Door Harald Linkels
Volgens mediaberichten in Suriname is het nog niet zeker dat Insel vanaf 18 december ook naar dat land mag vliegen.
Willemstad- In diverse Surinaamse media duiken berichten op die er op wijzen dat het nog niet zeker is dat Insel Air inderdaad op 18 december aanstaande weer van start kan gaan met haar vluchten tussen Curaçao en Paramaribo. Gisteren nog had de luchtvaartmaatschappij laten weten dat de vluchten op 18 december zeker van start zouden kunnen gaan, omdat de toestemming daarvoor door de Surinaamse Luchtvaartautoriteit (CASAS) nu was afgegeven. Insel Air moest een eerdere lancering van de vluchten, gepland voor eind november uitstellen, omdat de benodigde vergunningen nog niet binnen waren.
Volgens een artikel in het dagblad De Ware Tijd, is er nu toch onduidelijkheid gerezen over het al dan niet van start gaan van de vluchten. Hoewel de luchtvaartautoriteiten de benodigde toestemming inmiddels inderdaad hebben vertrekt, schijnt de regering in Paramaribo daar ook nog een eigen standpunt over in te moeten nemen.
De Ware Tijd haalt CASAS-directeur Brian de Souza aan, die eerder gezegd zou hebben dat technische toestemming van zijn organisatie in dit geval niet automatisch betekent dat het bedrijf groen licht krijgt om weer te vliegen.
Ook heeft de krant contact opgenomen met minister Jerry Miranda van Openbare Werken, Transport & Communicatie met de vraag of de Insel-vluchten nu definitief van start konden gaan, waarop de bewindsman een hardgrondig “Nee” had laten horen.
Het is zeker niet de eerste keer dat Suriname dwars ligt bij het verlenen van toestemming aan Insel Air om vluchten naar het land uit te mogen voeren. Zo verhinderde Suriname Insel Air Aruba maandenlang om directe vluchten naar het land uit te voeren, omdat die toestemming wel was verleend aan Insel Air International (gevestigd op Curaçao), maar niet aan Insel Air Aruba, hoewel de vluchten onder een code-share werden uitgevoerd.
Het is niet ondenkbeeldig dat de Surinaamse regering met haar getalm de eigen Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) probeert te beschermen, waarvan de overheid de aandeelhouder is. Naast de SLM vliegt er nog een tweede maatschappij tussen Paramaribo en Curaçao, de private onderneming Fly All Ways. De vluchten van Insel Air zouden ontegenzeggenlijk leiden tot een fikse concurrentiestrijd tussen de drie luchtaartmaatschappijen.
Bron: Bonaire.nu
Joep Meloen heeft in een paar minuten meer zinvols geschreven over Insel Air dan commissaris Frielink in jaren.
En dat terwijl freeloader Frielink er vorstelijk voor betaald wordt.
Miguel Goede, kan Joep Meloen in 2018 niet jouw masterclass corporate governance verzorgen of ga je jezelf weer belachelijk maken met het inhuren van Frielink?
Beste Jan,
De rechten van een maatschappij om te mogen vliegen op een bestemming zijn vastgelegd in de ‘freedoms of the air’.
Nergens, maar dan ook helemaal nergens staat in de ‘freedoms of the air’ geschreven dat een maatschappij uit land A alleen maar naar land B mag vliegen wanneer een maatschappij uit land B naar land A mag vliegen. Dat is namelijk ook in het geheel niet nodig, is namelijk al vastgelegd in de ‘freedoms of the air’. Het is namelijk de 3rd freedom.
Insel mag wel claimen dat de Surinaamse overheid dit doet om de eigen maatschappij te beschermen, doch Suriname kan met geen mogelijkheid Insel verbieden om op Suriname te vliegen op grond van concurrentie beding.
Echter, Insel heeft zoveel lijken in de kast dat het geheel terecht is dat Suriname gewoon zekerheid wil hebben over een groot aantal zaken. Schulden moeten worden afbetaald, destijds gekochte tickets terugbetalen etc etc. Insel is immers niet failliet gegaan, het is nog steeds dezelfde maatschappij, dus nog steeds volledig aansprakelijk voor eerder aangegane verplichtingen.
En wanneer iemand bij jou een ticket koopt dan moet je gewoon leveren, simple as that.
Daarnaast kan ik me ook heel goed indenken dat de overheid gewoon zekerheid wil hebben dat Insel dit keer wel over de financiële middelen beschikt om de vluchten uit te blijven voeren. De financiën alhier zijn bijna weer op, er is geen enkele kans op een overname door Avianca, de Curacaose overheid heeft geen geld meer om in Insel te steken, dus is enige twijfel aan de stabiliteit van Insel volledig gerechtvaardigd.
En bovenal laat Insel ook nog eens zien dat het totaal geen besef heeft wat er bij komt kijken voordat je op een bestemming mag gaan vliegen.
Al die zaken tesamen zorgen voor zoveel alarmbellen dat ik de houding van de Surinaamse overheid goed begrijp.
En dan zit men zeker niet te wachten op een maatschappij die de ticketprijzen wellicht wil dumpen, waardoor niet alleen die maatschappij onderuit gaat, maar ook nog eens de eigen maatschappij. Concurrentie prima, maar een zelfmoord actie hoef je geen medewerking aan te verlenen.
Want laten we even wel wezen, 3 maatschappijen op de route Curacao – Suriname is werkelijk van de zotte. Die markt is niet zo groot, dus gaan er hoe dan ook problemen ontstaan.
Dergelijke landingsrechten worden veelal verstrekt op basis van wederkerigheid (reciprociteit). Wanneer de Surinaamse overheid op basis van politieke en/of economische overwegingen weigert om Insel Air toestemming te geven om vluchten tussen Curacao en Suriname uit te voeren, moet onze regering in aktie komen en zonodig vluchten van Surinaamse maatschappijen naar Curacao verbieden.
Als ‘Bonaire Nu’ de media berichten ook werkelijk leest dan is de reden voor het ‘nee’ van de Surinaamse minister duidelijk: “Na de misstanden eerder dit jaar waarbij het bedrijf zes maanden geleden plotseling is komen weg te vallen met alle gevolgen van dien voor passagiers en ondernemingen, wil de overheid van Suriname de zaak ook goed bekijken”, zei De Souza enkele weken geleden.” Passagiers die destijds betaalt hebben voor tickets wachten nog steeds op een bevredigende regeling voor restitutie van hun betalingen aan Insel Air.
Zie ook http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2017/11/22/overheid-eist-duidelijkheid-van-insel-air-over-terugbetaling-schulden/
Laat Heerenveen, Lippinkhof, Frielink en van der Kwast (als hij nuchter is) zich vooral niet beklagen over bescherming van SLM door de Surinaamse overheid.
Want hoe zouden zij de 250-300 miljoen gemeenschapsgeld in Insel Air willen noemen?
Een lening? Ha ha ha ha!