28 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 28 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Wednesday, March 27, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 27 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Tuesday, March 26, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Stima Mi – Stima Tur

HomeLandenCuraçaoStima Mi – Stima Tur

De naam van onze stichting is Stima Mi – Stima Tur” wat betekent: “Hou van Mij – Hou van Allen”

Deze stichting is opgericht om het verlangen van oudere inwoners van Curaçao, met een terugkeer wens, te vervullen. Het gaat hier met name om ouderen die qua gezondheid niet alleen kunnen wonen en met behulp van verzorging toch zelfstandig kunnen wonen. Welzijnvisie Niet alleen een goede zorg is van belang maar zeer zeker ook voldoende aandacht voor het hebben van sociale contacten en bezigheden. Stima Mi- Stima Tur heeft daartoe een aantal uitgangspunten geformuleerd waarvoor een activiteitenbegeleider gaat komen. Zij/hij kan samen met cliënt inventariseren waar persoonlijke behoeften op dit vlak liggen, waarna dit vertaalt kan worden in een activiteitenplan. Dit plan kan zowel individueel als groepsgebonden zijn. Het voornaamste doel is dat cliënt zich prettig voelt. De begeleiders zijn deskundigen op verschillende terreinen, variërend van verpleegkundige tot arts, psycholoog en fysiotherapeut. Zorgvisie De cliënt staat centraal, er wordt zoveel mogelijk tegemoet gekomen aan hun individuele wensen. Wij willen staan voor een goede zorg, waarbij in overleg met de cliënt gekeken wordt naar de invulling van hun zorgplan. In dit zorgplan worden alle afspraken vastgelegd die met cliënt zijn gemaakt. Onder andere het eigen levensritme en gewoonten van de bewoner worden hierdoor gewaarborgd. De cliënten blijven dus de regie voeren over hun eigen dagelijkse leven. Indien de behoefte aan zorg verandert, kan cliënt gewoon in Stima Mi – Stima Tur blijven wonen. Wij zullen de veranderingen in de zorg met cliënt bespreken en in het zorgplan verweken. Wij houden de cliënt als uitgangspunt, wij streven voor de cliënt naar zo lang mogelijke zelfstandigheid. Hoe zien wij de toekomst?

Iemand die onze stichting een

warm hart toedraagt heeft haar land op Curaçao en het bestaande pand erop aan ons ter beschikking gesteld. We zijn nu bezig om door middel van sponsors en donaties het pand op te knappen.

 

Het voorbeeld wat ik wil nastreven komt van de Abbeyfield Society. De Society is in 1956 opgericht door Majoor Richard Carr-Gomm nadat hij in het jaar daarvoor ontslag had genomen uit zijn benoeming als beroepsofficier bij de Coldstream Guards en zicht was gaan inzetten als sociaalwerker in Bermondsey, destijds een van de armste dokkengebieden in London. Op deze manier kwam hij in aanraking met een groot aantal mensen die niet meer in staat bleken op een menswaardige manier een eigen en zelfstandig leven te leven te leiden. De meerderheid van hen was bejaard, allemaal waren zij eenzaam. Maar ook herkende hij hun sterke wil om onafhankelijk en zelfstandig te blijven, ondanks alles. Nadenkend over de problemen rondom die eenzaamheid ontstond bij Majoor Carr-Gomm het idee om groepjes te vormen van tussen 4 en 7 van die eenzame mensen die op die manier een gezin vormden zonder familiebanden, met een huishoudster om zorg te dragen voor de gemeenschappelijke ruimten van het huis. Het streefprincipe van de Society is en blijf het aanbieden van een zodanige zorg als door een liefhebbende dochter zal worden gegeven aan een bejaarde ouder maar, met een staf die op rond de klok basis wordt ingezet, gedurende de volle 24 uur van de dag.

Hou van mij – Hou van allen

Dankzij vele donaties hebben wij al bedden, rollators, kasten e.d. ontvangen.
We zijn nog op zoek naar vervoerders, opslagruimte, omheining. Ook zoeken we nog materialen om het pand op te kunnen knappen, zoals verf, deuren, kozijnen, ramen.
Twijfelt u of u iets heeft wat voor ons van waarde zou kunnen zijn?
Neem dan graag contact met ons op via:
Contact: +31 6 85 30 70 27 E-Mail: [email protected] [email protected]
Website: http://www.hvm-hva.net
Correspondentieadres:
Bosch 48 3331 GC Zwijndrecht
Bankrekeningnummer:
ING bank: 754326136 Nederland Girobank : 190611 Curaçao N.A. Kvk : 124393 Curaçao
Knipsel Krant Curaçao steund en draagt een warm hart toe aan dit project
naar Curaçao voor €1? of Nafl. 2,50?
Mensen op leeftijd helpen terug te keren naar hun geboorteland (nederlandse Antillen)?
Voor slechts 1 euro of Nafl. 2,50 kunt u mogelijk een van hun laatste grote wensen vervullen. Stichting Hou Van Mij Hou Van Allen helpt deze mensen , U ook?.
Doneer nu € 1,=!! Curaçao: Nafl. 2,50

ABBEYFIELD – Geschiedenis

De Abbeyfield Society heeft sinds haar oprichting de zorg voor huisvesting van alleenstaande, steunbehoevende ouderen in Groot-Brittannië tot haar taak gemaakt. De Society is in 1956 opgericht door Majoor Richard Carr-Gomm nadat hij in het jaar daarvoor ontslag had genomen uit zijn benoeming als beroepsofficier bij de Coldstream Guards en zich was gaan inzetten als sociaalwerker in Bermondsey, destijds een van de armste dokkengebieden in Londen. En, zoals Florence Nightingale tijdens de Krimoorlog had ervaren dat haar beste verpleegster om te beginnen het meest nodig was aan de wastobbe, zo ervoer Majoor Carr-Gomm al snel dat zijn beste hulp het meest doeltreffend was in de uitvoering van huishoudelijke karweitjes als wassen, schrobben en poetsen voor die gehandicapten in dat gebied die niet langer bekwaam waren zich op eigen kracht te verzorgen.Op deze manier kwam hij in aanraking met een groot aantal mensen die niet meer in staat bleken op een menswaardige manier een eigen en zelfstandig leven te leiden.

De meerderheid van hen was bejaard, allemaal waren zij eenzaam. Maar ook herkende hij hun sterke wil om onafhankelijk en zelfstandig te blijven, ondanks alles. Nadenkend over de problemen rondom die eenzaamheid ontstond bij Majoor Carr-Gomm het idee om groepjes te vormen van tussen de 4 en 7 van die eenzame mensen die op die manier een gezin vormden zonder familiebanden, met een huishoudster om zorg te dragen voor de gemeenschappelijke ruimten van het huis. De bewoners zouden aldus op een onopvallende manier ondersteuning krijgen, door de beschikking te hebben over een eigen zit-slaapkamer als een thuis binnen het huis, toch hun onafhankelijkheid kunnen behouden. (Momenteel wordt van de bewoners verwacht dat zij hun eigen kamers verzorgen conform de opvatting dat stimulering van eigen inzet bijdraagt aan het geestelijk welbevinden en lichamelijk welzijn). Het idee bleek te werken en al spoedig werd duidelijk dat als van ouderen de zorg voor het dagelijks brood, de zorg voor huisvesting, het verkrijgen van warmte van gezelschap e.d. wordt weggenomen, hun weerbaarheid wordt verhoogd, hun zelfstandigheid langer blijft bewaard dan anders het geval zou zijn. Maar ook wordt de algemene gezondheid beter en eventuele achteruitgang daarin belangrijk vertraagd. Doch alvorens vier kandidaat inwoners voor het eerste Abbeyfieldhuis zich hadden aangemeld moest Majoor Carr-Gomm met meer dan 80 mensen (van wie hij wist dat zij eenzaam en steunbehoevend waren) een gesprek voeren en zelfs van die vier gegadigden trokken er zich twee terug nog voor het Abbeyfieldhuis geopend werd.

Majoor Carr-Gomm had andere geïnteresseerde personen ontmoet in een Methodisten pastorie in Abbeyfield Road (vandaar de naam van de Society), maar het eerste huis werd geopend in Eugenia Road. Het huis bleek al snel succesvol; binnen drie maanden na de opening was het volledig bezet door twee vrouwen en twee mannen als bewoners en een inwonende huishoudster om voor ze te zorgen. Binnen twee jaar werden er zes huizen geopend; allemaal in de wijk Bermondsy. De gemiddelde leeftijd was bijna 80 jaar. In zijn autobiografie ”Push on the door” schrijft Majoor Carr-Gomm dat hij voor de lunch was uitgenodigd door Ds.Tubby Clayton op Tower Hill en dat deze daarbij opmerkte dat oudere mensen, zoals hij, zich in feite op het vertrekperron van het leven bevonden en dat zij dan ook altijd gereed moesten staan om in te stappen als de trein arriveerde om hen mee te nemen. “Tubby” Clayton wist reeds van het werk van de Abbeyfield Society en was bijzonder ingenomen met het feit dat de Society jonge mensen aanspoorde om de ouderen in de tehuizen te bezoeken.

Abbeyfield huizen bieden geen professionele verzorging, maar meer de “thuisverzorging” zoals die zou worden gegeven aan een bejaard familielid in het huis van een gemiddeld gezin. In de begintijd van de Society was de verwachting dat er door de overheid geriatrische diensten zouden worden ontwikkeld om daarmee zorg te dragen voor die bewoners die zoveel verzorging nodig hadden dat die in een normaal Abbeyfieldhuis niet konden blijven. Maar die ontwikkeling van diensten bleef uit en, bijna als een vanzelfsprekende evolutie, startte de Society zelf met het ontwikkelen van “extra zorg” huizen. Het concept van het grote gezin als alternatief voor instellingen werd daarbij zoveel mogelijk bewaard, maar het aantal inwoners moest wel uitgebreid worden om daarmee de noodzakelijke uitbreiding van de staf van het huis zo efficiënt mogelijk te benutten. Op slechts een uitzondering na hebben alle “extra zorg” huizen toch minder dan 25 inwoners en, ondanks het feit dat de praktijk aantoont dat 1 op de 5 inwoners van een gewoon Abbeyfieldhuis op den duur moet verhuizen naar zo’n “extra zorg” huis, wordt daar ook professionele zorg geboden. Het streefprincipe van de Society is en blijft het aanbieden van een zodanige zorg als door een liefhebbende dochter zal worden gegeven aan een bejaarde ouder maar, met een staf die op rond de klok basis wordt ingezet, gedurende de volle 24 uur van de dag.

Abbeyfieldhuizen zijn ontstaan ter vervulling van een behoefte die noch door privaatrechtelijke organen noch door de overheid werden bevredigd. De Society heeft een flexibele benadering voor de ontwikkelingen met betrekking tot de eenzame en steunbehoevende ouderen zoals die thans verschijnen op het gebied van de medische wetenschap, veranderingen in de overheidssubsidiepolitiek en overige technische veranderingen. Vandaar uit hebben zich de “extra zorg” huizen ontwikkeld. Vrij recent is een vorm van eenzaamheid zichtbaar geworden die in een doorsnee Abbeyfieldhuis ook niet zouden worden opgelost. Buitenlanders die naar Engeland waren gekomen op een wat latere leeftijd en die niet in staat zijn om redelijk engels te spreken zullen eerder eenzaam zijn op oudere leeftijd dan hun tijdgenoten die wel vloeiend engels kunnen spreken. Om zo een speciaal probleem toch het hoofd te bieden is onlangs in Londen, met grote steun van de Poolse gemeenschap aldaar, reeds een Abbeyfieldhuis gesticht speciaal, maar niet exclusief, voor Pools sprekende inwoners.

De Abbeyfieldorganisatie berust geheel op het particulier initiatief en is dus niet gebonden aan de overheid en de daarmee samenhangende richtlijnen en normen. Wel maken de bewoners gebruik van de normale sociale voorzieningen, zoals die voor elke burger gelden. Deze opzet is in Engeland dermate succesvol gebleken dat in 1987 reeds het 1000-ste zogenaamde “Abbeyfieldhouse” kon worden geopend.

Aangezien zelfs het uitgebreide Nederlandse voorzieningsstelsel niet altijd aansluit op de verschillende behoeften van ouderen in de hedendaagse Nederlandse maatschappij gebeurt het nogal eens dat ook hier ouderen tussen de wal en het schip terechtkomen.

Het idee om in Nederland een Abbeyfieldorganisatie op te richten is ontstaan tijdens een studiereis naar Engeland, die Brabantse werkers en bestuurders in het ouderenwelzijn in 1985 hebben gemaakt. Tijdens die studiereis kwam men in contact met o.a. de “Abbeyfield Society”. Men werd toen bijzonder getroffen door de warm-menselijke wijze waarop aan alleenstaande, zorgbehoevende ouderen de mogelijkheid werd geboden om in hun normale levensomgeving gehuisvest te blijven met voor zover mogelijk behoud van hun eigen levenswijze.

Dit artikel is geplaatst in

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties