WILLEMSTAD — “Als je het milieu en een duurzaam beheer daarvan serieus neemt, en daarmee ook de gezondheid van de bewoners onder de rook, dien je allereerst over een goed opgetuigd handhavend apparaat te beschikken.
Dit roepen wij al jaren, in zowel lopende rechtszaken als naar de overheid toe,” aldus Smoc-voorzitter Peter van Leeuwen. “Nu blijkt dit, en het verrast ons zeker niet, dat wij dit al die tijd vergeefs hebben geroepen. Dit wordt in het milieurapport 2015 van de Rekenkamer gewoonweg weer bevestigd”.
Van Leeuwen reageert op het rapport van de Algemene Rekenkamer Curaçao (ARC) dat als titel draagt ‘Randvoorwaarden Uitvoering Milieubeleid’. Zoals gisteren uitvoerig door de Amigoe belicht, concludeert ARC dat het ministerie van Gezondheid, Milieu en natuur (GMN) het milieu- en natuurbeleid ‘slechts op een laag ambitieniveau kan uitvoeren, omdat essentiële randvoorwaarden voor het kunnen uitvoeren van dit milieubeleid niet zijn gerealiseerd’.
De voorzitter van de Stichting Schoon Milieu Op Curaçao vervolgt: “Wij hebben dit dus herhaaldelijk in de lopende rechtszaak (de zaak van de stichtingen Clean Air Everywhere en Smoc tegen het Land waarin nog gevonnist moet worden, red.) aangehaald. Er zijn zes gesprekken gevoerd met het GMN-ministerie – dit onder aansturing van de rechter – waarbij wij onze door de jaren heen opgebouwde expertise hebben aangeboden en gedeeld. Dit alles zonder resultaat en vandaar dat wij de gesprekken op een gegeven moment hebben afgebroken en om een vonnis hebben gevraagd, aangezien het geen zin meer had. Dat het geen nut heeft, wordt nu ook door het ARC-rapport bevestigd”, aldus Van Leeuwen.
Over de lopende kort geding-zaak – aangespannen door de Isla-raffinaderij tegen de beslagen en derdenbeslagen ten laste van de raffinaderij waarbij een dwangsom wordt geclaimd van 75 miljoen door de Stichting Humanitaire Zorg Curaçao (SHZC) namens 24 bewoners onder de rook en mede-eiser Smoc – stelt Van Leeuwen: “Wat men hierin ziet is dat er sprake is van normoverschrijding in de uitstoot van zwaveldioxide (SO2), dit mede door het ontbreken van adequate handhaving vanuit de overheid. Wat heeft de overheid gedaan, zich achter de Isla scharen en een jacht openen op de milieustichtingen door ze van allerlei achterliggende motieven te betichten die niet kloppen. Als je het milieu serieus neemt, dien je net zo goed de milieustichtingen en de belangengroepen van bewoners serieus te nemen. Wat doet de overheid, die verklaart de oorlog aan deze stichtingen.”
Plasterk
Over de uitlatingen van zowel de minister van Koninkrijksrelaties Ronald Plasterk als premier Ben Whiteman (PS) naar aanleiding van hun gesprek, stelt Van Leeuwen: “Geen daden, slechts woorden. Minister Plasterk stelt dat er sprake zou zijn van ‘nationaal redress’ en dat de Isla-problematiek volop op de politieke agenda zou staan, alsof Curaçao ermee bezig zou zijn.
Dit terwijl de vervuilende uitstoot de afgelopen jaren verviervoudigd is en er door de overheid pertinent niet is gehandhaafd. Men doet gewoon alsof er niets aan de hand is, alsof er een milieudienst is en alsof Whiteman niet de boel belazert”, aldus de Smoc-voorzitter.
Niets gebeurd
“Men doet alsof er hard wordt gewerkt aan versterking van de Milieudienst (omgedoopt tot uitvoeringsorganisatie Milieu Natuur Beheer, MNB, red.). Dit wordt al jarenlang gesteld, al vanaf 2008 toen er binnen het Sociaal Economisch Initiatief zelfs (SEI)-gelden hiervoor werden uitgetrokken om het gehele apparaat van de toenmalige Milieudienst te versterken. Er is niets gebeurd, niets waaruit blijkt dat het apparaat enigszins versterkt zou zijn om op de uitstoot van de industrieën adequaat te kunnen handhaven, de bevestiging is er wederom middels het rapport”, aldus Van Leeuwen, die benadrukt dat het voornoemde door de milieustichtingen herhaaldelijk in de lopende rechtszaken is aangekaart. “Zo voert Smoc al 15 jaar een juridische strijd waarbij vele rapporten werden opgesteld voortvloeiend uit deze rechtszaken. Men weet al heel lang waar de problemen liggen, men beschikt over alle nodige informatie en men weet precies wat er gedaan moet worden om de schadelijke uitstoot voor de vele bewoners onder de rook terug te dringen. Men doet er niets mee, men is er niet mee bezig, maar minister Plasterk krijgt van Whiteman het tegenovergestelde te horen en keert tevreden huiswaarts. Een beschamende vertoning in ons Koninkrijk, waar geen einde aan lijkt te komen. Je kunt je afvragen of Smoc nog wel bestaansrecht heeft.”
Bron: Amigoe
Juiste conclusie.
Michiel heeft gelijk. Wij weten al jaren dat er niets zal gebeuren. Alles draait om geld. De overheid apparaat zal moeten worden uitgebreid. Wij betaalt ? Is er een wil? Daar draait alles om. Vergeet niet dat het overheid het onderhoud moeten bekostigen. Welke tegenwoordige overheid zal het doen? Weten dat ze hun stemmen op een ander manier kunnen halen. Zolang de overheid aan haar stemmen denkt gebeurd er niets in bepaalde takken van de overheid. Tenzij een eerlijke en nieuwe overheid komt. Met nieuw bedoel ik een partij die werkelijk zijn doel wil halen. Begin bij de jonge Curaçaose jongeren. De bevolking zit echt hierop te wachten.
Even los van de discussie hoe GMN het milieu- en natuurbeleid uitvoert: het handhaven van diverse milieunormen die gesteld worden aan een raffinaderij is een specialistisch en moeilijk karwei. In Nederland zijn daar grote bedragen mee gemoeid. Bedragen waar over het algemeen de eigenaar van de raffinaderij een groot deel van financiert.
Handhaven is een fluitje van een cent, maar een regering moet dat wel willen. De handhavers zijn er voldoende, maar de politiek maakt nogal eens uitzonderingen voor wie de wettelijke regels wel moeten gelden en voor wie niet. Dat is de basis van niet ‘kunnen’ handhaven. Of de regering behandelt iedereen voor de wet gelijk, of niet. Gelijke behandeling is te vaak problematisch. Al ruim 20 jaar geleden schreven Arjen van Rijn en Renée van Aller over de missende milieuwetgeving op Curaçao en Aruba. Er is nauwelijks iets gedaan. Bedrijven die een hindervergunning zouden moeten hebben op grond van de Hinderverordening hebben die vaak niet. Als Van Rijn en Van Aller en hun studenten aan beide universiteiten toen al wisten hoe de vork in de steel zat, dan weet Whiteman het ook, evenals Plasterk. De enige conclusie kan zijn dat zij zo’n beschamende conclusie liever vermijden. Ley pa un ley pa tur? Lubida! Renée van Aller & John de Vries