©2017 Renée van Aller en John de Vries
“Een langzame pijnlijke dood’ wordt schrijver Özcan Akyol onlangs digitaal toegewenst, naar aanleiding van zijn boeiende documentaire-reeks De neven van Eus – waarom? Omdat hij het land van zijn familie niet positief genoeg zou afschilderen, omdat hij een fel criticus van Erdogan’s Turkije is.”
Aldus Bas Heijne in het NRC van 17 juni 2017. Schelden is standaard in het Koninkrijk, vooral digitaal. “Met zichtbaarheid komt als vanzelf de haat, vaak obsessief. Vertrouwd zijn ook reportages van de digitale bedreigers als ze geconfronteerd worden met wat ze op hun toetsenbord slingerden.” Dat zien we ook in de gure reacties op artikelen in de media. Politieke tegenstanders in het Caribische deel van het Koninkrijk, maken elkaar afdoende met de grond gelijk. Men schuift elkaar over en weer de vreselijkste vergrijpen in de schoenen, die nooit feitelijk worden onderbouwd. ‘Wij’ zijn Sneeuwwitje en menen het goed met u en ‘zij’ zijn de grote boze wolf en verslinden u.
Pluimstrijkers
Frits Abrahams schreef in het NRC van 17 juni 2017 een inspirerend artikel over het zichzelf lof toezwaaien van Trump. Opvallend is ook dat de premier van Aruba zich bij voortduring laat vereeuwigen met opgerolde mouwen en een schop in de hand om vervuilende olie van het strand voor de camera weg te werken of een LED licht te ontsteken in de duisternis. Daarbij prijst hij zichzelf pronto. Anderen overstelpen hem voortdurend met flitsende vleierijen. Uiteraard met passie en lef, volgens eigen recept. Vreemd genoeg hoor je premier Eman zelden anderen prijzen.
Trump die zichzelf voortdurend vleit, heeft dat gemeen met de meeste dictatoren, Hitler en Stalin voorop, zegt Abrahams. Uiteraard willen wij, evenmin als Abrahams, Trump of Eman met vermelde dictators vergelijken. Al dat onderdanig vertoon verblijdt deze staatslieden spectaculair. ‘Een echte dictator zou wel raad weten met grappenmakers die zijn zwakheden bespotten’, meent Abrahams. Volgens de rechtspraak vangen hoge bomen veel wind en moet je als publiek persoon of BN’er tegen een stootje kunnen.
Baba Herdé kan het slimst met de strooppot overweg. “Het is een voorrecht deze sterke leider te dienen met zijn zeldzame capaciteiten. Et cetera.” Zo bewonderen we alleen onze eigen mensen. “De beste mensen van het land”, die samen een „fenomenaal team” rond Eman vormen. Tegelijkertijd feliciteert Eman zichzelf in de geest van Trump als een van de meest getalenteerde productieve premiers.
Dwepen met de eigen onwetendheid
De Arubaanse regering geeft nauwelijks betrouwbare cijfers over de stand van de overheidsfinanciën, de verhoogde belastingdruk en de doorgaans lage lonen, waardoor de koopkracht sterk is afgenomen. Er is geen vraag en teveel aanbod. Veel bedrijven gaan failliet. In een artikel in het NRC van 13 juni 2017 besprak Guus Valk de bestseller van Tom Nichols: Death of Expertise. Nichols is hoogleraar veiligheidsvraagstukken aan het Naval War College in Rhode Island. “De kern van populisme is dat alles draait om emotie. Onwetendheid bij het publiek kun je uitbuiten, het dient sinds het begin van de politiek al als machtig wapen. De regering Eman past dat principe al jaren met succes toe. Desinformatie is een belangrijk wapen voor de regering. Wij aanbidden de eigen onwetendheid,” volgens Nichols.
Wordt Aruba ook steeds populistischer? Dat lijkt er wel op. “Want hoe onzeker is een leider die zoveel geregisseerde pluimstrijkerij nodig heeft om zijn positie te versterken?”, vraag Abrahams zich af. Wij vragen ons dat ook af. Te meer omdat we in de Papiamentstalige pers steeds vaker kritische artikelen zien over de regering. Dat was tot voor kort onbestaanbaar. Alle regeringen werden gevleid.
Gestold wantrouwen
Politici die willen doen wat ze zeggen, moeten als ze effectief willen regeren en een land stabiel en welvarend houden, per definitie minder zeggen en beloven. Een linkse partij die met VVD regeert loop altijd averij op, zegt Ulko Jonkers in de FD van 17 juni 2017. De vraag kan worden gesteld of de VVD nog wel een haalbaar en betrouwbaar regeringsalternatief biedt voor alle burgers. Dat geldt ook voor de perspectiefloos lijkende Arubaanse politieke partijen.
Renée van Aller&John de Vries
Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Vanuit hun kennis en ervaring, toetsen ze de theorie in de praktijk. Renée werkte als jurist lange tijd voor de Universiteit van Aruba en de Arubaanse overheid. John J.P. de Vries was jarenlang werkzaam als jurist bij de overheid en voormalig hoofd van de Arubaanse veiligheidsdienst. Zij presenteren een analytisch en onderbouwd oordeel op actualiteiten. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.
Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2017