Kees Broere
Waarover winden de media in Curaçao zich op? Over alles wat te maken heeft met de carnavalstijd, constateert onze correspondent Kees Broere.
Het was 4 uur ’s nachts, maar hij stond er, de premier. Zoals dat hoort bij zaken van landsbelang. Niet voor niets had hij hierover eerder die vrijdag al een geschreven verklaring de wereld in gestuurd. Nu kon hij, voor het oog van een deels nog wakkere natie, letterlijk de kroon op het werk zetten.
Premier Eugene Rhuggenaath had daarna wellicht nog een Churchill-achtig betoog kunnen afsteken. Over dat het hier niet ging om het einde, niet eens over het begin van het einde, maar wel over het einde van het begin. En ook dat zou iedereen op Curaçao hebben begrepen: dit was immers de start van het carnavalsseizoen.
En dat gaat iedereen op het Caribische eiland aan. Vrijdagnacht drukte de premier een gigantische kroon op het hoofd van Raey Lauffer. Hij is dit jaar de winnaar en daarmee Rèi, Koning, van het zogeheten Tumba-festival. Zijn winnende lied heet Kòrsou t’ei bula, wat zoiets betekent als ‘Curaçao gaat knallen’. En daarvan doen de media op het eiland nauwgezet verslag.
Prachtig uitgedost
Neem alleen al het Tumba-festival zelf. In de week waarin het werd gehouden, was het dagelijks goed voor een paginagroot verslag in de kranten (met dank uiteraard ook aan fotogenieke en prachtig uitgedoste dames en heren). En tot diep in het weekeinde waren op de radio de terugblikken en analyses te horen. Vergelijk het met het Eurovisie Songfestival. Maar dan met slechts één land als deelnemer. En met één soort muziek.
De tumba dus. Het is een van de manieren waarop Curaçao de wereld heeft verrijkt met latino-Caribische klanken. De volgens kenners unieke tweekwartsmaat is in het buitenland onder meer opgepikt door Chick Corea, de Amerikaanse jazzpianist. Samen met de tambú, die zijn oorsprong vindt op de slavenplantages, vormt de tumba een heerlijk staaltje Afro-Curaçaose muziekgeschiedenis. Waarin inmiddels heel de bevolking zich herkent.
Het Tumba-festival levert jaarlijks niet alleen een koning of koningin op, het winnende lied is tegelijk ook het muzikale logo van de carnavalstijd. Aan die tijd zullen de media op het eiland dit jaar nog meer dan gebruikelijk aandacht besteden, want Curaçao viert in 2020 voor de vijftigste keer carnaval.
Beeld RV
Beeld RV
Carnavalsdata
Zeker, het carnavalsfeest is ouder dan dat, ook op het eiland. Maar de eerste festijnen vonden in besloten clubs plaats. Curaçao kende een toen nog zeer invloedrijke, door witte Nederlanders gedomineerde katholieke kerk en is ook altijd de ‘katholieke carnavalsdata’ blijven gebruiken. Maar tegenwoordig zijn het eigenlijk nog slechts de oorspronkelijk Limburgse groep ‘Kabrieten’ (geiten) die aan het wit-Roomse verleden herinneren. Sinds 1971 is het vooral een zeer gekleurd Caribisch straatfeest, dat eerder met Rio de Janeiro dan met Sittard te vergelijken is.
De komende weken zal, zoals elk jaar, het nieuws worden gedomineerd door alles wat met carnaval in verband te brengen is. Er zal speciale advertentieruimte zijn, zowel in de kranten als op radio en televisie, voor bedrijven die menen dat hun product de vreugde van het carnavalsseizoen nog verder weet op te zwepen. En bij de optochten zijn alle media ruim vertegenwoordigd.
Vooral op zondag 23 februari, de dag van de Gran Marcha, waarop duizenden mensen op straat in de schitterendste kostuums, en tienduizenden mensen als toeschouwers langs de kant van de weg, hun ware geloof zullen belijden. Op Aswoensdag is het dan ineens allemaal weer voorbij. En beginnen de voorbereidingen voor carnaval 2021.
Kees Broere is correspondent in Willemstad.
Bron: Volkskrant