Of ik Kaag wel eens bedreig? Dagelijks. Daar begin ik elke ochtend mee. Heks. Kuthoer. Takkentrol. En het helpt. Ze gaat er binnenkort mee stoppen. Op aanraden van haar bange kinderen. Heerlijk om te lezen dat ik magistraal heb gewonnen.
Nu Mark en Wopke nog even bang maken. Wopke is makkelijk. Je zegt gewoon dat je weet waar hij woont, waar zijn kinderen op school zitten en hoeveel zwart geld hij nog op de Maagdeneilanden heeft staan. Dat laatste weet ik niet zeker, maar dat heet dreigbluf. Mark is ingewikkelder. Die heeft niemand die je pijn kan doen of doodmaken. Je kan hem hooguit zeggen dat je weet waar zijn honderd jaar oude Saab staat. Maar of dat helpt?
Zal Wopke trouwens vertrekken als Sigrid ermee nokt? Uit solidariteit. Misschien komt het hem wel goed uit. Waarschijnlijk staat hij al heel lang te dralen bij de nooduitgang van het zinkende CDA-schip. Want wil hij na de volgende verkiezingen tussen de splinters zitten? Nee toch? Op een rijtje met Thierry en Gideon. Als die de volgende Kamer nog halen.
Waarom ik Kaag bedreig? Ja, ik verveel me en ik wil wat om handen hebben. Daarbij vind ik het gewoon leuk. Lekker laf en anoniem. Past goed bij mijn karakter. Ik gooi ook met digitaal rot fruit in de voetbalwereld. Ik heb inmiddels Van Nistelrooij weg gekregen bij PSV. En Slot heb ik dusdanig bang gemaakt dat hij gekozen heeft om bij Feyenoord te blijven. Nu loop ik natuurlijk weer kans dat ik de harde kern van Tottenham Hotspur achter me aan krijg. Verder heb ik aan de Alkmaarse capuchonnetjes laten weten dat ik die Knollsy een seizoenkaart voor AZ heb gegeven. Gewoon voor de gezelligheid. Hij is die beer van West Ham United die het in zijn eentje opnam tegen de Noord-Hollandse hoodies. En Edwin van der Sar van Ajax kan binnenkort ook op wat bedreigingen rekenen. Een rotseizoen en dan mag je als supporter los. Dat heet clubliefde toch?
En we kunnen los op Eric van der Burg. Want de spreidingswet komt eraan. Ook andere gemeenten dan Ter Apel moeten vluchtelingen gaan opnemen. Zelfs de VVD is om. Ik heb zin in die beelden zoals laatst bij Jinek toen Jaïr Ferwerda in Aerdenhout ging vragen wat de bewoners daar met hun quotum van 20 vluchtelingen gingen doen. Klassieke hockeykakkers die in hun lommerrijke laantjes stonden te kwispelen dat ze niet tegen asielzoekers waren, maar….
En dan kreeg je geneuzel over procedures en dat het ze opgedrongen was. Schaamteloos corpsballengekwebbel. Heerlijk hoe ze een camera wilden weigeren. Het was gulzig smullen voor de cabaretier en columnist.
Sommige mensen hoef je niet belachelijk te maken, maar die doen het zelf. Geheel vrijwillig in een rood windjack. Goede tongval, juiste arrogante blik. Heerlijk.
Hoge heggen, brede lanen, grote garages, plek zat. Maar de kakkers hebben gewoon geen zin. Bang voor rommel. Ze vertrouwen ze niet. Vluchtelingen stelen, plassen wild, verkrachten en rijden zwart. Dat zegt de Aerdenhoutse elite niet, maar dat denken ze wel. En dat levert zulke heerlijke televisie op. De racist die zegt dat hij geen racist is. Ik verheug me zo op de komende weken. Want het zijn natuurlijk niet alleen de rijken die gaan sputteren. Heel Nederland gaat mokken.
Maar we weten het: ze moeten verdeeld. Ter Apel kan het in zijn eentje niet meer aan.
Hoe het afloopt? Geen idee. Misschien gaan we weer met zijn allen dreigen. Of komen de trekkers weer uit de schuren en worden alle snelwegen geblokkeerd. Misschien gaat de vlag nu een tijdje dwars in plaats van ondersteboven.
Wat ik hoop? Dat Kaag niet zwicht. Dat ze blijft. Fier en rechtop. Terwijl ik haar angst en die van haar kinderen heel goed begrijp. Maar toch hoop ik dat de kiezer wint. De democratie dus. Dat we elkaar een keer in de vier jaar zeggen wat we gaan doen. Gewoon zoals het ooit was afgesproken. Als Kaag blijft dans ik op tafel!
Bron: NRC Handelsblad