Ik loop al jaren te roepen dat het nu echt over en uit is met de raffinaderij. Volgens mij al sinds 2012, toen Valero dicht ging. Ik was daar niet alleen in. Ngo’s, de Kamer van Koophandel en tal van politici zagen tal van nieuwe mogelijkheden voor het eiland en voor San Nicolas in het bijzonder, als nou eens iemand de knoop zou durven doorhakken. Maar nee.

De vorige regering ging in zee met zo’n beetje de grootste witwasser en het meest foute regime ter wereld en zo ontstond het onzalige plan om Citgo Aruba op poten te zetten. Zelfs een leek als ik had kunnen voorzien dat het vragen om problemen was en ik vraag me af bij wie nog meer de rillingen over de rug liepen toen ze al die rode hemden zagen rondlopen tijdens de openingsceremonie op die hete ochtend in 2016. Binnen enkele maanden zou er een ferry gaan tussen Punto Fijo en Aruba en heel snel zou er een gaslijn lopen tussen beide landen. Van beide werd snel duidelijk dat het niet door zou gaan.

Maar toen al begon het ook te gonzen dat van het zogenaamde economische spin-off effect in San Nicolas ook weinig terecht zou komen. Want al die rode shirts werden met het verkrijgen van een verblijfsvergunning heel snel omgewisseld voor normale kleding en een heleboel van die zogeheten enchufados kochten lokale onderaannemers of startten gewoon een nieuw bedrijf. Kwestie van een stroman regelen (om een of andere reden ging het vaak om een Nederlander) en je was binnen. En Aruba zag dat geld ook maar al te graag binnenkomen. Wie een kapitaal van twee en een halve ton kon aantonen kon zo aan de bak. Onze economie kon die boost wel gebruiken. Voor mensen die hun enorme hoeveelheid niet helemaal netjes verdiende dollars moesten schoonmaken en ook nog eens weg van de misère wilden, maar niet te ver weg van huis, was Aruba ideaal.

Maar ja, hoelang is zoiets in stand te houden? Best lang, maar niet lang genoeg en de gevolgen zijn nogal chaotisch. Want nu Venezuela finaal aan het instorten is, PdVSA en Citgo Aruba geen geld meer hebben en overgenomen onderaannemers als Oduber Contractors lege hulzen zijn geworden lijkt het einde van de raffinaderij dichterbij dan ooit. Nu echt. Blijkbaar hadden we dit laatste rondje nodig.

Maar wat nu? Het lijkt erop dat de regering het leasecontract met Citgo Aruba niet zal kunnen openbreken voor oktober volgend jaar en als (ja, ik zeg als want het is net als bij zombies. De kans op een herrijzenis blijft, hoe klein het ook moge zijn) het einde echt daar is, wat willen wij met de raffinaderij? De premier heeft het over een nationale consultatie, maar wat houdt dat precies in? En wat als de meerderheid alsnog een nieuwe operator wil voor die oude, inmiddels levensgevaarlijke berg oud ijzer?

Weet je wat ik erg vind? Dat de afgelopen zeven jaar sinds het sluiten van Valero zo ontzettend als verspilde tijd voelt. We hebben naar alle waarschijnlijkheid een hoop geld witgewassen voor hele foute mensen en daar weliswaar wat profijt van getrokken, maar verder zijn we geen stap vooruitgekomen. We zijn met open ogen hierin gestapt en we zijn belazerd. Tijd om met dit alles te breken, de boel letterlijk te slopen en een nieuw begin te verzinnen.

Bron: Den Cayente

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….