Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao?
Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: [email protected]
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discrimeneerende taal inhouden worden door ons niet gepubliseerd.

Vandaag laten we ” Carel de Haseth ” aan het woord…………..

Miguel Pourier is er niet meer.
Minpres, (Grote) Baas, Pietje…, het zijn allemaal bijnamen die door zijn intimi werden gebruikt.
Ja, hij was minpres, hij was de (grote) baas, maar altijd had hij ook wel iets van Pietje, Pietje Bel dan.
Ondeugend, met gevoel voor humor en tegelijkertijd een hart van goud.
Het was mij gegund hem van heel dichtbij te hebben meegemaakt: als medewerker bij formaties, als Gevolmachtigde minister in Den Haag en als partijlid.
Iemand die kon luisteren naar en meevoelen met anderen, iemand met heldere ideeën en duidelijke principes, een enorme werkenergie, een dossierkennis over welk onderwerp dan ook waar je u tegen zegt.
Iemand voor wie consensus belangrijk was: niet voor niets waren partijen van alle eilanden opgenomen in zijn regering.
Integer van nature en overtuiging en met een sterk ontwikkeld sociaal gevoel. Voor hem stond de medemens voorop.
Ik heb hem mogen meemaken in uitdagende en leuke tijden, op spannende momenten, bij moeilijke ogenblikken en – helaas – ook de teleurstellingen die hij heeft moeten verwerken toen uiteindelijk het IMF-traject vastliep en de eilanden besloten elk hun eigen weg te gaan.
Het lijkt allemaal zo lang geleden: de machtigingswet, het IMF-traject, de LGO-onderhandelingen.
Maar ook de oprichting van het Sofna, van Reda Sosial en op partijvlak de verkiezingscampagnes en de euforie wanneer de uitslagen binnenkwamen.
Bij alles stond het land voorop: het algemeen belang en het welzijn van de bevolking.
Hij was een fiscalist die verder keek dan alleen naar de cijfers.
Die een hekel had aan corruptie, wanbeleid en gebrek aan integriteit.
Men noemde Miguel Pourier dan wel Grote Baas, maar hij was eerder een gewoon en bescheiden mens, een goede vriend, iemand waar je volledig op kon vertrouwen.
Met op momenten dat hij of iemand anders een grap vertelde, een twinkeling in zijn ogen die Pietje Bel niet zou misstaan.
Miguel Pourier een mens om nooit te vergeten!

Carel de Haseth,
Curaçao