Column Renée van Aller en John de Vries
Timing is alles moet minister Irausquin hebben gedacht. In 24ora.com van 23 juni 2014 stond dat de regering meer dan 150 miljoen florin in het ambtenaren pensioenfonds APFA stort om zo de ambtenarenpensioenen veilig te stellen.Het was een uitmuntend voorbeeld van een schaamteloze preek voor eigen parochie. De minister laat na te vermelden, dat door het jaren lang niet afdragen van premies de schuld van het Land aan het APFA enorm is toegenomen. De schuld van het Land aan het APFA steeg jaarlijks aanzienlijk volgens de Centrale Bank (CBA). In 1999 werd 150,2 miljoen florin niet afgedragen.
Daarna stegen de jaarlijks niet afgedragen premies tot boven de Afl. 300 miljoen per jaar.
In 2014 bedraagt de schuld al 280.5 miljoen florin. 150 miljoen florin is een schijntje, een druppel op een gloeiende plaat.
De schuld aan de SVB steeg ook jaarlijks flink door het niet afdragen van de premies.
De schuld aan de SVB bedroeg in 1999 Afl. 72.2 miljoen florin.
Dit bedrag nam jaarlijks toe en is begin 2014 al Afl. 109.5 miljoen.
Het operationeel tekort van de SVB groeide sinds 2010 tot nu toe fors. -35.9 miljoen florin (2010), -43.5 (2011), -51.0 (2012) en in 2014 al -45 miljoen.
In 2014 zijn de reserves van de SVB op, waarschuwde het IMF.
Waar al die gaten mee gevuld moeten worden is onbekend en angstaanjagend.
Wat betekent het voor de financiële gezondheid van de SVB en APFA fondsen dat de premies jarenlang structureel niet werden afgedragen?
Deze vorm van gelegaliseerde diefstal, zoals Professor Schoordijk dat noemde, is door alle regeringen in de Nederlandse Antillen en Aruba standaard toegepast.
Opgehitst door de tijdgeest?
De fondsen zijn daardoor financieel onvoldoende draagkrachtig.
Iedereen wist dat, ook de bonden.
Niemand heeft deze situatie officieel afgekeurd.
Bezwaar is wel gemaakt door het APFA en de directeur van de SVB.
Het is net voetbal, de minister van Financien maakt verwachtingen die er niet zijn, tóch waar.
Rookgordijnen en ontwijkende frases
De pensioenen van politieke ambtsdragers staan met het bovenstaande én met de vaak te lage pensioenen volgens de Landsverordening Algemeen Pensioen (LAP, AB 2011, 85) in schril contrast.
Een minister verdient 15.000 florin per maand en een Statenlid 11.000,-.
Voor zover bekend betalen politieke ambtsdragers géén pensioenpremie.
Hun pensioen is ook meestal meer dan 70% van het laatst verdiende loon.
De pensioenregelingen van vóór de status aparte zijn nog rianter.
Of korting plaats vindt op de pensioenen als voormalige Antilliaanse politici weer politicus worden is onbekend.
In het verleden bereikte een politicus na 4 jaar een volledig pensioen zonder betaling van premie.
Dat lijkt in sommige gevallen nog korter (een jaar).
Ook kan stapeling van pensioenen plaatsvinden.
Extra inkomsten moeten worden gemeld maar of dat gebeurt, is onbekend.
In 2010 versoberde de honorering van politici.
Wat dat feitelijk inhield is onbekend.
De honorering wordt jaarlijks automatisch geïndexeerd voor inflatie.
Dat is een flitsende verbetering van een al te riante rechtspositie.
Cumulatie van pensioenen blijft mogelijk, alleen de duurtetoeslag wordt gekort.
Niet opgenomen vakantiedagen vervallen niet, maar worden uitbetaald (tot een maximum van 50%).
Camouflagetactieken toepassen is een excellente manier om het eigen belang in het landsbelang met de mantel der liefde toe te dekken.
De pensioenleeftijd voor politici werd in 2010, 60 jaar.
Ariën Rasmijn in gesprek met minister
Premier Eman zei in het Financieele Dagblad van 16 juni 2014
“dat zijn departement 8% verplicht bezuinigt op de honorering.”
Bewijs daarvan ontbreekt.
Op 31 mei 2014 verklaarde hij in dezelfde krant
“dat hervormingen noodzakelijk waren omdat APFA in 2009 vrijwel failliet was.”
Men kan zich afvragen hoe dat kan.
Een verklaring werd niet gegeven, maar het APFA moet continue gered worden.
Geen wonder als het structureel wordt leeggehaald?
“Met de verhoging van de leeftijdsgrens is de dekkingsgraad naar 100% gebracht.”
Dat lijkt ons te optimisch.
“In het pensioenakkoord is ook afgesproken dat er een verplicht pensioen komt voor alle sectoren.”
Die mededeling lijkt niet correct, de LAP dateert van 2011.
Goed bestuur naar het APFA toe blijft moeilijk.
Zijn onze politici aangetast door goudkoorts?
Zouden politici niet moreler moeten zijn en vaker de waarheid moeten spreken?
“Realisme dwingt ons te erkennen dat goed bestuur geen vanzelfsprekendheid is, integendeel. We zijn een stelletje goedbedoelende, maar aggressieve, liegende en bedriegende primaten. Goed bestuur is tegen de natuur.”
Dat zei hoogleraar Kees Cools vrijdag 20 juni 2014 in zijn oratie aan de Universiteit van Tilburg. Hij werd hoogleraar Corporate Finance and Governance aan de business school van de universiteit.
In zijn oratie, getiteld Gandhi in Governance pleitte hij voor meer moraal in de publieke sector.
Bedoelde hij daarmee ook de Arubaanse politici die in alles het goede voorbeeld geven?
Hoe voldoen zij aan hun wettelijke en ethische zorgplicht waarvoor ze een eed hebben afgelegd? Als de politiek machteloos is, wie moeten dan in actie komen?
©2014 Renée van Aller en John de Vries
Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen voor zowel de Knipselkrant Curaçao als de Amigoe.