In mijn jeugd had je nieuwsjaarkaarten van mond- en voetschilders. Ik moest daar aan denken toen ik las over een kind dat een hand en een oog verloor bij het afsteken van vuurwerk. Zijn hersenloze vader hielp hem daarbij. Van een vuurwerkverbod is voorlopig nog geen sprake. Dat kost stemmen. En ledematen.
Het zegt iets over het land, waarin bijna iedereen kwaad is omdat FIFA-maffioos Infantino een selfie heeft gemaakt bij het lijk van de grote Pelé. Maar waarom zou je daar boos over zijn? Als die man dat nou leuk vindt? En Pelé kan het niks meer schelen. Misschien krijgt die Infantino een warme kriebelbuik van het feit dat er in zijn telefoon een plaatje zit van hemzelf met de dooie Pelé. Misschien verzamelt hij lijkenfoto’s en heeft hij thuis een plank vol vrolijke albums waarin hij naast allerhande dooien staat. En misschien heeft deze bewonderenswaardige voetbalbobo een speciaal fotoboek met zichzelf bij de meer dan 6500 overleden slaven uit Qatar. De Aziatische martelaren die hun leven gaven voor het goddelijke voetbal. Mannen die de levens van Messi en zijn ontelbare aanhangers weer zin gaven. En dat zijn plaatje met de overleden Braziliaanse held de kers op de taart is. Schitterende laatste bladzijde van zijn album over “het beste WK tot nu toe!” Dit laatste verkondigde Infantino hardop. Zonder blikken of blozen. Ik vraag me altijd af of zo’n man zichzelf gelooft als hij dit zegt. Ik vrees dat het antwoord ja is. Zo word je kampioen.
Zal lijkenpikker Infantino balen dat hij deze week moest kiezen tussen Pelé en de oude paus Benedictus? Of heeft hij die ook nog even meegenomen? Kort in de rij op het Sint Pietersplein, spoedselfie naast het dooie oudje en dan door naar het vliegveld om zich richting Brazilië te spoeden. Goed dat hij niet met Ronaldo heeft gebeld om te vragen waar dat vermaledijde Santos precies ligt, want dan doolde hij nu nog door een buitenwijk van Reykjavik. Arme Cristiano. Had geen aardrijkskunde in zijn pakket. Wel rekenen.
Met een dooie op de foto. De kraaien van de uitvaartonderneming, die de meer dan beroemde Argentijnse voetballer Maradona onder de grond mochten stoppen, schroefden ’s nachts zelfs stiekem de kist van de vedette open om zich met zijn stoffelijk overschot te laten vereeuwigen. Deze foto’s verschenen op het internet. Een van de mannen stak een beetje nerveus zijn duimpje op. Dat maakte het geheel aandoenlijk. Ontroerend zelfs.
Donderdag zag ik het afscheid van voormalig paus Benedictus, die volgens miljoenen toch een tijdje de vervanger van god op aarde is geweest. Smetteloze carrière heeft de man niet gehad. Toen hij bisschop was heeft hij allerhande Duitse misdienaarwriemelaars binnen zijn bisdom overgeplaatst in plaats van dat hij deze viespeuken de kerk uit flikkerde. Dit zal hij nu aan god zelf moeten uitleggen. Als zijn voorganger Petrus hem tenminste binnenlaat. Wat de lafbek tegen god gaat zeggen? Dat dat gewriemel toen gewoon was? Dat ze toen allemaal met hun ranzige tengels aan onschuldige kinderen zaten? Domweg omdat een of andere idioot nou eenmaal het celibaat bedacht heeft? Ik hoop voor hem dat god hem gelooft. Want het is best warm in de hel.
Over de hel gesproken. Voor veel mensen is het jaar ondraaglijk zwaar begonnen. Oeigoeren? Oekraïners? Ook, maar ik heb het vooral over de arme skiërs. Die hebben het niet gemakkelijk. Zij moesten in Oostenrijk modderen in door sneeuwkanonnen bij elkaar gespoten bruine Brinta. In Frankrijk en Zwitserland had je uitsluitend groene pistes. Als de opwarming van de aarde zelfs de rijken begint te raken wordt het toch wel irritant.
Maar er was ook goed nieuws. De American football-speler Damar Hamlin heeft een hartstilstand overleefd omdat alle fans voor hem geduimd en gebeden hebben. Toen hij uit zijn dagenlange coma kwam was zijn eerste vraag: “Hebben we gewonnen?”
Het antwoord van de dokters was: “Jij hebt gewonnen Hanlin! Gefeliciteerd”.
En wat zei Infantino? “Jammer, ik was graag met meneer op de foto gegaan!”
Zalig uiteinde!
Bron: NRC Handelsblad