Annemieke Diekman
Caracas wil de buitenlandse schuld deels herstructureren. Maar zijn de schuldeisers wel geïnteresseerd in een deal?
Maandag scharen de buitenlandse obligatiehouders van Venezuela in Caracas zich rond de onderhandeltafel om te praten over de herstructurering van de uitstaande buitenlandse schuld in obligaties. Althans, dat is Nicolás Maduro’s bedoeling. Vorige week donderdag heeft de Venezolaanse president eenzijdig afgekondigd dat hij wil gaan onderhandelen over herstructurering van de buitenlandse schuld, die in totaal wordt geschat op 150 miljard dollar, waarvan 52 miljard dollar aan uitstaande obligaties.
Grote vraag is wie er op die onderhandelingstafel afkomt. Want wat zit er voor de schuldeisers in?
Een schuldherstructurering houdt vrijwel altijd kwijtschelding van een deel van de schulden in. Tot nu toe heeft Venezuela steeds aan de betalingsverplichtingen voldaan en zijn de rentecoupons, hoewel soms met een lichte vertraging, altijd betaald. Schuldeisers zouden dus ook het risico kunnen nemen en afwachten.
Dat doet de Nederlandse belegger NN Investment Partners (NNIP) voorlopig ook. NNIP is in het bezit van zowel Venezolaanse overheidsobligaties als obligaties van staatsoliemaatschappij PDVSA. “De situatie is al langere tijd zorgelijk, maar we voorzien niet direct een default (bankroet) van het land”, zegt cliëntportfoliomanager Roy Scheepe. “Wij zijn ons natuurlijk zeer bewust van de risico’s.”
Teken aan de wand
Dat Maduro nu zelf om schuldherstructurering vraagt, is een teken aan de wand. Hij ging er lange tijd prat op dat het land zijn financiële verplichtingen nakwam en dat Venezuela schuldherstructurering of het IMF niet nodig heeft. Maar is het betalen van rente aan buitenlandse schuldeisers iets om trots op te zijn, terwijl er in het land zelf intussen wekelijks kinderen aan de gevolgen van ondervoeding sterven omdat voedsel onbetaalbaar is geworden?
Venezuela is beland in sociaal en financieel noodweer, en daardoor zit de Venezolaanse president nu in een spagaat. Stopt hij de betalingen aan buitenlandse schuldeisers, dan is de kans groot dat er beslag gelegd wordt op Venezolaanse bezittingen in het buitenland, zoals olieraffinaderijen in de Verenigde Staten of een olietanker die aanmeert in de haven van Rotterdam. Als dat gebeurt, heeft het land helemaal geen inkomsten meer. Blijft Maduro betalen, dan riskeert hij een binnenlandse volksopstand.
Nu de bodem van de schatkist bijna is bereikt, lijkt de leider eieren voor zijn geld te kiezen. Zeker met het oog op de 1,6 miljard dollar die Venezuela voor eind 2017 moet betalen aan obligatiehouders en de naar schatting 9 miljard dollar in 2018.
Morele aspect
Hoe sterk staan de schuldeisers die volgende week wel aanschuiven bij vicepresident Tareck El Aissami? Het morele aspect gaat wellicht ook een rol spelen. Goldman Sachs kreeg eerder dit jaar veel kritiek toen het 2,8 miljard aan PDVSA-obligaties kocht tegen 70 procent korting. Al snel gingen die obligaties door het leven als hunger bonds, en werd de investeringsbank verweten geld te verdienen over de rug van de hongerige Venezolaanse bevolking.
In het rapport van de Amerikaanse schuldherstructureringsexpert Lee C. Buchheit, ‘How to restructure Venezolean debt’, staat dat niet verwacht kan worden dat buitenlandse schuldeisers concessies willen doen zonder dat Maduro komt met een geloofwaardig economisch hervormingsprogramma.
Sommige obligatiehouders zullen wellicht alles accepteren om maar te voorkomen dat ze straks helemaal niks meer terugkrijgen. Het gros echter niet. Voor een rigoureus economisch hervormingsprogramma zal Venezuela echter zijn totale buitenlandse schuld moeten herstructureren. Dat is een lang proces, terwijl het voor het land al vijf voor twaalf is.
Bron: Trouw