Dus het Nederlandse ambulancepersoneel krijgt binnenkort kogel- en steekwerende vesten. Waarom? Omdat dat nodig is. De hulpverleners dienen beschermd te worden. Ze zijn te vaak door omstanders in elkaar gerost en daarbij zwaargewond geraakt.
Dat gebeurt meestal door de helft van de losgeslagen meute. De andere helft filmt alles met hun mobieltjes en zet dat op Instagram en Twitter. Vooral reanimaties zijn razend populair. Ook is er deze week besloten dat een ambulance nooit meer alleen komt. Bij ieder incident komen er twee of meer ziekenwagens. Uit voorzorg.
De tweede ziekenwagen komt mee om eventueel gewonde ambulancebroeders en -zusters af te kunnen voeren. Net als dat er vanaf volgend jaar ook steevast een peloton ME meekomt. De bedoeling is dat dat peloton eerst de plaats delict schoonveegt en dat daarna pas de ambulances komen. Maar heb je dan geen kans dat door al dat oponthoud het te laat is en het slachtoffer overlijdt?
Ja en daarom overweegt men om sowieso ook altijd een lijkwagen mee te sturen. Ook uit voorzorg. En de bestuurder van de lijkwagen krijgt standaard een bolletje zachte was mee zodat er van het lijk een verse vingerafdruk gemaakt kan worden. Uitvaartfabrikant Dela wil de vingerafdruk kunnen verwerken in een smaakvolle ring of gezellige hanger die dan later aan de verdrietige nabestaanden wordt aangeboden. Inmiddels is gebleken dat er veel sjoemelvingerafdrukken zijn. Honderden nabestaanden lopen met de vingerafdruk van een of andere ovenchef van een crematorium om hun hals omdat men het bij de dooie had vergeten.
Ook het lijkwagenpersoneel krijgt trouwens driedelige pakken met kogelvrije vesten. Er is ook nog even overwogen om altijd een tweede lijkauto mee te sturen, maar dat vond men voorlopig toch wat overdreven. Die optie blijft wel open. Wel ligt er in iedere lijkwagen als basispakket een ploertendoder, een vlindermes, een busje pepperspray en een wapenstok. In de ambulances liggen die al sinds 2015.
Verder is er ook besloten om in 2019 bij alle Sinterklaasoptochten de kogelvrije tabberd verplicht te stellen. En een kogelvrij pak voor de Pieten. En er is besloten dat de Zwarte Pieten een hogere dagvergoeding krijgen dan die roetveegmietjes. Daarbij krijgen de zwarte jongens drie weken voor en drie weken na het kinderfeest dag en nacht politiebescherming. Zowel bij hun woonhuis als op hun werk. Dit alles ook onder voorbehoud want er is een grote kans dat na het kort geding van aanstaande dinsdag alle Sinterklaasoptochten voorgoed verboden worden.
Waarom? Omdat het puur racisme is. Verder schijnt ook de VRM, de Vereniging van Roomse Misbruikslachtoffers, een gerechtelijke procedure te willen aanspannen. Sinterklaas is in hun ogen een geestelijke die lief is voor kinderen en iedereen weet hoeveel ellende dat de afgelopen eeuwen gegeven heeft. Zelfs de paus heeft onze aartsbisschop van Utrecht aangeraden voorlopig even niks met kinderen te doen. Door het celibaat is namelijk niks onschuldig. Zelfs het woord pepernoten kan dubbelzinnig worden opgevat.
Maar goed: mocht de rechter aanstaande dinsdag de racistische optochten niet verbieden dan overweegt de overheid wel om vanaf 2019 het paard van Sinterklaas definitief te vervangen door een historische Leopardtank, zodat de goedheiligman in het geval van een terroristische aanslag meteen weg kan duiken. En het wordt ook verboden dat er na het feest, als de kinderen zoet hun schoen hebben gezet, seksueel contact is tussen een Sint en een van zijn Pieten. Domweg omdat er nou eenmaal sprake is van een machtsverhouding. Sinterklaas is duidelijk de witte baas en zijn gekleurde knecht (m/v) de ondergeschikte. Dus is de Sint op voorhand veroordeeld. Hoe wulps en uitdagend de Piet zich ook gedragen heeft. Dat doet er niet meer toe.
Verder krijgen alle Pieten vanaf volgend jaar sowieso een kalasjnikov mee. In principe mag daar niet mee geschoten worden, maar het gaat om de uitstraling. En dat er achter de tank van de Sint twee ambulances en twee lijkwagens meerijden zal niemand verbazen. Dat het niet romantisch is weet onze regering ook wel, maar soms gaat het gewoon om de rauwe realiteit.
Bron: NRC Handelsblad