Wat doe je als journalist als je tussen drie, vier vuren zit? Als je een interview wilt plaatsen wat als consequentie kan hebben dat iemand wordt ontslagen en/of een mooi sportief en sociaal-maatschappelijk project de nek om wordt gedraaid?
Laat je dan je hart spreken en bescherm je de klokkenluider, alsmede het bewuste project, of doe je je journalistieke plicht en plaats je het interview?
Aan het einde van het jaar besloot ik een interview te doen met de technisch directeur van de Curaçaose voetbalbond FFK, Etienne Siliee. Daar was voldoende aanleiding voor in mijn ogen, want Curaçao had in 2015 een dure, doch mislukte WK-kwalificatie achter de rug én het totale voetbal op Curaçao is – in mijn ogen – toe aan een grondige evaluatie. Er klopt te veel niet.
Bijvoorbeeld: er wordt ‘betaald voetbal’ gespeeld voor een paar honderd toeschouwers, maar ‘in de wijk’ wordt er nauwelijks nog gevoetbald wegens een gebrek aan kader (organisatoren en trainers), accommodatie en materiaal. Een voetbalbolwerk als Boca Samí ligt totaal op zijn gat en in Stenen Koraal probeert David Heycoop verwoed om de kinderen van de straat en aan het voetballen te krijgen. Hulp krijgt hij nauwelijks bij dit nobele streven. Dáár ligt de taak van de voetbalbond. Het faciliteren van de voetbalsport. Dus zorgen dat er gevoetbald kan worden: technisch kader, accommodatie en materiaal.
In het interview dat ik half december met Etienne Siliee had, erkende hij dat. Hij beseft dat er aan de basis van de voetbalpiramide gewerkt moet gaan worden. Want zonder goede basis zal de top van de piramide altijd blijven wankelen. Een nationale ploeg bijeen roepen voor een WK-kwalificatie, een dure trainer ervoor zetten die een paar dagen voor de eerste kwalificatiewedstrijd aan de slag gaat met zijn spelers, het werkt niet. Dat bleek al in 2004 met Pim Verbeek, in 2008 met Leen Looyen, in 2011 met Manuel Bilches en in 2015 met Patrick Kluivert. Het kwartje blijkt te zijn gevallen. Siliee wil nu graag structureel gaan werken met een vaste ploeg en een vaste staf die zich vanaf dit jaar al gaan voorbereiden op de kwalificatie voor het wereldkampioenschap van 2022.
In hetzelfde interview liet Siliee zijn licht schijnen over de staat van het Curaçaose voetbal. Omdat zijn verhaal over de kwalificatie met Kluivert al een vrij lijvig stuk werd, besloot ik het verhaal-Siliee in tweeën te knippen. Een deel over de kwalificatie, een deel over de huidige staat en de toekomst van het voetbal op Curaçao. Siliee bleek daar een goed overdachte mening over te hebben. Een mening die hij verpakt in een plan van aanpak, waarvan hij hoopt dat het bestuur van de FFK het goedkeurt en er dus uitvoering aan gegeven kan (en móet) gaan worden. Daarover in een later stadium meer.
Siliee plaatste tijdens het interview ook een paar kanttekeningen bij de Curaçao Soccer Academy (CSA). Die CSA is (meer dan) een voetbalschool waar de grootste talenten van Curaçao vier keer in de week terecht kunnen. De voetballertjes worden opgehaald bij school, gaan naar de accommodatie van de FFK, krijgen te eten, doen onder begeleiding hun huiswerk, krijgen waar nodig sociale vaardigheidstraining en psychische of sociale bijstand en trainen daarna onder leiding van gediplomeerde trainers.
Een prachtig initiatief dus, die Academy. Het wordt allemaal betaald door de stichting van Gregory Elias, de Fundashon Bon Intenshon, en dat nu al vijf jaar lang. Inmiddels zijn beide partijen, de CSA en FFK, aan het onderhandelen over een nieuw samenwerkingsconvenant. Een convenant dat – dit keer – wordt opgesteld door de directeur van de CSA, Hans van Elden, en moet worden goedgekeurd door de FFK.
Omdat het interview van Siliee wat puntjes van kritiek bevatte op de samenwerking met de CSA besloot ik, zoals het een goed journalist betaamt, om wederhoor toe te passen. Ik mailde de tekst van het artikel dan ook naar Gregory Elias, zodat hij daar namens de CSA een reactie op kon geven.
Tot mijn verbijstering ging het daarna helemaal los. Bij de CSA was men uitermate verbolgen over de kritiek die volledig onterecht en bezijden de waarheid zou zijn. In de krant reageren wilde men evenwel niet. Soit. Tot zover. De storm ging liggen en het leed leek geleden. Het interview zou komende zaterdag in de krant verschijnen.
Later op de dag, afgelopen dinsdag, werd mij evenwel te verstaan gegeven dat indien ik het artikel zou plaatsen Siliee mogelijk ontslagen zou worden en/of de academie gesloten…
Pure chantage, zo vond ook de leiding van de Amigoe. Maar, zo vond men intern, het was mijn beslissing om al dan niet tot plaatsing over te gaan. Na veel – uitermate emotionele – praatsessies met diverse betrokkenen heb ik besloten om het interview niet te plaatsen. Ik wil niet verantwoordelijk zijn voor het ontslag van iemand, noch voor de sluiting van de Curaçao Soccer Academy.
Zo overkomt mij wat al vele collega’s op Curaçao is overkomen; we worden onder druk gezet om bepaalde zaken niet te publiceren. De media worden gewoon gecontroleerd op Curaçao. Iedereen heeft de mond vol over de persvrijheid en vrijheid van meningsuiting op Cuba, maar op Curaçao is het niet veel beter. Je draait hier alleen niet de bak in.
Ik ben me aan het bezinnen. Er klopt een heleboel niet in het voetbal op Curaçao, dat is een feit. En ik steek voor niemand mijn hand in het vuur, want iedereen heeft zo zijn eigen agenda, diverse belangen en tientallen petten. Het is een bende. Ik wil best proberen daar wat verandering in te brengen door zaken aan de grote klok te hangen, maar niet ten koste van kinderen.
Ik niet.
Bron: Amigoe
Zie ook: BaldwinWorks
Het komt ons voor dat hier sprake is van immorele chantage. Chantage kan nooit moreel zijn. Het is een bekend fenomeen in kleinschalige samenlevingen. Tegenwoordig wordt een nette journalist dan zelf bekwaam door het slijk gesleurd op basis van een doorwrocht rapport. Men kan natuurlijk ook enkele indiscreties van de journalist in zijn jonge jaren uit de modder trekken of uitvinden, waarmee het gewicht van zijn gewraakte artikel en de reputatie daarvan worden gereduceerd tot nul. Framen is daarvoor een uitstekend middel. Manipulatie en bedrog, men kan er alle kanten mee op. Baldwin heeft een goede manier gevonden. Elders wel de gehele gang van zaken publiceren. Zo herinneren wij ons een correct inflatiecijfer dat premier H. Eman niet in de krant wilde. De journalist had het CBS cijfer gepubliceerd op correcte wijze. De premier kwam onmiddellijk borrelend van boosheid verhaal halen bij de Amigoe. Dat is een pijnlijke affaire geworden. “De inflatie van 4% van september 2000 is gebaseerd op de officiële cijfers van de Centrale Bank. In het derde kwartaal van 2000 steeg de inflatie tot 4,3%. Over de hoogte van de inflatie stond grote beroering toen de Amigoe het officiële cijfer van 4% publiceerde op 29 en 31 januari 2001. De Minister-President had op een ambassadeursconferentie in Nederland in januari 2001 een inflatiecijfer van 2.3% genoemd. Het getal van 2.3% gold voor 1999 en niet voor 2000. Indien dit lage inflatiecijfer ten onrechte door de Minister-President publiekelijk gepresenteerd werd, is er sprake van een ‘pijnlijke vergissing”. Het gaat dan ook niet aan de pers te beschuldigen van insinuerende berichtgeving als deze zich baseert op de officiële gegevens van de Centrale Bank. De Amigoe in deze te beschuldigen ‘als zou de regeringsleider de cijfers gemanipuleerd hebben’ moet dan ook geheel op het conto van de regering worden geschreven.”
CSA-directeur Hans van Elden gaat naar de studio van Paradise FM en vertelt in ‘Wat een Week!’ wat er aan de hand is.
Typisch, iedereen bekend mat jeugdvoetbal dat op zaterdag tussen 10 en 12 uur de teams en clubs van Curacao volop bezig zijn op en om het veld. Dus, de doelgroep dat de directeur CSA uitleg schuldig is, de Curacaose jeugdvoetbalclubs, wordt op deze wijze niet bereikt. Het geeft weer eens aan op welke golflengte Hans van Elden functioneert. Maar het is zoals een andere ‘Hans’ als reactie aangaf; ‘Kun je of wil je dat niet (aanpassen), tja, dan wordt het moeilijk.
Hans.. groot gelijk.. en daarom komt Curacao niet vooruit. Singapore is net zo groot en wel succesvol.. de ydk manier is de manier van zelfvernietging
Aan dhr. Baldwin en de reaguurders hier: op Curacao (en een heleboel andere landen) is alles anders dan in Nederland. Dat geldt ook voor de meest basale dingen in het leven. Je leert ermee leven of niet. Het is juist de kunst om je in de journalistieke cultuur in te passen. Kun je of wil je dat niet, tja, dan wordt het moeilijk.
Moet zijn sportbond.
Je kan het niet beter verwoorden Tuna.
En hoe zit het eigenlijk met de uitkomst van dat snoep onzin reisje van de heren van de voetbalbond naar Zwitserland om Churandy voor de Curçaose vlag te laten lopen, als vriend en reclamebeeld mee te laten doen voor Gerrit de Raaf en het eiland. Niks meer van gehoord die losers en klaplopers terend op het belastinggeld van de hardwerkende gemeenschap, losers zijn het allemaal.
what is new
Hende na tinu i ku konosementu di materia ta bira tristu ora ku Kòrsou tin kaba su CSA, i Etienne Siliee ke bin ku un Skol di Futbòl nobo banda di CSA. E skol aki mester a kuminsa Desèmber 2015 pasa. Etienne ke parti Kòrsou den kuater diferente zona pa selekta talento ku Kòrsou tin. Pero, nos mester di dos organisashon di Futbòl pa atende ku talentonan di Kòrsou?
Lastimamente señor Elias di Fundashon Bon Intenshon a kita su sosten finansiero pa CSA i asina CSA, na e momentonan aki ta buskande otro sponser pa e proyekto di talento. Pero na unda na Kòrsou ta bai haña un sponser manera Fundashon Bon Intenshon?
Dirigentenan di Futbòl na Kòrsou ta masha bon den kiebra initiativanan di otro ku no ta di nan. Nan mes no ta presenta plannan realistiko i finansiabel pa engrandese i alsa nos aktual nivel di futbòl. Ta Hopi Tristu!
Wat ik me afvraagt: wordt je gesteund door de eigenaar en de (eind)redactie van de Amigoe? Waarheidsvinding en vrijheid van meningsuiting is toch iets waar elke krant voor zou moeten staan, ander heeft deze geen bestaansrecht.
Het voetbal gebeuren is een typisch plakje uit onze Curaçaose samenleving waar vriendjespolitiek, persoonlijk gewin, het er zelf beter van worden, niet tegen kritiek kunnen zelfs al is die opbouwend, en vooral niet samenwerkend. Het is ” Nos Cultura”. We vinden dit overal terug en daarom functioneert “het” voor een groot deel hier ook niet. De dag dat men hier eens gaat samenwerken en de uitschuiftenen opbergt dan is zo ongeveer de helft van alle problemen al opgelost, en dat op vele gebieden.