Haastige spoed is zelden goed. In het Papiamentu: Sòpi purá ta sali salu (snel bereide soep wordt zout). Partijen doen er na de verkiezingen van 28 april goed aan weloverwogen en goed voorbereid de consultatie- en formatierondes in te gaan, maar tegelijk geldt voor de winnaars PAR en MAN: hoe voortvarender hoe beter. Er is geen tijd te verliezen.

Curaçao snakt naar een goede en degelijke regering. Eentje met rust en authentiek gezag. Een regering met visie, op zowel de lange als korte termijn, op wat er moet gebeuren. Een kabinet dat burgers betrekt en groepen niet uitsluit. Een ministersploeg die uitnodigt en niet afstoot; zowel lokaal als op rijksniveau en internationaal. Een politiek bestuur dat vertrouwen uitstraalt en niet gebaseerd is op een eeuwig conflictmodel. Regeerders die een legitieme meerderheid achter zich hebben en niet een samengeraapte club van mee- en overlopers en andere opportunisten die de democratie misbruiken en zelfs bereid zijn zover te gaan de kiezer letterlijk het zwijgen op te leggen.

Dat voor het tegenhouden van de verkiezingen geen draagvlak bestaat, blijkt wel uit de reductie van het Blok van 12 (het kamp-Schotte) tot een minderheid van slechts 9.

Na het kabinet-Koeiman, dat niet eens de eerste 100 dagen gegund was, heeft Curaçao een nieuwe kans om een integer en fatsoenlijk bestuur op te tuigen. Er is alle reden toe dit zorgvuldig te doen, maar om daarbij geen dag onnodig verloren te laten gaan. Natuurlijk vergen regeerakkoord en screening van ministerskandidaten de vereiste tijd. Daar is begrip voor. Er zal echter een zeer krachtig signaal van uitgaan als PAR en MAN al snel kunnen aangeven dat zij samen de basis zullen vormen van een nieuwe regering; het liefst aangevuld met PIN.

De leiders van deze drie partijen hebben bij herhaling aangegeven met urgentie en voortvarendheid Curaçao te willen opstoten in de vaart der volkeren. Heel vaak – te vaak – is de afgelopen decennia aangegeven dat het eiland daarvoor alle ingrediënten in zich draagt, maar dat het wel moet worden benut.

De tijd daarvoor is aangebroken. De kiezers hebben gesproken. Zij willen resultaten zien. Daadwerkelijke vooruitgang ervaren. En afrekenen met de schande van de gijzeling van een heel land door een handjevol corrupte of incompetente politici die zichzelf verheerlijken. PAR en MAN (en PIN) hebben het nu in eigen hand. Er is niets dat Rhuggenaath en Koeiman (en Suzy Römer) ervan weerhoudt om, gelijk de daadkrachtige gouverneur Lucille George-Wout, vastbesloten grote en ferme stappen te zetten.

Bron: Antilliaans Dagblad