Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Helga Mensing aan het woord
ALTIJD BEHEERST, maar vol warmte vanbinnen en altijd mild voor anderen. Een vrouw die niet veel voor zichzelf verlangd heeft, maar altijd klaarstond voor de noden van haar medemensen. Ze richtte haar hart en zinnen op datgene dat werkelijk van waarde was voor de mensen in onze gemeenschap en in het bijzonder voor ons vrouwen.
Dat is de reden dat zij veel erkenning gekregen heeft en zo gewaardeerd wordt door zovelen op ons eiland.
Moge haar nu oneindig meer wachten in het hiernamaals als beloning voor haar goede werk hier op aarde.
HELGA MENSING
(medeoprichtster Steering Committee Curaçao)
Curaçao
Het is merkwaardig hoe de dood de tijdgrens slecht. De laatste veertig jaar bestond mijn contact met Lelia uitsluitend uit : “Lelia kon ta bai ? Tur kos ta bon ? Kon ta bai ku politik ” en Lelia : Jose , ami ta bon y kon ta bai ku bo y kon ta bai ku mai ?”. Daarna gingen onze wegen uiteen, waarbij bij mij een onbegrepen zweem van nostalgie achter bleef. Het contact van vroeger was door de voorbij gegane tijd, gevoegd bij mijn jarenlang verblijf in Nederland, vervaagd en ons restten bij ontmoetingen slechts vragen in de trant van kon ta bai ?
Voor de kist staande waarin Lelia zo sereen lag, gingen mijn gedachten terug naar de eind jaren 40 . Onze band was toen niet het voor ons als kinderen nauwelijk te bevatten feit dat haar vader iets heel hoogs was in de NVP en mijn vader in die zelfde NVP ook , maar dan een -wel veel bescheidener- rol vervulde. Van politiek wisten we toen niets, het was de kinderlijke vriendschap die deze huisvriendin met mij en mijn zusters verbond. Zo stil en onbewogen als het beeld van Lelia liggend in haar kist , waarin haar lichaam naar haar laatste rustplaats werd gebracht, was het contrast met het beeld uit mijn jeugd : een te midden van de vele kinderen hard rennende Lelia bij ons op de stupi en wellicht het als gevolg van het bij de 10 jarige die ik toen was reeds ontluikende verlangen, dat mij er toe bracht om in het politie- en diefspel vooral op haar te jagen.
Lelia je lichaam is te ruste gelegd. Maar alle geluk toegewenst aan de nieuwe Lelia bij het voortzetten van haar actieve leven in het nieuwe universum waarvan de nieuwe Lelia thans deel uitmaakt.