Siem Eikelenboom • Financieel Dagblad
‘Na vier jaar onderzoek heeft het Openbaar Ministerie nog geen enkel bewijs tegen mij kunnen vinden.’ De in Dubai wonende adviseur Erwin de Ruiter is ontsteld over de handelswijze van het Openbaar Ministerie (OM), dat hem beschouwt als de hoofdverdachte in een omvangrijke trustfraude.
De Ruiter zegt dat hij niets te verbergen heeft. Daarom heeft hij er geen bezwaar tegen dat hij met naam en toenaam in de krant verschijnt. Daarom ook hij stelt hij zijn ommuurde villa in Dubai open voor Het Financieele Dagblad: ‘Ik kan nu eindelijk mijn verhaal vertellen. Want het OM heeft mij de afgelopen jaren niet willen horen.’
Verdacht van witwassen
Zijn nachtmerrie begint in de zomer van 2012. ‘Voor mijn huis stopte een kleine grijze auto. Ik liep ernaartoe. Er zat iemand in van de Criminal Investigations Department (CID, de recherche in Dubai, red.). Ik heb de man binnen genodigd. Toen bleek dat aan de achterkant al tien politiemensen over de muur waren geklommen’, vertelt De Ruiter. ‘De inval vond plaats op verzoek van Nederland. Ze moesten enkele dossiers in beslag nemen, maar voor het gemak namen ze alle dossiers en zelfs privédocumenten mee.’
De schade was al aangericht
De volgende dag gaat De Ruiter naar het hoofdbureau van de CID. ‘Daar hoorde ik dat ik verdacht werd van witwassen. Het ging om een grote zaak. Over meer dan € 100 mln.’ De CID onderzoekt later ook zelf de in beslag genomen dossiers en komt tot de conclusie dat van witwassen geen sprake is. ‘Ik heb in Dubai geen enkel probleem.’
Tot zijn stomme verbazing wordt De Ruiter kort na de doorzoeking in de zomer van 2012 op de internationale opsporingslijst gezet. ‘Stond mijn foto naast die van veroordeelde en voortvluchtige zware criminelen. Mijn advocaat Robbert-Jan Boswijk heeft meteen Interpol en het OM gebeld. De foto is snel weer verwijderd, maar de schade was al aangericht. Veel banken en klanten trokken zich terug. De schade is disproportioneel. Uiteindelijk zal ik bij de civiele rechter schadeclaims indienen.’
Aangifte tegen Van Doorn
De strafzaak is in gang gezet door De Ruiters voormalige zakenpartner Sam van Doorn. Na vijftien jaar samenwerking in het gezamenlijke trustbedrijf zijn de twee in een zakelijke twist beland, die voortduurt tot op de dag van vandaag. De Ruiter heeft aangifte gedaan tegen Van Doorn.
De Ruiter stelt dat de fiscale opsporingsdienst Fiod en het OM zich voor het karretje van zijn voormalige compagnon hebben laten spannen: ‘Van Doorn is met de hulp van de vrouw van zijn voormalige advocaat, die belastinginspecteur is, gaan leuren met zijn eigen dossiers. Tweemaal bij de Belastingdienst en eenmaal bij de Fiod. Toen er na een jaar onderzoek niets uit kwam, heeft Van Doorn in maart 2010 met behulp van een oud-officier van justitie opnieuw aangifte gedaan. Toen pas begon de Fiod een groot onderzoek naar doorstroomvennootschappen.’
Bij toeval achtergekomen
De Ruiter wijst op een verhoor van een hoge belastinginspecteur. Die heeft in het kader van het onderzoek bij de rechter-commissaris verklaard dat Van Doorn bij zijn aangifte ‘friends in high places’ heeft ingezet.
In zijn aangifte zegt Van Doorn dat hij er bij toeval is achtergekomen dat trustbedrijven die onder zijn holding hingen, jarenlang doorstroomvennootschappen hadden. De Ruiter bestrijdt dat: ‘In 2000 kwam als gevolg van een Spaans onderzoek in het nieuws dat voetbalclub Atletico Madrid zijn spelers deels betaalde in de vorm van royalty’s voor het gebruik van hun portretrechten. Die betalingen liepen via Van Doorn International Sports Management. Van Doorns bedrijf stond in alle kranten. Hoezo wist hij van niets? Waar hij nu aangifte van doet, deed hij toen al zelf!’
Geen directeur
De Ruiter wijst erop dat doorstroomvennootschappen pas in 2012 onder toezicht van de Nederlandsche Bank kwamen: ‘Daarvoor was er zeer weinig wetgeving. Maar onze interne compliance was streng, veel strenger zelfs dan de huidige wetgeving. Bovendien werden onze klanten sinds jaar en dag aangebracht door internationale banken, notarissen en belastingadviseurs. Ieder kantoor had zijn eigen nationale toezichthouder en die rapporteerde altijd heel positief.’
Concreet stelt het OM nu dat De Ruiter in vijf doorstroomzaken feitelijk leiding heeft gegeven aan valsheid in geschrifte en witwassen voor een bedrag van in totaal € 123 mln. ‘Maar van die vijf dossiers is er geen enkele klant die mij kent. Dat verklaren ze ook bij de Fiod. Bovendien ben ik van die vennootschappen geen directeur geweest. Personeel verklaart dat ik niet bij de dagelijkse gang van zaken was betrokken. Sinds 2003 woon ik niet meer in Nederland. Hoe heb ik dan feitelijk leiding kunnen geven?’
Voorlopige hechtenis
Inmiddels heeft Nederland zijn uitlevering gevraagd. De Ruiter gaat dat verzoek bij de rechter in Abu Dhabi aanvechten: ‘Het Openbaar Ministerie wil me nu in voorlopige hechtenis nemen. Ik heb heel vaak aangegeven dat ik bereid ben om naar Nederland te komen. Ik woon hier met mijn vrouw en schoolgaande kinderen. Mij vastzetten op basis van dit dossier is krankzinnig.’
Bron: Financieel Dagblad