Natuurlijk is het heel erg dat de vroegere hoogste baas van het gerenommeerde Haagse advocatenkantoor Pels Rijcken niet meer onder ons is. De notaris in kwestie is er vorig jaar zelf mee gestopt. Waarom?
Omdat hij de tent voor miljoenen genaaid had. Centjes achterovergedrukt. Centjes? Miljoenen. Tien miljoen wordt zelfs gefluisterd. Het advocatenkantoor, dat ook voor landsadvocaat speelt, noemt geen bedrag en dan weet je helemaal zeker dat het om veel geld gaat.
Wel grappig dat deze corrupte notaris in 2017 nog een speech hield over ‘integer ondernemen’ en ‘het morele kompas van zijn kantoor’. De tranen schieten in mijn ogen.
Het meest curieuze aan de hele zaak is dat niemand bij Pels Rijcken iets wist van de sjoemelpraktijken van de hoogste baas. Hoe dat kan? Was de man inderdaad briljant geraffineerd of heeft dat kantoor collectief zitten snurken? Loopt er tussen deze topadvocaten nou niet één klokkenluider die ooit dacht: stront aan de knikker! Of is er op dat soort chique kantoren geen bel waaraan getrokken kan worden.
Inmiddels begrijp ik dat de zaak wordt onderzocht door de deken van de Haagse advocaten en die gozer was vroeger partner bij Pels Rijcken. Dus die heeft ook jaren zitten tukken in datzelfde kantoor. Dat maakt het wereldje wel lekker overzichtelijk. Hij heeft de code nog van alle computers.
Inmiddels heeft onze minister van Justitie laten weten dat hij het volste vertrouwen in het advocatenkantoor houdt. Moet ie zeker doen, maar ik hoop ook dat hij zich realiseert dat vanaf nu alle landsadvocaten binnen de rechtbank keihard uitgelachen worden. Als je van een kantoor komt waar de baas tien miljoen heeft kunnen verduisteren dan ben je echt het lulletje lampepit van de dag. Bij elk woord dat je zegt krijgt de tegenpartij de slappe lach en gaat vervelende vragen aan je stellen. Of jij jaarlijks die tienduizenden pagina’s van Rutte zwart moet lakken of dat ze dat op het ministerie zelf doen?
Dit Haagse advocatenkantoor kan je toch echt niet meer serieus nemen? We hebben het niet over de kantinejuf die twee flessen ketchup mee naar huis heeft genomen, maar over de hoogste baas. Een notaris die minimaal tien miljoen heeft verduisterd. Tien miljoen en niemand had het door. Ook de boekhouding niet. En dat een ex-collega dit gaat onderzoeken.
Een van de leukste regels uit het persbericht van Pels Rijcken is dat het kantoor niet weet waarom hun vroegere bestuursvoorzitter dit gedaan heeft. Wat te denken van hebzucht? Ik doe maar een gooi.
Mijn vader vertelde vroeger regelmatig een vrolijk verhaal over een bankdirecteur in de jaren vijftig. Die man was in de veertig jaar dat hij daar werkte altijd aanwezig op de bank. Zeker als de accountants op bezoek waren. Tot hij een keer ziek was en hij geen bevredigende antwoorden kon geven op moeilijke boekhoudkundige vragen. De accountant ging verder zoeken en vond veel. De directeur was echter zo ziek dat hij korte tijd later overleed. Het onderzoek was nog niet afgerond en op zijn begrafenis sprak de hoogste baas van de bank de prachtige woorden: “Alleen god weet wat wij aan hem hebben verloren”. Dat bleek later ook meer dan tien miljoen te zijn. Net als in het geval van de baas van Pels Rijcken.
Hoe het kan? Zo’n groot financieel en menselijk drama? Geen idee, maar het kan. Het kan in een land waar iedereen zit te tukken. Waar de premier in een verkiezingsdebat waanzin raaskalt. Zegt dat hij een kerncentrale in de provincie Groningen wil plaatsen. Over humor gesproken. Tien jaar na de kernramp van Fukushima. De kerncentrale die werd weggevaagd door een aardbeving en een tsunami. En dan zegt onze minister-president tien jaar later: “We zetten een kerncentrale in de provincie Groningen!”
De enige plek in Nederland waar je zoiets niet moet plaatsen. De trillende Parkinsonprovincie die elk moment weer door elkaar geschud kan worden. In totale verbazing vraag ik me dan ook af: Weet iemand voor deze premier een beetje wakkere advocaat?
Bron: NRC Handelsblad