Arnout le Clercq | Bellen met Kees Broere

Correspondent in het Caribisch gebied Kees Broere zit op Curaçao, waar sinds vorige week een avondklok is ingesteld.

Hoe is de situatie op Curaçao?

‘Het aantal besmettingen is gering. Er zijn 11 bevestigde gevallen, inclusief 1 man die eraan is overleden en de mensen die genezen zijn verklaard. Aan de andere kant moet je in het achterhoofd houden dat Curaçao met 160 duizend inwoners ongeveer 100 keer kleiner is dan Nederland. Dit heeft wel degelijk impact.

‘Er zijn vooral grote zorgen over het enige grote ziekenhuis op het eiland. Er is een beperkt aantal ic-bedden, beademingsapparaten, artsen, verpleegkundigen, enzovoort. De druk op de zorg mag niet te hoog worden, dat kunnen ze niet aan. Er wordt echt gehamerd op preventie.

‘Epidemioloog Izzy Gerstenbluth, de ‘Curaçaose Jaap van Dissel’, maant de inwoners op het eiland zich aan de regels te houden. Hij is een baken voor de bevolking in deze tijden.

‘Mensen worden opgeroepen om thuis te blijven en er worden nieuwe maatregelen afgekondigd. Zo wordt het aantal autobezitters op het eiland aan de hand van hun nummerbord in drie groepen gedeeld: ze mogen dan ieder twee dagen per week met de auto op pad om noodzakelijke boodschappen te doen. Zondag moet iedereen thuisblijven.’

Hoe gaat de bevolking om met de maatregelen?

‘Het duurde even voordat het op gang kwam, maar het besef van de noodzaak van de maatregelen is ingedaald. Het beleid wordt verder steeds strenger. Sinds vorige week heb je op veel eilanden een avondklok. Dat klinkt heel ingrijpend, maar het sociale leven lag al plat.

‘Afstand houden is vooral lastig, de plaatselijke cultuur ademt lichamelijk contact. Een handdruk is nog maar het begin van een ontmoeting. Afstand houden, dat hoort niet op de Antillen. Fysiek is het misschien goed te doen maar, mentaal blijft het lastig om afstand te houden.

‘Daarbij is er angst en stress. Macron zei tegen de Fransen: ‘Nous sommes en guerre’. Als je naar alle bijzondere maatregelen kijkt, klopt die metafoor misschien wel. Maar oorlog is een zichtbaar iets, het is gelokaliseerd. Dit heeft meer weg van terreur: de constante dreiging, de onzichtbaarheid. Ze noemen het hier ook wel de onzichtbare orkaan. Het is zwaar voor de bevolking.’
Beeld ANP

Hoe zwaar worden de eilanden economisch getroffen?

‘Enorm. Curaçao is net als Aruba en Sint-Maarten een autonoom land binnen het koninkrijk. Dat betekent dat ze economisch zelfstandig moeten zijn. Er is duidelijk voor gekozen om te investeren in de enige economische sector die het goed deed: het toerisme. En dat is volledig onderuitgegaan. Dit is een enorme economische klap en veel mensen raken werkloos. Dit gebeurt, met plaatselijke nuances, ook op de andere eilanden.

‘De getroffen maatregelen, zoals het afsluiten van het luchtruim en de cruiseschepen die zijn gestopt met varen, zijn wel hard nodig. Het is een verstandige stap geweest om te voorkomen dat het virus van buiten komt en zich over het eiland verspreidt. Dit zorgt voor een dilemma: om zichzelf te beschermen en te voorkomen dat de gezondheidszorg overbelast raakt, moeten er maatregelen worden genomen die ontzettend schadelijk zijn.

‘Hierbij wordt ook naar Den Haag gekeken. De autonome landen binnen het koninkrijk moeten hun eigen broek ophouden, maar willen graag economische hulp. Nederland is voorzichtig daarin en wil niet meteen over de brug komen. Dat levert weer vertraging op.

‘Er wordt ook op een andere manier veel naar Nederland gekeken. Er is nauw overleg met de deskundigen van het RIVM. Nederland loopt vooruit op de Antillen bij deze pandemie. Er wordt niet alleen kennis gedeeld, maar ook gekeken naar de impact die het virus in Nederland heeft, om een idee te krijgen wat men kan verwachten.’

Je bent jarenlang correspondent geweest in Afrika. Daar heb je ook de nodige ervaring gehad met lockdowns. Zijn er overeenkomsten?

‘Ik heb verslag gedaan van de ebola-epidemie in West-Afrika. Dat was een veel beangstigender virus, omdat de kans op besmetting en overlijden veel groter is. Daar was ook een lockdown met een avondklok, net als stress en angst.

‘Mensen wijzen weleens naar landen in Afrika wanneer er een epidemie is en merken op dat het gewone leven gewoon doorgaat. Maar het gewone leven heeft daar nooit bestaan. De onvoorspelbaarheid van het dagelijks leven zorgt ervoor dat men ervaring heeft met dit soort crises. Op een vulkaanuitbarsting in Congo werd nonchalant gereageerd, terwijl er lava door de straten stroomde. Maar ondertussen incasseren ze klap na klap en duurt het lang voordat alles terugkeert naar het oude. Bij landen die wel enige mate van normaliteit kennen, is dit nog veel heftiger. Ik ben heel benieuwd wat het effect van deze crisis gaat zijn.’

Bron: Volkskrant