28 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Iemand moet het doen

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Iemand moet het doen

Column Arien Rasmijn

Overmorgen worden mogelijk aanpassingen van de maatregelen aangekondigd, maar de vraag blijft echter hoe snel we dat eigenlijk zouden moeten doen.

Het lijkt erop dat we – tegen alle verwachtingen in – het beest eindelijk aan het temmen zijn. Het aantal nieuwe coronagevallen is min of meer blijven steken en voorzichtig, nou eigenlijk niet eens zo voorzichtig, praat de regering over het starten van een exit-strategie en het verzinnen van een nieuw economisch model in een nieuwe wereld dat voor lange tijd, misschien zelfs voor altijd, gebaseerd zal zijn op fysieke afstand.

Overmorgen worden mogelijk aanpassingen van de maatregelen aangekondigd, maar de vraag blijft echter hoe snel we dat eigenlijk zouden moeten doen. Wanneer het eenmaal zover is zal er nauwelijks sprake zijn van feest. Eerder van puinruimen. Het is ons tot nu toe bespaard gebleven dat dokters hier, net als in Italië, op een gegeven moment zouden moeten beslissen over wie wel en wie niet wordt geholpen.

Dat neemt echter niet weg dat er dankzij het coronavirus ook op Aruba traumatische beslissingen genomen zullen worden op zeer korte termijn. Vriend en vijand heeft ongetwijfeld met dit kabinet te doen. Want feitelijk alles zal of helemaal kapot zijn of zodanig op zijn gat liggen dat hulp van buitenaf nodig is om het weer op gang te krijgen. En iemand moet de echt onpopulaire beslissingen nemen en de knopen keihard doorhakken, wat de premier in de loondiscussie met de vakbonden deze week ook uiteindelijk heeft gedaan.

Daar zal het lang niet bij blijven en niet alleen de regering zal harde noten moeten kraken. Zo lijkt het erop dat het toerisme zoals wij het tot nu toe hebben gekend de nek om is gedraaid en feitelijk opnieuw uitgevonden zal moeten worden. Hier naartoe reizen wordt al te duur en wie wel een ticket zou kunnen betalen zal waarschijnlijk liever voor een écht luxe oord kiezen. Flamingo Island zal dan bij lange na niet genoeg zijn.

Feit is dat we lang geleden hebben gekozen voor massatoerisme, omdat het een makkelijkere optie was dan het creëren van een kleinschaliger en exclusiever product. Nu moeten we het doen met de grote hotels langs de strip, met al die kamers naast elkaar op al die verdiepingen, met casino’s, restaurants en natuurlijk stranden waar iedereen lekker hutje mutje op elkaar zit. Die zullen nooit en te nimmer 100 procent besmettings-proof zijn, net als ons cruisetoerisme, mocht dat überhaupt deze economische holocaust overleven.

Lege topvastgoed en een lege haven dus.

Hoe gaan ATA, Ahata, de regering en alle stakeholders dat in godsnaam oplossen? De raffinaderij krijgen we eindelijk weer in handen, maar intussen is wereldwijd de hele olie-industrie volledig in elkaar geklapt en het zou weleens jaren kunnen duren voor de prijs van een vat olie weer op een acceptabel niveau komt. Dus ook deze pilaar is door een sloophamer geveld.

We zullen onszelf als eiland opnieuw moeten uitvinden, met nieuwe economische modellen en dat proces gaat zwaar en pijnlijk zijn, ondanks dat velen van ons nu vooral unieke kansen zien om een waslijst aan zaken recht te trekken. Verworvenheden die we inmiddels generaties lang als vanzelfsprekend hebben gezien, zoals onze algemene zorgverzekering, onze pensioenen, de talloze perks binnen de ambtenarij, maar ook de luxestatus van politici en kader, zullen ingrijpend worden aangepast. Daar is geen ontkomen aan.

Het politieke paradijs waar Hessels jaren geleden al over schreef zal plaats moeten maken voor een sobere machinekamer waar het zonlicht lange tijd niet zal kunnen doordringen. Geen extra bestedingsruimte, geen prestigeprojecten zoals bruggen en windmolens, geen gunsten en baantjes meer om als Sinterklaas rond te strooien tijdens de verkiezingscampagne.

Alleen maar snijden, slopen en eindeloos uitleggen aan een murw geslagen, hongerige en boze bevolking waar zelfs carnaval van is afgepakt in de nieuwe anderhalve meter-realiteit.

En verder alleen maar knarsetandend meegaan met de eisen van degenen die ons geld toeschuiven. Geen enkele traditionele politicus die zich vrijwillig daaraan zou wagen en ik kan me voorstellen dat sommigen stiekem – of niet eens zo stiekem – hopen op een ‘tragische’ breuk in het kabinet en de komst van een crisis/zakenkabinet dat zonder pardon of omzien de echt pijnlijke beslissingen kan maken in plaats van hen. Houden zij hun handen schoon en kunnen ze terug naar politiek spelen nadat het puin is geruimd door een ander.

Zelf zou ik daar niet eens zo kwaad om worden, zolang die beslissingen ook echt worden gemaakt door iemand. Maar ik weet echt niet wie nou in zo’n kabinet plaats zou moeten nemen mocht dat überhaupt aan de orde komen en wat ik zie is dat in ieder geval een aantal mensen die nu in Cocolishi zitten er gewoon nog altijd elke dag zijn en echte oplossingen proberen te verzinnen, hun verantwoordelijkheid proberen te nemen, proberen te leren van de omstandigheden en lijken te willen groeien.

En ook harde beslissingen durven te nemen waar iedereen wel iets op aan te merken gaat hebben, zoals in de afgelopen week. Zal Aruba voor de verandering eindelijk eens een keer niet kiezen voor de weg van de minste weerstand en de makkelijke optie? De tijd zal het leren.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties