Venezuela is sinds deze week ook een wanbetaler. Het land kan de rentebetaling en aflossing op zijn schulden van in totaal 60 miljard dollar (50 miljard euro) niet meer voldoen.

redietbureau Standard & Poor’s heeft daarom de rating van de obligatieleningen verlaagd van CC naar D, wat staat voor default (wanbetaler). Kredietbeoordelaar Fitch heeft dat voorbeeld gevolgd.

Venezuela verzaakte deze week met de betaling van 280 miljoen dollar aan rente op uitstaande obligaties. De obligatiehouders voerden afgelopen maandag nog gesprekken met de Venezolaanse regering. Probleem is dat die onderhandelingen van Venezolaanse kant worden gevoerd door vicepresident Tareck El Aissami, een vazal van president Maduro, die de VS op een zwarte lijst hebben gezet vanwege drugshandel. Amerikaanse obligatiehouders konden daardoor niet meedoen aan de gesprekken.

De economie van Venezuela drijft op de grote oliereserves

De Verenigde Staten hebben het land sancties opgelegd na de vermeende fraude bij de verkiezingen, waarna in het hele land demonstraties uitbraken. De economie van Venezuela drijft op de grote oliereserves die voor een groot deel worden geëxporteerd naar de VS,

De obligaties van Venezuela zijn net zoals die van Argentinië begin deze eeuw voor een groot deel in handen van hedgefondsen of speculanten. Zij hebben die voor een prikje opgekocht bij andere beleggers en hopen dat het land die tegen een hoger bedrag zal aflossen. In het geval van Argentinië lukte het ze dat via de rechter ook af te dwingen. Venezuela overlegt al enige tijd met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) over een herstructureringsplan van de schuld. Maar door de Amerikaanse sancties is dat overleg stuk gelopen. Wel heeft Venezuela nog akkoorden kunnen sluiten met de Chinezen en Russen over het aanpakken van de schuld.
Waarom leeft de wereld mee met Venezuela?

Kan Venezuela nog gered worden?

Venezuela was ooit het lichtend voorbeeld voor de Linkse Lente die Zuid-Amerika vijftien jaar geleden in de greep kreeg. Van Bolivia tot Brazilië kwamen charismatische socialistische leiders aan de macht. Nu de bloeitijd voorbij is, wankelt oliestaat Venezuela aan de rand van de afgrond door voortdurende volksprotesten. Langzaam lijkt het land af te glijden naar een bitse dictatuur, terwijl het continent daar juist van bevrijd leek te zijn. Of kan Venezuela nog gered worden? Drie factoren spelen een grote rol.

1. De erfenis van de revolutie
Chávez was grondlegger van de Boliviaanse Revolutie en sinds 1999 president van Venezuela. Met zijn ‘socialisme van de 21ste eeuw’ wist hij met succes armoede te bestrijden en toegang tot onderwijs en gezondheidszorg te verbeteren. Het chavismo, zoals zijn politieke stroming in het Spaans heet, had grote steun onder bevolking. Chávez en de zijnen wonnen vijftien jaar lang alle verkiezingen.

2. De gekelderde olieprijs
Vlak na de dood van Chávez werd zijn partijgenoot en vertrouweling Nicolás Maduro met een nipte meerderheid tot president gekozen. Een jaar daarna begonnen de olieprijzen drastisch te dalen. Venezuela is voor zijn inkomsten vrijwel volledig afhankelijk van oliedollars. De gedaalde prijzen, in combinatie met slecht economisch beleid, hebben geleid tot grote schaarste, honger en armoede.

3. Het kortwieken van de democratie
In december 2015 behaalde de oppositie een klinkende overwinning bij de parlementsverkiezingen. De tweederdemeerderheid gaf haar de mogelijkheid vergaande hervormingen door te voeren. Maar ze kreeg de kans niet. Maduro zette met steun van het hooggerechtshof het parlement buitenspel. Analisten wijzen begin 2016 aan als het einde van de democratie in Venezuela. Lokale verkiezingen, die voor eind vorig jaar op de agenda stonden, hebben ook nog niet plaatsgevonden.

Bron: Volkskrant