Willem Bant De Groene Amsterdammer
Oranjestad – Er staan twee dames bij het hek. Of ze het huis mogen schoonmaken, vragen ze in het Spaans. Ze hebben alles bij zich: een emmer, een dweil, schoonmaakmiddelen. Ze werken snel en ze zijn betrouwbaar, verzekert de oudste van de twee. En we zijn niet duur, meldt haar vriendin.
Het is een nieuw fenomeen op Aruba: vrouwelijke Venezolaanse vluchtelingen die zichzelf aanbieden als schoonmaaksters. Sjokkend gaan ze van wijk naar wijk om zo een paar gulden te verdienen.
Van de ruim drie miljoen Venezolanen die in de afgelopen jaren hun land zijn ontvlucht, zitten er inmiddels zo’n zestienduizend op Aruba. De status van deze mensen is vooralsnog onduidelijk: zijn het politieke vluchtelingen, hebben ze vanwege economische redenen hun land verlaten, zijn het simpelweg illegale immigranten en gelukzoekers? Zeker is dat zestienduizend immigranten op een eiland dat ongeveer net zo groot is als Texel, met een officiële bevolking van ruim 110.000 mensen, een enorm aantal is. De meeste Venezolanen vinden onderdak bij familie, vrienden of kennissen en proberen zo snel als mogelijk is wat geld te verdienen om daarmee te kunnen overleven op het bepaald niet goedkope Aruba.
In de bouw is er altijd wel werk te vinden. Wie niet zeurt, hard werkt en een salaris onder het minimumloon accepteert, vindt ook zonder werkvergunning wel een baantje. Wel worden bouwplaatsen en horecagelegenheden regelmatig bezocht door Warda nos Costa, een overheidsdienst die controleert of buitenlandse werknemers alle papieren in orde hebben. Hebben ze dat niet, dan worden ze gearresteerd, ingesloten en ten slotte op eigen kosten het land uitgezet.
Vorige maand werd in een woonhuis in Noord-Aruba zelfs een illegaal werkende Venezolaanse tandarts betrapt. De zaak werd gesloten en de roestige instrumenten waarmee de dame in kwestie haar werkzaamheden verrichtte werden in beslag genomen.
Officieel is de grens tussen Aruba en Venezuela gesloten; er zijn geen vluchten tussen beide landen en de kleine barkjes die altijd zorgden voor de aanvoer van vers fruit hebben al tijden niet aangemeerd in de haven van Barcadera.
Voor mensensmokkelaars zijn het gouden tijden. Ondanks de verscherpte controles door de kustwacht weten radeloze Venezolanen Aruba nog steeds zonder al te veel problemen te bereiken.
Nederland zegde eind mei Aruba en Curaçao een kleine 24 miljoen euro toe voor de opvang van de Venezolaanse vluchtelingen. Hoe dat geld precies besteed gaat worden, is vooralsnog onduidelijk.
Bron: De Groene Amsterdammer