Door Roelof van Laar, Wassila Hachchi, Gert-Jan Segers en
Liesbeth van Tongeren
We moeten ons niet ontdoen van het Caribische deel van ons Koninkrijk, maar samen vooruitgang realiseren. Dat is de beste manier om de bevolking te dienen en het draagvlak voor het Koninkrijk te vergroten. Dat vraagt veel van politici, aan beide zijden van de oceaan.
SP en VVD hebben, na de PVV, de handdoek in de ring gegooid. Zij zien geen toekomst meer voor een Koninkrijk waarin Europees Nederland en Caribische eilanden verbonden zijn. Zij willen een losser verband, een gemenebest. In dat gemenebest wordt alleen op basis van vrijwilligheid samengewerkt.
Als we ons van elkaar losmaken, miskennen we ook het feit dat de geschiedenis ons aan elkaar heeft gegeven. Er is zoveel in het verleden en in het heden dat ons aan elkaar bindt. Nederlanders van hier vestigen zich daar en andersom en ondertussen doen we samen zaken, zetten we ons in voor bijvoorbeeld goed onderwijs en goede zorg. Bij alles wat beter moet, heeft de samenwerking binnen het Koninkrijk ons veel goeds opgeleverd.
In een gemenebest vervalt de mogelijkheid om elkaar aan te spreken op succes en falen en om in te grijpen als dat noodzakelijk is. Vooruitgang is alleen mogelijk bij goed bestuur. In ons Koninkrijk worden nog steeds stemmen geronseld en gekocht, is corruptie en worden er financiële grenzen overschreden. Zowel in Europees Nederland als in het Caribisch deel van ons Koninkrijk overigens. Om dat aan te pakken zijn hogere overheden en onafhankelijke rechtspraak nodig. Macht en tegenmacht. Op de eilanden is dat moeilijk te organiseren zonder samenwerking met anderen. Zonder Koninkrijk.
Ons Koninkrijk is niet perfect. Nederland domineert de besluitvorming in de Rijksministerraad en wordt daardoor soms als tegenstander gezien. Terwijl alle (ei)landen dezelfde waarden en doelen nastreven. We moeten vaker samen invulling geven aan die waarden en samen doelen stellen voor het hele Koninkrijk. Zo geven we samen invulling aan de principes die we vastgelegd hebben in het Statuut, dat vandaag zijn zestigste verjaardag viert.
We zijn al bezig met het stellen van doelen voor onze kinderen. Met de welvaart die we bereikt hebben, willen we ervoor zorgen dat veel minder kinderen opgroeien in armoede of slachtoffer zijn van geweld, verwaarlozing of misbruik. Zij moeten het maximale uit zichzelf kunnen halen doordat ze zonder honger in de klas zitten, hun talen spreken en naar een school gaan die goed wordt geleid. Dat kunnen we samen bereiken.
Zo kunnen we meer doelen stellen. Duurzame doelen, ontwikkelingsdoelen, sociale doelen en doelen om het bestuur te verbeteren en te versterken. Aan die doelen mogen en moeten we elkaar kunnen houden. Dat zijn we aan onze inwoners verplicht. Om dat te doen moeten we elkaar vasthouden, moeten we verbonden blijven. Die wens spreken wij, op deze Koninkrijksdag, dan ook nadrukkelijk uit.
Roelof van Laar (Tweede Kamerlid voor de PvdA)
Wassila Hachchi (Tweede Kamerlid voor D66)
Gert-Jan Segers (Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie)
Liesbeth van Tongeren (Tweede Kamerlid voor GroenLinks)
Bron: Antilliaans Dagblad
Flitsende voordracht maar te elastisch. Je kunt er alle kanten mee op, behalve de goede. De schrijvers kiezen geen partij maar laten alles in het midden. Wat is in hemelsnaam een duurzaam doel? Wordt daarmee het Koninkrijk gered of toch duurzaam opgeblazen? Herkent de Haagse/Curaçaose/Arubaanse en zo meer/ werkelijkheid de maatschappelijke realiteit wel? Renée van Aller en John de Vries