Toen ik deze week las dat in de Verenigde Staten een kind van zes de juf had neergeschoten, vatte ik het plan op om onze kleindochter een Kalasjnikov cadeau te doen. De lieverd is zeven.
Het wapen hoeft niet meteen mee naar school, maar op de vrije woensdag kan ze toch mooi op een stukje Veluwe voorzichtig oefenen? Ik opperde om onze koning te bellen. Die heeft vast nog wel een stil perceeltje waar hij het zelf ook geleerd heeft. Wanneer mag een kind een wapen? Op welke leeftijd mag je op schietles? Onze kroonprinses heeft bijvoorbeeld al jong leren knallen. Zover ik begrijp voor the fun. Maar als ik lees dat het arme kind door criminelen officieel bedreigd wordt, zou ik me kunnen voorstellen dat ze vanaf nu een klein geladen vuistwapen in haar tasje heeft. Al is het maar om dat tuig af te schrikken. Dat heet zelfbescherming. Niet alleen tegen criminelen, maar ook tegen een zekere Guido, die haar in zijn oudejaarsconference belachelijk gemaakt schijnt te hebben om haar gewicht. Toen ik dat las dacht ik: Hup Amalia, gewoon je pistool op die flauwe grappenmaker richten en rustig tegen hem zeggen: “Wegwezen schele, mijn ogen doen het wel goed en ik kan heel precies richten!” Het woord als wapen. Dan is die schijterd zo stil.
Of ik zelf een wapen in huis heb? Nog niet. Maar sinds de beelden van de bloedige bestorming van de Trump-aanhang van het Capitool en die van de Bolsonaristen afgelopen week in Brasilia, krijg ik toch de neiging om maar eens op Marktplaats te gaan snuffelen. Ook omdat ik weet dat Thierry zijn rechterhand Gideon van Meijeren niet afkerig tegenover dit soort acties staat. Zijn aanhangt oogt niet al te snugger en zou dus best wel eens gevaarlijk kunnen worden. Van Meijeren dreigde niet officieel, maar hij zou het zich voor kunnen stellen dat mensen op een gegeven moment….
Dan duw je een massa voorzichtig die kant op. Eerst Gideons Bende, dan de tribunalen en de rest mag u zelf invullen. Maar mag ik na mijn 65e nog op schietles? Of ik bang ben voor dit soort taferelen? Geen seconde. Ik klamp me voorlopig vast aan de onschuld. Aan het aandoenlijke tafereeltje van komende week: Wopke en Mark op bezoek bij Joe Biden. Misschien mogen ze hem helpen bij het uitmesten van zijn garage. Daar schijnen her en der nog wat interessante doosjes te staan. Ik denk dat Mark de bejaarde president ondertussen ook nog wel kan adviseren: niks bewaren en nooit mailen. Uitsluitend met iedereen sms’en en dat alleen via een oude Nokia. En ieder uur alles wissen. Liefst iedere kwartier.
Wopke zal deze tactiek beamen. En als ze het met Biden over verkiezingsfraude krijgen dan mag Hoekstra uitleggen via welke truc hij ooit de leider van het CDA is geworden. De vrouw van Pieter werd bedankt voor haar stem op Hugo! Nee, dat wordt gezellig in Washington.
Op de terugweg zullen Wopke en Mark het in het regeringsvliegtuig ongetwijfeld hebben over dat mondkapjesbedrijf uit Heerhugowaard dat van de rechter 43 miljoen moet terugbetalen omdat ze tijdens de coronapaniek inferieure troep hadden geleverd. Vervelend vonnis. Waarom? Omdat dat de hele zaak Sywert weer oprakelt. Als dat bedrijf moet terugbetalen dan moeten Sywert en die twee andere gluiperige gladjakkers, die Bernd Damme en die Camille van Gestel, dat dus ook. En dan wordt de niet al te plezierige rol van Hugo de Jonge weer tegen het licht gehouden. Ze weten allebei maar al te goed dat die niet echt zuiver is. Vroeger losten ze dit soort zaken op door even met Gert-Jan Segers te bellen. Maar die neemt niet meer op. Segers is uitgelogen en gaat weer voor zijn geloof & gezin. Dus dan Hugo maar offeren?
Ze kijken elkaar verdrietig aan. Soms kan het niet anders. Wat moet dat moet.
“Zal ik het doen?”, vraagt Wopke.
“Nee”, lacht Mark, “laat mij dit klusje maar klaren. Voor mij is het routine!”
Bron: NRC Handelsblad