Kinderrechtenverdrag | Mr. Desiree G. Croes
Vandaag, zaterdag 20 november 2021 is het meer dan 30 jaar geleden dat de Verenigde Naties het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) aannamen. In dit Kinderrechtenverdrag staan 54 artikelen met afspraken over de rechten van kinderen en jongeren tot 18 jaar. Bijna alle landen in de wereld hebben het Kinderrechtenverdrag ondertekend. Aruba is sinds 17 januari 2001 partij bij het IVRK, dus precies 20 jaar.
De regering van Aruba is zich ook bewust hiervan en plaatste een persbericht op Facebook. Minister Rocco Tjon opende in het Centrum voor Kind en Familie te Wayaca plechtig ‘de week van de opvoeding van het kind’ in het kader van de viering van de verjaardag van het voornoemde kinderrechtenverdrag.
Waarom een kinderrechtenverdrag?
Ongeveer een derde van de wereldbevolking is kind. Kinderen zijn afhankelijk van hun ouders en verzorgers. Naarmate ze ouder worden, zijn ze dat uiteraard steeds minder. Desalniettemin zijn ze afhankelijk van anderen. En dat maakt kwetsbaar. Zo lopen kinderen een grotere kans op bepaalde ziekten. Ook kunnen ze zichzelf nog niet goed verdedigen of beschermen. Daardoor zijn ze kwetsbaarder voor mishandeling of uitbuiting. Omdat kinderen nog in ontwikkeling zijn en daarbij afhankelijk zijn van de liefde, zorg en aandacht van volwassenen is het goed dat er kinderrechten zijn.
Kinderrechten zijn er voor alle kinderen. Ongeacht hoe oud ze zijn, waar ze vandaan komen of hoe ze eruitzien. Ongeacht of ze arm of rijk zijn. Ongeacht of ze gedocumenteerd zijn of niet. En ongeacht of ze een handicap hebben of niet. Tussen kinderen mag niet gediscrimineerd worden.
De grote vraag die gesteld kan worden is of Aruba zich ook aan de voornoemde regels houdt als het om alle kinderen van Aruba gaat. Met deze opinie wordt aangetoond dat dit niet het geval is. Een specifieke groep kinderen en wel de kinderen die onder de rook van het Parkietenbos wonen en leven, de Parkietenbos kinderen, worden al jaren bewust in hun kinderrechten geschonden door de overheid.
Het is mooi om lintjes door te knippen, maar de realiteit is helaas anders. Hieronder wordt systematisch aangetoond hoe of de rechten van de Parkietenbos kinderen worden vertrapt.
Relevante verdragsbepalingen
Artikel 3 van het verdrag gaat over het belang van het kind. Het stelt dat bij alle maatregelen betreffende kinderen, ongeacht of deze worden genomen door openbare of particuliere instellingen voor maatschappelijk welzijn of door rechterlijke instanties, bestuurlijke autoriteiten of wetgevende lichamen, de belangen van het kind de eerste overweging behoren te vormen. Aruba als partij verbindt zich ertoe het kind te verzekeren van de bescherming en de zorg die nodig zijn voor zijn of haar welzijn en nemen hiertoe alle passende wettelijke en bestuurlijke maatregelen. Duidelijk is dat deze verplichting niet in voldoende mate in acht wordt genomen door de Arubaanse regering. Ze negeren de roepen om hulp inzake de problematiek van het Parkietenbos en daarmee schenden ze meteen al de rechten van de kinderen die daar in de buurt wonen.
In artikel 4 staat dat Aruba alle passende wettelijke, bestuurlijke en andere maatregelen neemt om de in dit Verdrag erkende rechten te verwezenlijken. Ten aanzien van economische, sociale en culturele rechten nemen de Staten die partij zijn deze maatregelen in de ruimste mate waarin de hun ter beschikking staande middelen dit toelaten. Het moge duidelijk zijn dat het bestuur van Aruba zich niet echt inspant om de rechten van de kinderen van Parkietenbos daadwerkelijk te verwezenlijken. Bestaande regelgeving wordt niet nageleefd en waar die nodig is, bijvoorbeeld handhaafbare vergunningen waar ook daadwerkelijk toezicht op wordt uitgeoefend, worden niet afgegeven. Illegale situaties worden niet alleen gedoogd, maar ook als zodanig in het leven geroepen en gelaten.
De Staten die partij zijn, waaronder Aruba, erkennen dat ieder kind het inherente recht op leven heeft (artikel 6) en waarborgen in de ruimst mogelijke mate de mogelijkheden tot overleven en de ontwikkeling van het kind. Dit grondrecht wordt door het bestuur van Aruba met voeten getreden als het de Parkietenbos kinderen betreft. Hun leven wordt dagelijks in gevaar gebracht door giftige stoffen. Een veel gebruikt argument is dat er geen bewijzen zijn dat dit zo is.
Allereerst, kun je ook a contrario redeneren: er zijn geen bewijzen dat het niet zo is. De overheid van Aruba, ondanks herhaaldelijk verzoek, doet geen enkele moeite om dat aspect te onderzoeken. Er worden geen metingen gedaan naar toxiciteit van gassen afkomstig van de landfill en de activiteiten die daar plaats vinden. Er wordt bewust geen gezondheidsonderzoek gedaan naar de ziektes die in de buurt van het Parkietenbos plaatsvinden. Er wordt geen onderzoek gedaan door de inspectie van onderwijs naar het schoolverzuim van de kinderen van Parkietenbos en omgeving. Kortom, je kunt je niet schuilen achter onwetendheid als je er zelf zorg voor draagt onwetend te blijven.
Aruba erkent het recht van het kind op het genot van de grootst mogelijke mate van gezondheid en op voorzieningen voor de behandeling van ziekte en het herstel van de gezondheid (artikel 24). Met al wat reeds gezegd is kan gesteld worden dat het bestuur van Aruba grof in gebreke is aan dit recht van de Parkietenbos kinderen te voldoen. Het leven onder de rook en giftige gassen van de Parkietenbos landfill is een enorme aanslag op de gezondheid van de kinderen die daar leven.
Uit medische onderzoeken is gebleken dat kinderen gevoeliger zijn voor luchtvervuiling dan andere bevolkingsgroepen. Door hun ontwikkeling zijn hun luchtwegen kwetsbaarder, hun longen kleiner en hun afweermechanismes nog niet volledig ontwikkeld. Daarenboven hebben ze vaak een hogere ademhalingsfrequentie dan volwassenen.Voor het ongeboren kind leidt blootstelling van de zwangere vrouw tot een hoger risico op een verlaagd geboortegewicht, intra-uteriene groeivertraging, vroeggeboorte en zelfs vervroegde sterfte.
Ook na het eerste levensjaar lijkt een verband met luchtvervuiling stand te houden. Zo is er een sterk verband tussen luchtvervuiling, het verergeren van astmaklachten bij astmapatiënten en een algemeen hogere prevalentie van astmaklachten zoals hoest, piepen en ademhalingsmoeilijkheden. De studie van Gauderman et al. (2007) vond een verband tussen de negatieve effecten op de ontwikkeling van de longfunctie bij jongeren tussen de 10 en 18 jaar.
Als ouder moet je met lede ogen zien hoe je kind de hele nacht loopt te hoesten en proesten en geen adem kan halen omdat zijn longen zijn dichtgeslagen door stank en rook. Ze kunnen niet naar school omdat ze zich ziek en lamlendig voelen en lopen daardoor achter in hun educatie. Een kind dat al hoestend naar school gaat wordt meteen naar huis gestuurd met verzoek om een pcr test te doen om uit te sluiten of hij of zij geen Covid19 heeft opgelopen.
Aruba erkent het recht van het kind op onderwijs (artikel 28). Maatregelen dienen te worden genomen om regelmatig schoolbezoek te bevorderen en het aantal kinderen dat de school vroegtijdig verlaat, te verminderen. Wat doet het bestuur dat de Parkietenbos kinderen normaal naar school kunnen gaan? Absoluut niets. Ze erkennen het probleem gewoon niet en doen daardoor niets.
Tenslotte, erkent Aruba het recht van het kind op rust en vrije tijd, op deelneming aan spel en recreatieve bezigheden passend bij de leeftijd van het kind, en op vrije deelneming aan het culturele en artistieke leven (artikel 31). Ja, mooi maar als je kind lekker buiten wil spelen, op zijn fiets door de straat wil rijden dan komt hij na enkele minuten al buiten adem thuis omdat de lucht die hij inademt zodanig giftig is dat het meteen merkbaar is in zijn fysieke gesteldheid. Onder de rook van het Parkietenbos hebben kinderen geen rust en kunnen ze niet ongestoord deelnemen aan spel en recreatie.
Wat nu?
Het wordt de hoogste tijd dat deze grove schending van de kinderrechten rondom het Parkietenbos aangepakt wordt. De overheid moet hier daadwerkelijk iets aan doen en beginnen met diverse genoemde onderzoeken meteen uit te voeren. En zolang daar nog geen resultaten van zijn moeten op basis van het internationaal aanvaarde voorzorgbeginsel alle activiteiten die mogelijke oorzaken kunnen zijn van aantasting van de rechten van het Parkietenbos kind onmiddellijk gestopt worden. Minister Tjon, als u daadwerkelijk een hart heeft voor de kinderen van Aruba, doe dan iets voor deze specifieke groep kinderen.
Schending van kinderrechten waar dan ook in het Koninkrijk der Nederlanden is ook een aangelegenheid van de regering van het Koninkrijk. Bij aangetoonde schending van kinderrechten wordt namelijk de Koninkrijksregering als verdragspartij aangesproken en verantwoordelijk gesteld. Ze moet derhalve ingrijpen mede op grond van de waarborgfunctie zoals vastgelegd in het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden. De Koninkrijksregering dient derhalve nu reeds actie te ondernemen richting de regering van Aruba voordat ze zelf internationaal aangesproken wordt voor verdragsschending.
Mr. Desiree G. Croes,
Aruba
Advocaat en mensenrechtenactivist