Dat Marvelyne Wiels (Pueblo Soberano) niet over de vaardigheden beschikt om als Gevolmachtigde minister het landsbelang op een waardige manier te dienen en professioneel leiding te geven aan haar staf, was met dank aan eerder verschenen rapporten van onafhankelijke onderzoekers – waaronder de ombudsman van Curaçao – al pijnlijk duidelijk.

Een nog niet formeel geopenbaard document van de Stichting Overheidsaccountantsbureau (Soab) over het financieel beheer op het Curaçaohuis in Den Haag voegt er een beschamende dimensie aan toe.
Bronnen die kennis hebben genomen van de inhoud van het onderzoeksverslag noemen de bevindingen naar de gang van zaken onder leiding van Wiels ronduit alarmerend.

De belangrijkste conclusie is dat er onrustbarend slordig met gemeenschapsgeld wordt omgesprongen. Vrijwel alle (circa 38) gesignaleerde ernstige tekortkomingen zijn rechtstreeks te herleiden naar het ingrijpen van Wiels in de organisatie en de macht die zij naar zich toe heeft getrokken, waardoor er feitelijk geen sprake meer is van toezicht en controle op uitgaven. Zij kan doen en laten wat ze wil en dat doet ze – helaas – met volle overtuiging.

De voor het functioneren van de hoogste naar Den Haag uitgezonden ambtenaar verantwoordelijke minister-president Ben Whiteman (ook PS), maar ook zijn voorganger Ivar Asjes (tegenwoordig Pro Kòrsou) en met hen het gehele kabinet en de tot de coalitie behorende Statenfracties, hebben haar altijd de hand boven het hoofd gehouden. Weliswaar met mopperen en dreigen, maar het bleken vooral loze dreigementen.

Per saldo hebben zij, wetend wat voor dubieus vlees ze in de kuip hadden, toegelaten dat Wiels een ‘staat binnen een staat’ heeft gevormd waar zij haar eigen regels heeft geïntroduceerd en door de overheid opgelegde procedures en zelfs wettelijke regelingen aan de laars lapt. Nu is onomstotelijk aangetoond dat Wiels zich gedraagt als een zonnekoningin door zichzelf een veel riantere daggeldvergoeding toe te eigenen dan voor ministers geldt, door bij korte vluchten businessclass te reizen, in hotelkamers van rond de 400 euro te overnachten en onkosten te declareren zonder onderliggende facturen te overleggen.

Het zichzelf bevoordelen gebeurt op kosten van de Curaçaose belastingbetaler. Geen voordeeltje, hoe klein ook, is haar te min. Zo wordt tijdens dienstreizen ontbijt betaald en behoudt ze haar daggeldvergoeding dat eigenlijk daarvoor is bedoeld. Zelfs de aan het Curaçaohuis toekomende privileges van het frequent flyer-programma van de KLM eigent ze zichzelf toe.

De coalitie is nu in rep en roer, en zo dreigt het al vierde rapport over ‘GevMin’ Marvelyne Wiels de regeringscombinatie te splijten. Het is dan ook – los van de bevindingen – ongehoord dat premier Whiteman het parlement, dat om optreden had gevraagd, al die tijd in onwetendheid heeft gehouden. Dat is in een parlementaire democratie een politieke doodzonde.

De verontwaardiging van partijen heeft echter vooral met de verkiezingen over twee maanden te maken en de drang om zich te profileren. De aanstaande verkiezingen bieden hoe dan ook de mogelijkheid eindelijk schoon schip te maken op het Curaçaohuis, maar ook kan de kiezer zich dan uitspreken over bestuurders en volksvertegenwoordigers die halsstarrig hebben geweigerd een einde te maken aan deze ongekende schande.

Bron: Antilliaans Dagblad