Column Kadushi | Dossier Koninkrijksrelaties

Kun je iemands naam en reputatie beschadigen als diens naam en reputatie al total loss in gruzelementen liggen? Over die vraag mag zich binnenkort wellicht een rechter buigen, als gevolmachtigde minister Carls Manuel tenminste zijn dreigende woorden aan het adres van de Curaçaose blogger Godfried Adem durft om te zetten in daden. Die is de zoveelste met wie de in Den Haag als ‘his excellency’ theevisites aflopende vertegenwoordiger van de Curaçaose regering het verbaal aan de stok heeft. Adem heeft het gewaagd te schrijven over het feit Manuel dat family and friends inhuurt voor taken waarvoor het Curaçaohuis voldoende (competente) eigen medewerkers heeft.

Niks nieuws onder de zon, zou je zeggen: kranten, nieuwssites en bloggers hebben eerder al uitgebreid bericht dat de gevmin in zijn tante (een gezond-eten-consulente) de ideale directeur ziet voor zijn kabinet en hij zijn broer (‘DJ The King’) tot gevolmachtigde clown heeft gebombardeerd.

Manuel heeft sinds zijn aantreden in juni vorig jaar weinig nagelaten om zichzelf een slechte naam te bezorgen en het instituut gevolmachtigde minister te bezoedelen. Zo snoefde hij voor de camera hoe hij in zijn jonge jaren medestudenten uitperste door ze tegen woekerrente geld te lenen, probeerde hij de schuld van een dankzij zijn eigen stuurmanskunsten veroorzaakte aanrijding in de schoenen van de garage te schuiven en leeft hij voortdurend op voet van oorlog met de waarheid.

Ook die en andere strapatsen zijn allemaal breed uitgemeten in zowel de echte als op social media. Een ieder met maar een beetje zelfrespect zou zich kapot schamen, maar zo zit het zeer met zichzelf ingenomen zetbaasje van premier Pik niet in elkaar. Hij voelde zich door de blog van Adem zodanig op een zeker lichaamsdeel getrapt dat hij een prijzige advocaat een intimiderende brief heeft laten schrijven naar de blogger om een rectificatie af te dwingen. De raadsman acht het kennelijk een kansloze missie, maar omzet is tenslotte omzet. Om nog iets van de klacht te bakken, heeft hij de gewraakte blog – geeft hij zelf toe – “vrij vertaald” met als gevolg dat zijn sommatie leest als pure satire.

Als de regering van het Curaçao op kosten van de belastingbetaler echt zo nodig de zakken van advocaten wil vullen, kan het geld beter worden besteed om voormalig gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels aan te klagen. Niet omdat zij familie en vrienden riant betaalde baantjes op het Curaçaohuis bezorgde of een schrikbewind voerde (Manuel heeft het van geen vreemde), maar vanwege haar dubieuze onroerendgoedhandel en wandel.

De van chef-postkamer van ABN-AMRO tot gevmin omhoog gelogen Wiels kocht voor een veel te hoge prijs twee bouwkundig in slechte staat verkerende monumentale panden aan de Haagse Prinsengracht (wel lekker dichtbij de Bijenkorf) waar de circa 20 medewerkers van het Curaçaohuis drie keer in passen. De twee oude kantoorvilla’s aan de Badhuisweg in Scheveningen en de nabijgelegen ambtswoning wilde ze voor een verdacht laag bedrag aan een paar snelle vastgoedyuppen verpatsen. Na haar vertrek kon de verkoop met hulp van de rechter worden teruggedraaid. Deze week werd bekend dat het Curaçaohuis – verhuisbedrijf Manuel & Manuel staat vast al in de startblokken – terugkeert naar de oude stek.

Het land zal er al gauw een miljoen of meer bij inschieten. Maar verwacht niet dat de regering of de Staten het verlies gaan verhalen op madam, want wie in de Curaçaose politiek heeft geen boter op het hoofd? Niet dat het op Aruba beter is. Daar zijn met succes alle trucs uit de kast gehaald om de komst van een onafhankelijke ombudsman te dwarsbomen.

Wat te denken van de parlementariërs op Sint Maarten? Die hebben de Integriteitskamer een forse slag toegebracht door het budget van het instituut met een derde te verlagen.

En blogger Godfried Adem? Die hoopt net zo vurig als Kadushi dat Manuel naar de rechter stapt.

Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.

Bron: Dossier Koninkrijksrelaties.nl