WILLEMSTAD – Als een gepensioneerde geoloog en inwoner van Curaçao, met meer dan 30 jaar ervaring in onderzoek naar olie & gas bronnen, heb ik een bijzondere interesse in het debat in de Staten over de vraag of er olie of gas aanwezig is op Curaçao of binnen haar territoriale wateren.

Helaas, claims zoals gedaan tijdens de laatste verkiezingen dat “Curaçao op een berg van olie zit” is een ‘Alice in Wonderland’-fantasie.
De landmassa van Curaçao zit op een drie kilometer dikke kern van ‘unprospective basaltische vulkanische lava’ (plaatselijk bekend als ‘Greenstone’) met een recent omhooggekomen, dunne deklaag van kalksteen die geen koolwaterstof potentieel heeft.

De offshore territoriale wateren hebben slechts weinig koolwaterstoffen-activiteit gehad.
Er zijn geen bewezen onontdekte reserves van olie of gas geïdentificeerd.
Ook niet waarschijnlijk, mogelijk, afgeleid of een ander type van die reserves.
Gekwalificeerd of gekwantificeerd.
Voor zover ik weet is er ook geen geschiedenis van aan de oppervlakte sijpelende bronnen van olie of gas.
De verklaring van sommige parlementariërs dat er een ‘meer dan 90 procent kans op ontdekking is van olie en gas in de Curaçao territoriale wateren’, berust daarom op aannames zonder goede technische basis.

Wat we wel weten is er drie seismologische onderzoeken geweest; nog nooit zijn er echter koolwaterstof putten geboord.

• Het eerste seismologische onderzoek werd uitgevoerd door Gulf Oil in 1975 en was onderdeel van een regionaal onderzoek van de zuidelijke Cariben met wijd uit elkaar lopende lijnen.
• In een tweede onderzoek, in 1979, schoot West-Geco een raster bestaande uit 12 regels (423km) aan de zuidelijke kant van het eiland. 
• In het derde onderzoek werden verschillende ver uit elkaar geplaatste regionale lijnen opgenomen in het BOLÍVAR onderzoek van de Universiteit van Texas 2004.

Het past ook om de mythe te ontzenuwen dat ómdat er seismologische onderzoeken worden gedaan, dit automatisch ‘bewijst’ dat er koolwaterstoffen aanwezig zijn in de territoriale wateren rondom Curaçao.
Dat is namelijk niet zo.
Seismologisch onderzoek naar koolwaterstoffen is slechts één van de eerste stappen in een lange, systematisch analytisch proces dat al dan niet leidt tot een ontdekking.

De dichtstbijzijnde koolwaterstofputten in de buurt van Curaçao, bevinden zich ten westen en zuiden van Aruba; daar zijn drie diepe putten (3-4km diepte) geboord in 1989 en 1990.
Hoewel deze allemaal ‘droog’ waren, produceerden zij belangrijke geologische gegevens die in combinatie met de seismologische data gebruikt kunnen om een beter begrip van het koolwaterstof exploratiepotentieel van de regio te krijgen. Het is om die reden dat de University of Texas een ‘Caribbean Basins Tectonics and Hydrocarbons’ samenwerkingsproject is gestart, dat al een aantal jaren loopt.
De voormalige Nederlandse Antillen waren sponsor van dit project, maar lieten het lidmaatschap vervallen in 2010.

Openbaar beschikbare gegevens uit dit project hebben twee belangrijke aandachtsgebieden geïdentificeerd in offshore Curaçaose wateren.
Niet voor olie, maar voor gas.
Deze bevinden zich in zuidelijke richting aan de Venezolaanse maritieme grens en in het westen richting Aruba.
Hoewel deze gebieden beschikken over een aantal geologische indicatoren van potentiël gas, blijven ze een hoog risico.
Er zijn namelijk geen bewezen koolwaterstoffen in nota bene grote waterdieptes.
Meer gedetailleerde seismologisch onderzoek zal nodig zijn om de geologische modellen te verbeteren en om reële vooruitzichten en boordoelen te definiëren.
En net als bij de Arubaanse putten is er geen garantie voor succes.

Echter, dit zal allemaal tot niets leiden als er geen juiste wettelijke en transparant stelsel van vergunningen wordt ontwikkeld om de zoektocht naar koolwaterstoffen uit te kunnen voeren.
Aruba en de Saba Bank zijn al wel zo ver, maar op de Benedenwindse eilanden (Curaçao en Bonaire) zijn die discussies begin 2010 uitgesteld.

Als de Curaçaose regering de commerciële zoektocht naar koolwaterstoffen in zijn territoriale wateren wil stimuleren, dan is het belangrijk dat dergelijke besprekingen worden hervat.
De recente ontdekking in 2009 van het grootste gasveld ter wereld (La Perla, met meer dan 16 TCF bewezen reserves) in de Golf van Venezuela, betekent dat het nu wellicht de tijd is om grote oliemaatschappijen aan te trekken om de diepere territoriale wateren van Curaçao te ontdekken.
Zoals nu actief wordt gedaan door Repsol in Arubaanse wateren.
La Perla ligt ongeveer 80 km ten zuidwesten van Aruba.

Afbeelding boven: Boren bij het ‘La Perla gigantische gasproject’ van Repsol, Venezuela