Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Karel Frielink aan het woord.
Overal! Vanuit welke perspectief kijken we en willen we kijken naar Curaçao? Als een natie, een land? Of als een beschaving? Kijken we naar de natie, het land, dan zijn we trots op de vlag, het volkslied, de taal en de cultuur. Gaat het om de overheid, dan zijn we blij als die ons helpt, maar boos en gefrustreerd als die ons in de weg zit bij dingen die we (willen) doen.
Het gevoel dat de overheid van ons is, dat wij eigenlijk de overheid zijn, is er niet of nauwelijks. Zelfs als de overheid duidelijk optreedt in het collectieve belang, zoals bij de bestrijding van een pandemie, leidt dat bij velen tot boosheid en frustratie. We zien de overheid ook niet als het hoofd van één grote familie.
Als we kijken naar Curaçao als een beschaving, staat niet het instituut overheid, maar de mens centraal. Als we naar de mens kijken, moeten we constateren dat in de afgelopen eeuwen het individualisme van de mens in de westerse wereld leidend is geworden. De individuele mens die de bevrediging van zijn eigen behoeften nastreeft. Dat wil niet zeggen dat mensen geen sociaal gevoel hebben, maar bij slechts weinigen leeft de gedachte dat we er primair zijn voor elkaar, en ons voor het collectief moeten inzetten.
In dat opzicht kunnen we leren van een bijenkolonie. Zo werken honingbijen allemaal aan de voorspoed en toekomst van hun gemeenschap. Geen van de bijen verzamelt honing voor zichzelf. Allen staan in dienst van die gemeenschap. Zouden bijen gelijk mensen belast zijn met individualisme en de behoefte aan persoonlijke bezittingen, dan zou het snel afgelopen zijn met die bijenkolonie.
Mensen zijn gezegend met een enorme denkcapaciteit, en doordat we alles wat we leren aan komende generaties kunnen doorgeven, beschikken we over een enorm collectief geheugen. Daaraan hebben we onze indrukwekkende technologische ontwikkeling te danken. Maar dat alles komt, als gevolg van ons individualisme en onze behoefte aan steeds meer materiële zaken, met een prijs: de langzaam maar (bijna) zekere vernietiging van ons leefklimaat. De aarde is meer dan 4,5 miljard jaar oud, maar in slechts 100 jaar heeft de mens gigantisch veel van de aardse rijkdommen gebruikt en de toekomst van menselijk leven op aarde onzeker gemaakt. We zullen het tij niet snel kunnen keren. Het zal ook niet makkelijk zijn.
En we hoeven ook geen bijenkolonie te worden, al kunnen we er wel van leren. En er zullen mensen zijn die denken dat het hun tijd wel zal duren, en die zich niet druk maken over wat er daarna gebeurt. En als die kortzichtigheid eenmaal in het DNA zit, krijg je dat er niet zomaar uit. Zolang we echter in vrijheid kunnen kiezen wie de politieke leiders van onze beschaving zullen zijn, zou een moment van bezinning er misschien toe kunnen leiden om te kiezen voor één van de kandidaten met een (beetje meer) bijenmentaliteit.
Wie dat zijn moet eenieder voor zichzelf bepalen. En of die keuze terecht is of zal blijken te zijn, zal de tijd leren. Kies je bij, niet om de reden dat die kandidaat je misschien honing zal brengen, maar omdat hij/zij de welvaart en het welzijn van de gehele gemeenschap nastreeft.
Karel Frielink,
Curaçao
Bijen zijn dansers. Ze kennen o.a. een verzorgingsdans, voor als ze graag door soortgenootjes verzorgd willen worden, ze dansen de rondedans om elkaar de richting te wijzen en de kwispeldans om elkaar de richting te wijzen wanneer ze een hele lange weg moeten bewandelen.
Kies een kandidaat met een bijenmentaliteit en ga na de verkiezingen vooral dansen. Voor de kiezers “balia bai” en de gekozenen de “balia di stul”.
vraag: is Karel Frielink een alias voor nobelprijswinnaar Karl von Frisch ?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Karl_von_Frisch
Meneer Frielink,
Wat wilt u zeggen?
Als wij de regering als hoofd van het gezin zien zien we een vader die eten uit de monden van zijn zwakste kinderen steelt.
Als we kijken naar Curaçao als een beschaving, staat niet het instituut overheid, maar de mens centraal. Helemaal mee eens wat centraal staat zijn de regeringsleiders die geen verantwoording eisen van hun ambtenaren en zelf geen verantwoording afdragen aan het parlement.
Maar nogmaals wat bedoelt u; heeft Curaçao behoefte aan werkbijen (drones) die zich neerleggen bij de bestaande situatie waarbij de huisvader het eten uit de mond van zijn zwakste kinderen steelt zonder daar verantwoordingen over af te leggen?
Of is het een oproep om op een democratische manier te zeggen “het is klaar” wij sturen deze vader het huis uit. En wij geven de macht aan iemand die zich, nog, niet schuldig heeft gemaakt aan nepotisme en zelfverrijking?