CURAÇAO – In de rechtbank in Punda vond vandaag de derde zittingsdag van de zaak-Magnus plaats. Dangelo D. en Carlos P. moesten zich verantwoorden voor hun aandeel in de moord op politicus Helmin Wiels. Pieter Hofmann was er de hele dag bij en kijkt terug op de dag.
Dangelo D. bijgenaamd Panchek en Carlos P. , die hand- en spandiensten verleend zouden hebben bij het ombrengen van de politicus, zaten maandag als naast elkaar. Constant fluisterend als Knabbel en Babbel.
Ook op de derde dag zitten ze in dezelfde opstelling, Monster zit rechts. Vandaag vallen hun verschillende karakters, de sociale contrasten in de rechtszaal en de taalbarrière op.
Bij het apart behandelen van de zaken van de twee verdachten komen hun persoonlijke verschillen aan het licht. Van Carlos P. stellen rapporteurs van verschillende herkomst vast dat hij enige zelfdiscipline heeft en in staat is om een baan te behouden. Hij heeft geen psychische stoornis maar vertoont wel antisociale gedragskenmerken.
D. had een baan in de bouw bij Hyatt. Sinds het resort af is, heeft hij geen werk meer. En waar je niet aan kan komen, kun je ook niet behouden. Over zijn karakter wordt niet veel gezegd, maar het valt wel af te leiden. Hij reageert veel feller op vragen die hem niet zinnen. D. oogt veel impulsiever dan P. en lijkt me ook over meer bewijsdrang te beschikken, zoals af te leiden uit een gebeurtenis vlak voor de moord op Wiels.
P. weigert als gevraagd wordt of hij wil rijden naar Marie Pampoen. D. ruziet daarentegen met Raul Martinez alias Bolle over wie het beste de vluchtauto kan besturen. Er volgt heibel omdat Bolle zijn mond niet zou kunnen houden tegen de politie.
D. zou Bolle later vermoord hebben omdat hij zijn mond voorbij gepraat had na een paar biertjes. Dat was precies waar Panchek al bang voor was. De vluchtauto was tot overmaat van ramp ook gevonden. Nee, dit zag er niet goed uit en kon maar op een manier ‘opgelost’ worden.
Martinez werd drie weken later gevonden op de vlakte bij San Pedro. Zijn stoffelijk overschot had tien dagen in zee gelegen en tien dagen aan de kustlijn. Tenminste, wat er nog van over was. Het hoofd, de handen en voeten ontbraken. De dna-tests wezen uit dat het om Bolle ging.
Zwijgen (ontkennen) gaat D. en P. misschien beter af dan Bolle bij leven, eenmaal pratend brengen ze het er ook niet goed vanaf. De sociaal-economische kloof is diep en daarom zo pijnlijk zichtbaar.
De rechter heet Van Dam van Isselt. Dat is een geslacht dat al sinds eeuwen prominente bestuurders en hooggeplaatste militairen voortbrengt (ik heb overigens niet geverifieerd of deze rechter daar een nakomeling van is).
Van Dangelo D. en Carlos P. zou het al heel wat zijn als ze überhaupt weten wie hun verwekkers is.
Tot in hun haardracht verraden ze onaangepastheid. D. heeft een kaalgeschoren hoofd met vlechten in zijn nek, P.’s dreads vormen kleine palmboompjes op zijn hoofd en met zijn lange staart kan hij zijn billen afvegen na een grote boodschap.
Zet dat eens af tegen al die onberispelijk verzorgde academici die hen bijstaan of juist in het nauw proberen te brengen. Verweer jezelf maar eens tegen Nederlandstalig juristenlingo met het op straat geleerde slang uit Koraal Specht.
De twee kunnen hun onbekendheid met een formele setting niet compenseren met hun straatwijsheid. Beide verdachten zijn bijvoorbeeld nauwelijks in staat om een vraag te abstraheren.
Panchek zou een van zijn liefjes verteld hebben dat hij sinds hij Martinez vermoord heeft slecht slaapt. Hij droomt elke nacht dat zijn slachtoffer aan zijn bed staat.
“Heeft u weleens van Bolle gedroomd?”
“In bed?”
”Ja.”
“Nee, ik heb geeneens een bed. Ik slaap op de bank.”
D. woonde tot zijn aanhouding bij zijn grootouders, waar hij geen kamer maar wel een slaapplaats heeft. Toch even aandringen dan.
“Maar heb je weleens van hem gedroomd?”
“Nee.”
Rechter Constantijn van Dam van Isselt toont veel geduld en dat is in deze zaak een eigenschap die bijdraagt aan een eerlijk verloop van het proces.
Ook moeilijk is de spraakverwarring die soms kan ontstaan. Maandag schreef Jean Mentens daar al een uitstekend blog over. Vandaag voltrekt zich een miscommunicatie in het nadeel van het Openbaar Ministerie. Het gaat om de sporttas die Elvis K. krijgt overhandigd voordat hij en Martinez naar Marie Pampoen rijden.
Elvis K. heeft gevraagd om zijn ‘koi man’, wat vertaald wordt met ‘ding’. Maar ‘koi man’ (verbastering van ‘kos di man’) is beter te vertalen als ‘handding’ en verwijst veel directer naar diens pistool dan dat de Nederlandse vertaling ‘ding’ dat doet.
Daarmee kan worden bepaald of beide heren inderdaad Elvis K. hebben horen zeggen dat hij zijn pistool wilde hebben, en niet een willekeurig ding. Het valt te hopen dat de vertaalster dat inmiddels toegelicht heeft. De kloof tussen twee werelden die elkaar moeten begrijpen is al zo groot.
Bron: Versgeperst