren. Dit heeft grote prioriteit bij het huidig college en zeker het nieuwe college dat na 15 maart 2023 zal aantreden, want er is een versnelling nodig bij het oplossen van dit tekort.
Verder vraag ik mij af waarom de woningbouwstichting Fundashon Cas Boneriano (FCB) niet in het verhaal voorkomt. De stichting heeft onder andere als doel het bouwen en in stand houden van betaalbare en leefbare woningen. Op 10 december 2022 heeft deze sociale woningbouwer het startschot gegeven voor de bouw van nieuwe woningen nabij de wijk Hato. In totaal zullen bij dit project 245 woningen worden gebouwd. De meesten zijn bestemd voor de verhuur, maar er zullen ook enkele koopwoningen bij zijn.
Frappant is het feit dat in het artikel naar voren is gebracht dat in december De Gruyter voor het blad Quote naar Bonaire is gevlogen en daar heeft gesproken met de gezaghebber. Echter in de column van dezelfde De Gruyter op Quotenet.nl (https://www.quotenet.nl/vastgoed/ a40357793/bonaire-wooncrisis- column/) gepost op 21 juli 2022, stelt hij dat hij het afgelopen jaar (2021) het idee opgevat heeft om met privaat vermogen sociale woningen te realiseren op Bonaire.
Van de wethouder Wonen en de baas van de woningcorporatie kreeg hij volgens de column aanvankelijk nauwelijks respons, en later stonden ze niet meteen heel positief tegenover samenwerking. Hij concludeert hieruit dat betweterige pottenkijkers niet gewenst zijn op Bonaire. Dus dan maar de zware middelen inzetten, zou hij hebben gedacht, door het lokale bestuur en indirect de sociale woningbouwer en en passant de ambtenaren als incompetent en weinig meewerkend neer te zetten om zijn zin te krijgen.
Het leven in een eilandgemeenschap is echt iets anders en van zulke investeerders met hun horden aan advocaten heeft het eiland de buik vol.
Willem A. Cecilia,
Bonaire
