George Lichtveld

Hierbij wil ik reageren op de kritieken die geuit zijn op het heimelijke gedrag van de Nederlandse regering t.o.v. de regering van Curacao inzake het laten onderduiken van de Venezolaanse oppositiekandidaat Edmundo Gonzales Urrutia in de Koninkrijksambassade in Caracas en het meewerken aan diens stille afvoer naar het buitenland.

De criticasters waaronder ex-premier Liberia-Peters, verwijten Den Haag Curacao bloot te hebben gesteld aan mogelijke vergeldingsmaatregelen door de Venezolaanse dictatuur en dit zonder dat de lokale regering betrokken is geworden (of op zijn minst van te voren op de hoogte is gesteld) van deze te ondernemen covert operation.

Laat ik duidelijk zijn, ik geef de Nederlandse regering 100% gelijk om het geheim van deze aktie te bewaren t.o.v. de Curacaose regering want de operatie zou anders vrijwel zeker voortijdig zijn uitgelekt indien ook maar de minste informatie daarover onze politici zou hebben bereikt. Men kan vinden dat Nederland bestuurlijk- en/of politiek niet behoorlijk heeft gehandeld (met die stelling ben ik het overigens niet eens) maar dat verwijt weegt in de verste verte niet op tegen het belang van het slagen van deze operatie die een uiterst belangrijke schakel is geweest in het proces om de nieuwe legitieme president van Venezuela in veiligheid te brengen nadat een opsporingsbevel tegen hem was uitgevaardigd.

In plaats van te vitten op Nederland zouden wij trots moeten zijn om deel uit te maken van een natiestaat welke zich niet alleen duidelijk heeft uitgesproken tegen de door het narco-regime van Maduro gepleegde schandalige verkiezingsfraude, maar welk land daarnaast ook daadwerkelijk heel concreet meegeholpen heeft om de legitieme nieuwe president in veiligheid te brengen.

Fantastisch hoe vertrekkend ambassadeur Robert Schuddeboom zich heeft ingezet om Gonzales heimelijk op te vangen, de vertrouwelijkheid daarover te bewaren en diens verdere aftocht te regelen met andere betrokkenen. Chapeau monsieur l’Ambassadeur, een prachtig sluitstuk van een uitmuntende diplomatieke carriere! Mede door het aanbieden van haar ‘good offices’ heeft de Nederlandse staat op internationaal niveau gescored en heeft Den Haag getoond aan de goede kant van de geschiedenis te staan.

Ongetwijfeld legt dit gebeuren reeds vanaf nu al de basis voor een hechte vertrouwensband met het nieuwe post-Maduro regime waarvan verwacht kan worden dat die echt niet lang meer op zich zal laten wachten. Die trots op het Koninkrijk en die visie op het democratisch herstel in ons buurland, dat missen de criticasters, erger nog, zij schuwen elke lof aan het moederland omdat hun bedompte gevoelsmatigheden enkel geprikkeld worden door negativiteit, namelijk het gebrek aan vertrouwen dat de Nederlandse regering in dit geval heeft getoond in de Curacaose regering hetgeen zij onterecht en zelfs beledigend vinden.

Maar laten we wel wezen, de nieuwe Nederlandse premier Dick Schoof komt uit kringen van inlichtingendiensten, hij weet precies hoe de hazen lopen wanneer het gaat om dreigingsbeelden die de staatsveiligheid in gevaar brengen, hij beseft dan ook maar al te goed wat voor veiligheidsrisico’s de heimelijke opvang van Gonzales zou lopen indien hij dit vooraf zou delen met een chaotische-, onkundige en onbetrouwbare regering die elk geo-politiek besef ontbeert en bovendien nog steeds worstelt met het naweeen van het Chavismo. Reken maar dat er een zeer gedegen veiligheidsanalyse heeft plaatsgevonden alvorens besloten werd het geheim te bewaren.

Wat moet Schoof in hemelsnaam beginnen met een regering waarvan de grootste partij doorspekt is met Maduro-aanhangers, een regering die niet bereid is om stelling te nemen tegen het mensenrechten schendende Venezolaanse narco-regime, een slappe, principeloze regering die het argument van neutraliteit gebruikt om haar lafheid (of haar Maduro-gezindheid) te verbergen, zo’n ballentent is natuurlijk in alle opzichten zo lek als een mandje. Nog afgezien van al die Maduro-fans die rond de regering en in de ambtenarij dwarrelen en die maar al te graag Nederland een hak willen zetten waarbij het hun geen lor kan schelen welk gevaar dat oplevert voor een man die zijn leven waagt voor het herstel van de democratie in zijn zwaar geteisterd land.

Fervente Independistas en wraakzuchtige Chavistas schoppen nog elke dag tegen het fenomeen ‘neo-kolonisator’ en zijn niet van plan daarmee op te houden ondanks dat ook deze hypocrieten elke dag weer genieten van de een hoog welvaartsniveau en een vast gewortelde rechtsstatelijkheid welke noch Venezuela, noch welk ander Latijns-Amerikaans land of samenwerkingsverband, in staat is om onze burgers aan te bieden. Beschamend is ook al dat toffe anti-koloniale macho-gedrag t.o.v. Nederland dat als sneeuw voor de zon verdwijnt wanneer stelling moet worden genomen inzake regionale politieke situaties, dan moeten wij ons plotseling lafhartig ‘diplomatiek behoudend’ opstellen al is het maar om een moordende narco-dictator niet te krenken.

Wil Curacao een speler en influencer zijn in de regio dan moeten wij beginnen met ons waardig te gedragen door mede onze politieke positie duidelijk uit te dragen en daarbij ruggegraat te tonen. Die ruggegraat toont Aruba bijvoorbeeld wel, die houdt haar grenzen met de narco-staat terecht gesloten en spreekt ook duidelijk haar afkeuring uit over de plaatsgevonden verkiezingsfraude in Venezuela. In plaats van kleinzerig te zeuren over de terechte geheimhouding door Nederland in het onderhavige geval zouden de criticasters de Nederlandse betrokkenheid in het project voor het in veiligheid brengen van Gonzales, juist moeten toejuichen en samen met Nederland plannen moeten ontwikkelen voor de wederopbouw van Venezuela.

Want ook al zou Maduro vandaag verwijderd worden zal Venezuela nog tientallen jaren de hulp van de internationale gemeenschap nodig hebben om te kunnen herstellen. Curacao kan zich als platform aanbieden voor het vestigen van hulporganisaties en daardoor niet alleen heel concreet een cruciale bijdrage leveren aan het herstel van Venezuela maar kan daarbij ook haar feitelijke DNA weer oppakken van hetgeen het historisch altijd al is geweest, namelijk een logistiek kruispunt, een hub, een kontaktencentrum, een fasilitator en trendsetter voor de regio. Met anti-koloniale kleinzerigheid bouwen wij geen land op, wel met visionaire standvastigheid.

GEORGE LICHTVELD