Willemstad – Bij het afscheid van Helmin Wiels, Òm Wichi, zoals de Pueblo Soberano- leider liefkozend wordt genoemd, klinkt de belofte aan de overleden leider als een mantra meermaals luidkeels vanuit de tribune: Òm Wichi bo lucha, hamas lo terminá (Oom Wichi, je strijd zal immer doorgaan).
Ceremoniemeester Siegfried Raphaela weet de aanwezigen op de tribune iedere keer weer te verleiden om de belofte aan de leider te herhalen.
Raphaela telt samen met de aanwezigen tot drie, daarna rinkelt hij met een bel en wordt de mantra herhaald.
Duizenden PS-aanhangers en andere belangstellenden trotseerden met eindeloos geduld de meedogenloos felle middagzon om afscheid van Òm Wichi te nemen.
Nog vóórdat de witte lijkwagen tegen 13.00 uur in de middag het sportterrein van Sentro Deportivo Kòrsou (SDK) opreed, stond een dikke rij wachtenden onder negen tenten te wachten om naar binnen te mogen.
Het moment dat de lijkwagen met de kist van Wiels naar binnenreed, doorsneed een felle hoge, jammerklacht de respectvolle stilte in de sportruimte:
,,Het is hun schuld.”
Die kreet was de opmaat voor de tranen die voor de rest van de middag vrijelijk zouden stromen.
Òm Wichi, de man die bij binnenkomst in Soberano City altijd iedereen omhelsde of zoende, lag in een open roodbruine kist achter een glazen plaat opgebaard.
Nadat de familie en naasten van Wiels als eersten hun opwachting bij de kist maakten, werd het lange wachten van de aanzwellende rijen beloond.
Het publiek kon langs de familie en partijgenoten waarna men bij de kist afscheid kon nemen, of direct door naar de kist.
Naar goed Curaçaos gebruik kozen heel veel mensen ervoor om éérst de familie te condoleren en daarna Wiels te groeten.
De zwarte rouwstrikjes die bezoekers de dagen voorafgaand aan de herdenking bij de sede kregen opgespeld, konden niet zoals de traditie dat voorschrijft vastgepind worden in de kist. Eerst werden de strikjes in de witte bloemstukken aan de voet van de kist geplaatst, later konden ze in een doos geplaatst worden.
De mensen die voorbij schuifelen willen een hand op de glazen plaat leggen, maar dat is niet de bedoeling.
,,Wak, sigui kana”,
(werp een blik op de kist en loop dan door) krijgen de bezoekers van de begrafenisonderneming te horen.
De Soberano-familie nam voor het oog van de natie waardig afscheid van haar leider. Huilende bezoekers liepen met een zakdoek tegen de ogen gedrukt en het gezicht naar beneden gericht weg van de kist.
,,Hij is voor ons gestorven”
, merkt een huilende vrouw op.
,,Wiels heeft voor ons gestreden en zijn leven opgeofferd.”