4.1. [

4.2.Dit verjaringsverweer faalt dus.

4.3.Ook Tradman NL voert tot haar verweer aan dat de vordering van de Belastingdienst op haar is verjaard. Volgens haar heeft de uitsluitend aan Tradman FS, Tradman IP, TMF, [gedaagde 2] en [gedaagde 1] gerichte en verzonden brief van 27 februari 2012 van de Belastingdienst jegens haar geen stuitende werking. Toen zij op 23 augustus 2016 werd gedagvaard, was de in artikel 3:310 lid 1 BW bedoelde termijn van vijf jaren ten aanzien van haar reeds voltooid. De Belastingdienst stelt immers zelf dat hij al in december 2009 van haar – volgens hem onrechtmatige – betrokkenheid op de hoogte is geraakt, aldus Tradman NL.

4.4.Artikel 3:317 lid 1 BW bepaalt, voor zover hier van belang, dat de verjaring van een rechtsvordering tot nakoming van een verbintenis wordt gestuit door een schriftelijke mededeling waarin de schuldeiser zich ondubbelzinnig zijn recht op nakoming voorbehoudt. Die woorden moeten worden begrepen in het licht van de strekking van een stuitingshandeling van deze aard, welke blijkens de parlementaire geschiedenis neerkomt op een – voldoende duidelijke – waarschuwing aan de schuldenaar dat hij er, ook na het verstrijken van de verjaringstermijn, rekening mee moet houden dat hij de beschikking houdt over zijn gegevens en bewijsmateriaal, opdat hij zich tegen een dan mogelijkerwijs door de schuldeiser ingestelde

4.5.

4.6.Ook dit verjaringsverweer faalt dus.

4.7. [[gedaagde 1] en [gedaagde 2] voeren aan dat de Belastingdienst in de onderhavige zaak feitelijke stellingen betrekt die haaks staan op de feitelijke stellingen die hij heeft betrokken in een belastingzaak bij de rechtbank te Haarlem en vervolgens bij het gerechtshof te Amsterdam tussen Marsannay en de inspecteur van de Belastingdienst. Die stellingen betreffen in het bijzonder de vraag wie de gang van zaken binnen Marsannay bepaalde(n). Volgens [gedaagde 1] en [gedaagde 2] is een dergelijk aanvoeren van niet met elkaar verenigbare feitelijke stellingen in strijd met de eisen van een goede procesorde.

4.8.Niet valt in te zien waarom het de Belastingdienst niet zou vrijstaan in de onderhavige zaak een ander feitelijk standpunt in te nemen dan hij in een andere zaak (tussen andere partijen en in een ander juridisch kader) heeft gedaan. Bovendien is niet gesteld of gebleken dat [gedaagde 1] en [gedaagde 2] door de gewijzigde stellingname van de Belastingdienst in hun verdediging zijn geschaad.

4.9.

4.10.

4.11.Het feit dat de Belastingdienst deze vaststellingsovereenkomsten heeft gesloten, staat niet eraan in de weg dat hij de onderhavige vorderingen instelt. Deze vorderingen zijn immers gebaseerd op de stelling dat de Belastingdienst door toedoen van Tradman, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] geen belastingaanslagen aan de genoemde vennootschappen heeft kunnen opleggen, althans niet tot het juiste bedrag. De vaststellingsovereenkomsten daarentegen betreffen de hoogte van de door die vennootschappen (nog) verschuldigde bedragen, waarin mede is verdisconteerd dat aan deze vennootschappen aanvankelijk geen aanslagen (tot het juiste bedrag) zijn opgelegd. Nu voorts is gesteld noch gebleken dat die vaststellingsovereenkomsten een derdenbeding bevatten ten behoeve van Tradman, TMF, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] , kan ook dit verweer geen doel treffen.

4.12.Tradman, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] voeren voorts een reeks (in 4.15 nader te noemen) verweren aan die erop neerkomen dat in de specifieke omstandigheden van het geval geen verhaal mogelijk is op hen als derden voor niet aan de desbetreffende vennootschappen opgelegde aanslagen, althans niet indien de bevoegdheid om de aanslag op te leggen, inmiddels is verjaard.

4.13.Bij de beoordeling van dit verweer dient tot uitgangspunt dat de Belastingdienst dit onderdeel van zijn vordering in de kern erop baseert dat Tradman, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] onrechtmatig tegenover hem hebben gehandeld, zowel door in samenwerking met de gebroeders [naam broers] de in dit geding bedoelde (kasgeld)vennootschappen – kort gezegd – leeg te trekken, zodat die vennootschappen voor de ontvanger geen verhaal meer boden, als door in elk geval twee van deze vennootschappen (Marsannay en Kooilust/Fenchurch) aan het zicht van de Belastingdienst te onttrekken, als gevolg waarvan de inspecteur aan hen geen aanslagen heeft opgelegd of kon opleggen voordat de bevoegdheid daartoe was verjaard.

4.14.Bij de beoordeling van het in 4.12 genoemde verweer dient daarnaast het volgende tot uitgangspunt.

( i) De omstandigheid dat de bevoegdheid om een aanslag op te leggen aan een belastingplichtige naar de toepasselijke fiscaalrechtelijke normen is verjaard, staat op zichzelf niet in de weg aan een op onrechtmatige daad gebaseerde vordering jegens een derde, als deze onrechtmatigheid erin bestaat dat door toedoen van die derde de invordering niet meer mogelijk is. In dat verband is niet van belang of ten tijde van dit handelen de belastingschulden al door aanslagen waren geformaliseerd. Wel is voor de vaststelling van de omvang van de schadevergoeding vereist dat de grootte van de schade uit opgelegde aanslagen blijkt, maar dit punt kan zo nodig nog in een schadestaatprocedure aan de orde komen (HR 28 juni 1996, ECLI:NL:HR:1996:ZC2120, NJ 1997/102).

( ii) In het onderhavige geschil vordert de Belastingdienst schadevergoeding van een derde die – volgens de Belastingdienst – onrechtmatig het opleggen van een aanslag door de inspecteur, of de invordering van de belastingschuld door de ontvanger, heeft verhinderd, hetgeen hem vrijstaat (vergelijk HR 21 februari 2014, ECLI:NL:HR:2014:397, NJ 2014/202).

( iii) Gelet op de door de Iw 1990 geboden rechtsbescherming brengt een redelijke wetsuitleg mee dat, indien een derde voor de belastingschuld van een ander aansprakelijk wordt gesteld,

( iv) Indien, zoals in het onderhavige geval, de Belastingdienst (voorshands alleen) een verklaring voor recht vordert dat de aansprakelijk gestelde derde onrechtmatig jegens hem heeft gehandeld, met verwijzing van de zaak voor het overige naar de schadestaat, kan de rechter naar vaste rechtspraak ermee volstaan de gestelde onrechtmatigheid en toerekenbaarheid te beoordelen en, indien hij tot het oordeel komt dat deze inderdaad aanwezig is, de zaak naar de schadestaat verwijzen als de mogelijkheid van enige schade voldoende aannemelijk is. Hij hoeft dus niet reeds in de procedure tot vaststelling van aansprakelijkheid mede te beoordelen hoe groot de schade is, of – en zo ja in hoeverre – de benadeelde zelf schuld heeft aan zijn schade, en of causaal verband bestaat tussen de bewezen geachte onrechtmatige daad en de (voldoende aannemelijk geachte) schade. De beoordeling van zulke verweren kan in de schadestaatprocedure aan de orde komen.

4.15.Tradman, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] werken hun in 4.12 globaal aangeduide verweer als volgt uit.

4.16.Tegen de achtergrond van hetgeen in 4.14 is overwogen, falen al deze verweren op achtereenvolgens de volgende gronden.

4.17.Tradman, TMF, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] voeren voorts aan dat de Belastingdienst ten onrechte (want in strijd met aan hen gegeven waarborgen) gebruik maakt van gegevens die hij in het kader van het – tegen de gebroeders [naam broers] en door hen gecontroleerde vennootschappen gerichte – derdenonderzoek heeft verkregen.

4.18.

4.19.Bij vonnis van de voorzieningenrechter van deze rechtbank van 8 mei 2009 is onder meer overwogen en beslist:

3.3 (…)

4.3 (…)

5.1veroordeelt Tradman om binnen tien dagen na betekening van dit vonnis haar volledige en onvoorwaardelijke medewerking te verlenen, onder de door de Inspecteur gestelde waarborgen, zoals opgenomen in de in fotokopie aan dit vonnis gehechte brief van 9 maart 2009, aan het tussen partijen bekend zijnde onderzoek, meer in het bijzonder door:

• –inzicht te verschaffen aan de Inspecteur in de opzet en werking van haar gehele (elektronische) administratie, daaronder verstaan op welke wijze en waar de gegevens zijn opgeslagen;
• –de Inspecteur in de gelegenheid te stellen en daartoe ondersteuning ter beschikking te stellen om images te (doen) maken van (i) de gegevensdragers die de administratie van Tradman bevatten en (ii) de gegevensdragers die (de) administraties bevatten van vennootschappen welke aan een of beide heren [naam broers] zijn gelieerd, die Tradman houdt;
• –aan de Inspecteur te verstrekken een back up van eind 2008 van haar administratie en/of door haar gehouden administratie van vennootschappen welke aan een of beide heren [naam broers] zijn gelieerd.

4.20.

• –de mogelijkheid dat de Belastingdienst inzage krijgt in stukken van geheimhouders.
• –de mogelijkheid dat de Belastingdienst de gegevens op de images en back up van administraties niet alleen zal gebruiken ten behoeve van, kort gezegd, de heffing en invordering met betrekking tot [naam broers] .

(…)

4.21.Bij de beantwoording van de vraag of de Belastingdienst in strijd heeft gehandeld met de Waarborg door de van de Image afkomstige gegevens te gebruiken in de onderhavige procedure tot aansprakelijkstelling van Tradman, TMF, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] is allereerst van belang dat de Waarborg tot stand is gekomen als schikkingsvoorstel van de Belastingdienst na schorsing op 26 februari 2009 van de behandeling van het kort geding. Aanleiding voor het voorstel vormde de zorg van Tradman dat de gegevens van de Image, die was verstrekt in het kader van het derdenonderzoek inzake de gebroeders [naam broers] en door hen gecontroleerde vennootschappen, óók gebruikt zouden worden tegen andere klantvennootschappen van Tradman. Ook ten tijde van de voortgezette behandeling van het kort geding op 20 april 2009 heeft Tradman (uitsluitend) die zorg geuit, zoals blijkt uit rechtsoverweging 3.3 van het vonnis (zie 4.19):

4.22.Aan Tradman, TMF, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] kan worden toegegeven dat de bij deze uitleg toe te passen Haviltexmaatstaf kan meebrengen dat aan de daarin gebruikte bewoordingen groot gewicht toekomt (zie HR 20 februari 2004, ECLI:NL:HR:2004:AO1427, NJ 2005/493) en dat die bewoordingen op het eerste gezicht steun bieden aan de door hen verdedigde uitleg van de Waarborg. Toch kunnen de overige omstandigheden van het geval meebrengen dat een andere dan de op het eerste gezicht voor de hand liggende taalkundige betekenis aan de bepalingen van de overeenkomst moet worden gehecht. Beslissend is immers de zin die partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs aan de Waarborg mochten toekennen en hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten (vergelijk HR 5 april 2013, ECLI:NL:HR:2013:BY8101).

4.23.Uit de hiervoor in 4.18 weergegeven totstandkomingsgeschiedenis van de Waarborg, het vonnis van de voorzieningenrechter en de discussie die dienaangaande tussen partijen heeft plaatsgevonden, blijkt dat Tradman de Waarborg heeft gevraagd ten behoeve van haar overige

4.24.Uit de brief van de Belastingdienst van 18 mei 2009 (zie 4.20) blijkt voorts niet dat partijen na het kort geding nog hebben gesproken, laat staan overeenstemming hebben bereikt, over een vrijwaring ten gunste van Tradman en haar bestuurders en medewerkers. Ook is gesteld noch gebleken dat daarover nadien nog overeenstemming is bereikt.

4.25.In dit licht dient de Waarborg aldus te worden uitgelegd dat zij niet eraan in de weg staat dat de Belastingdienst de van de Image afkomstige gegevens gebruikt in het onderhavige geschil.

4.26. [[gedaagde 1] en [gedaagde 2] hebben zich er verder op beroepen dat de fiscale relevantie van een deel van de van de Image afkomstige gegevens meer dan zeven jaar geleden is verstreken. Het gaat daarbij om de 22 producties die genoemd zijn in de conclusie van antwoord van [gedaagde 1] en [gedaagde 2] onder 1.73, die derhalve niet bij de beoordeling van het onderhavige geschil betrokken zouden mogen worden.

4.27.Ook dit verweer wordt verworpen. Aan de toezegging dat de Belastingdienst geen gegevens zou gebruiken waarvan de fiscale relevantie (de rechtbank begrijpt: ten tijde van het maken van de Image) meer dan zeven jaar geleden is verstreken, kunnen door [gedaagde 1] en [gedaagde 2] geen rechten worden ontleend. De Waarborg moet immers op de genoemde gronden aldus worden uitgelegd dat zij (slechts) strekt tot bescherming van de belangen van de klantvennootschappen van Tradman en niet van Tradman, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] .

4.28.De conclusie is dat uit de Waarborg geen beperkingen voortvloeien ten aanzien van het gebruik van de van de Image afkomstige gegevens in het onderhavige geschil.

4.29.Daarmee komt de rechtbank toe aan een inhoudelijke behandeling van de vorderingen van de Belastingdienst. Hierna worden achtereenvolgens behandeld: de onderdelen (i) en (ii); onderdeel (iii) in verbinding met onderdeel (v); onderdeel (iv) in verbinding met onderdeel (v).

4.30.De diverse verwijten die de Belastingdienst Tradman, TMF, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] maakt, zijn in grote lijnen uiteengezet in zijn hiervoor in 3.3 weergegeven samenvatting van het geschil.

4.31.Aan de onderdelen (i) en (ii) van zijn vorderingen legt de Belastingdienst ten grondslag dat Tradman en TMF hem in strijd met de op Tradman rustende fiscale informatie- en bewaarplicht, in het kader van het derdenonderzoek onjuiste en/of onvolledige informatie hebben verschaft.

4.33.Blijkens zijn brief van 2 juli 2008 aan de toenmalige advocaat van Tradman is de Belastingdienst het derdenonderzoek in maart 2008 begonnen met de vraag hem “inzage te verstrekken in alle dossiers inzake de (voormalige) relatie de heer [naam broer 1] (…) en/of de (voormalige) relatie de heer [naam broer 2] (…)”. Dat was een veelomvattende vraag, alleen al door het aantal jaren dat de relatie tussen Tradman en de gebroeders [naam broers] had geduurd en de betrokkenheid van de gebroeders [naam broers] bij een groot aantal vennootschappen.

4.34.Vast staat dat Tradman en TMF de bij hen beschikbare informatie over de gebroeders [naam broers] en door hen gecontroleerde vennootschappen niet gemakkelijk op tafel konden leggen. Dat was geen kwestie van onwil maar van onmacht, voortvloeiend uit de wijze van administratie en archivering bij Tradman. Daarvan maakt de Belastingdienst Tradman en TMF dan ook geen verwijt.

4.35.De Belastingdienst kan en mag Tradman en TMF ook niet verwijten dat zij duidelijkheid hebben gezocht waar het ging om de grenzen van hun verplichtingen jegens de Belastingdienst en dat zij in dat verband procedures tegen de Belastingdienst hebben gevoerd. Zoals de Belastingdienst zelf opmerkt:

4.36.De Belastingdienst suggereert (of stelt) dat Tradman en TMF het derdenonderzoek bewust hebben gefrustreerd en getraineerd, maar slaagt er niet in die suggestie/stelling voldoende inhoud te geven. Uit de processtukken komt veeleer naar voren dat (ook) Tradman en TMF zich in het kader van het derdenonderzoek grote inspanningen hebben getroost. Ten behoeve van dat onderzoek hebben zij een eigen IT-deskundige ter beschikking gesteld, computerprogramma’s geschreven om het onderzoek te vergemakkelijken, en voorts meer in het algemeen met de Belastingdienst meegedacht en meegewerkt. Er is gezocht, gevonden en ter beschikking gesteld. Dat zij daarbij ook steken hebben laten vallen was, gelet op de aard en omvang van het derdenonderzoek en het te doorzoeken materiaal, welhaast onvermijdelijk. Daarover sprekend komt de Belastingdienst veelal niet verder dan kwalificaties als “opmerkelijk” en “bevreemdend”, welke kwalificaties in dit verband niet toereikend zijn. Vast staat dat de gehele elektronische administratie, inclusief de gehele originele archiveringsadministratie, van Tradman door de Belastingdienst is gekopieerd (de Image). Vast staat ook dat de Belastingdienst de gelegenheid heeft gehad de gehele papieren administratie van Tradman in te zien. Tot slot maakt de Belastingdienst niet voldoende aannemelijk dat Tradman en TMF er de hand in hebben gehad dat (delen van) dossiers zijn verdwenen.

4.37.Al met al wordt de Belastingdienst niet gevolgd in zijn stelling dat Tradman en TMF het derdenonderzoek op onaanvaardbare wijze hebben bemoeilijkt en vertraagd. Daarom moeten in beide zaken de onderdelen (i) en (ii) van het gevorderde worden afgewezen.

4.38.De onderdelen (iii), (iv) en (v) van het gevorderde betreffen uitsluitend Tradman, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] , dus niet TMF.

4.39.Als opmaat naar de beoordeling van de onderdelen (iii) en (iv), beide in verbinding met onderdeel (v), van de vorderingen van de Belastingdienst volgen eerst enkele inleidende opmerkingen.

4.40.De rechtbank roept in herinnering dat Tradman FS is opgericht op 31 mei 2006 en Tradman IP op 9 juli 2007 (zie 2.2 en 2.3) en dat de gebroeders [naam broers] tot eind 2006 klant zijn geweest van Tradman NL (zie 2.8). Tradman FS, Tradman IP en TMF voeren aan dat Tradman FS en Tradman IP (dan ook) nimmer met de gebroeders [naam broers] te maken hebben gehad.

4.41.Ter gelegenheid van de comparitie heeft de Belastingdienst bij monde van zijn advocaat verklaard dat Tradman FS en Tradman IP zekerheidshalve zijn gedagvaard en dat zij met elkaar en met Tradman NL zijn verweven. De Belastingdienst is bij die gelegenheid niet nader ingegaan op de rol van Tradman FS en Tradman IP in het feitencomplex dat hij ten grondslag legt aan de hier aan de orde zijnde onderdelen van zijn vorderingen.

4.42.

4.43.Al met al maakt de Belastingdienst niet duidelijk op welke gronden hij de hier aan de orde zijnde onderdelen van zijn vordering (ook) tegen Tradman FS en Tradman IP instelt. De onderdelen (iii), (iv) en (v) van het gevorderde, voor zover ingesteld tegen Tradman FS en Tradman IP, moeten daarom worden afgewezen.

4.44.Resteren ter beoordeling de onderdelen (iii), (iv) en (v), voor zover ingesteld tegen Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] .

4.45.Aan de onderdelen (iii) en (v) van zijn vorderingen legt de Belastingdienst ten grondslag dat Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] onrechtmatig tegenover hem hebben gehandeld bij hun werkzaamheden ten behoeve van – of misbruik hebben gemaakt van – kasgeldvennootschappen en/of vennootschappen met een vervangingsreserve.

4.46.De Belastingdienst wijst erop dat er geen algemeen aanvaarde definitie van het begrip ‘kasgeldvennootschap’ bestaat. Hij voegt daaraan toe dat het bij kasgeldvennootschappen in de regel gaat om – in het algemeen (vrijwel) niet meer actieve – vennootschappen waarvan het actief nagenoeg volledig uit liquide middelen bestaat.

4.47.De Belastingdienst erkent dat de handel in kasgeldvennootschappen op zichzelf niet onrechtmatig is. Kasgeldvennootschappen zijn echter, zo stelt hij, naar hun aard gevoelig voor misbruik. Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] bestrijden dat laatste niet.

4.48.

4.49.De rechtbank begrijpt uit de stellingen van de Belastingdienst dat onderdeel (iii) van het gevorderde, voor zover nu nog van belang, dient te worden gelezen als: een verklaring voor recht dat [gedaagde 1] en [gedaagde 2] onrechtmatig jegens de Belastingdienst hebben

1. [gedaagde 2] en/of [gedaagde 1] als medewerkers van Tradman NL de op hen rustende integriteitsnormen hebben geschonden (artikel 6:162 BW) en/of ter zake waarvan [gedaagde 2] en/of van [gedaagde 1] tevens als bestuurders van Tradman NL (in haar hoedanigheid van trustkantoor) persoonlijk ernstig verwijtbaar hebben gehandeld wegens schending van voor hen geldende integriteitsnormen (artikel 6:162 BW); en/of
2. [gedaagde 2] en/of [gedaagde 1] als bestuurders van Tradman NL (in haar hoedanigheid van rechtspersoon-bestuurder van Roodhold en Hazersharen) ex artikel 2:11 BW hoofdelijk aansprakelijk zijn ter zake van het ernstig verwijt dat Tradman NL als (trust)bestuurder van Roodhold en/of Hazersharen valt te maken in verband met het onrechtmatig handelen van die kasgeldvennootschappen (artikel 6:162 BW) en/of ter zake van de misleidende voorstelling die Tradman NL heeft gegeven van de toestand van die kasgeldvennootschappen (artikel 2:249 BW); en/of
3. [gedaagde 2] en [gedaagde 1] in groepsverband met Tradman NL onrechtmatig schade aan de Belastingdienst hebben toegebracht en de kans op schade [gedaagde 2] en/of [gedaagde 1] had behoren te weerhouden van hun gedragingen in groepsverband (artikel 6:166 BW).

De rechtbank begrijpt de vordering jegens [gedaagde 1] en [gedaagde 2] aldus dat zij worden aangesproken als bestuurder/medewerker van Tradman NL (in plaats van als bestuurder/medewerker van Tradman FS en Tradman IP).

4.50.

4.51.De rechtbank begrijpt onderdeel (iii) van het petitum (voorts) aldus dat de Belastingdienst zich vooral richt op de rol van Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] wat betreft de kasgeldvennootschappen Roodhold en Hazersharen. Die rol moet volgens de Belastingdienst mede worden beoordeeld tegen de achtergrond van een – volgens hem – ten aanzien van Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] in hun functioneren bij andere kasgeldvennootschappen (en vennootschappen met een vervangingsreserve) waar te nemen vergelijkbaar patroon.

4.52.

4.53.Met betrekking tot de kasgeldvennootschap Roodhold overweegt de rechtbank het volgende.

4.55.

4.56.

4.57.

1. verplicht tot afname o.g.

+ boeteclausule

2. niet afnemen -> betalen

3. kan niet betalen

4) consequentie (…).

4.58.Aan dit plan is als volgt uitvoering gegeven.

4.59.

• –[naam broers] ontving NLG 385.000 via [naam vennootschap 1] (23 maart 1995), waarvan hij na betaling van NLG 192.500 aan Bremhorst overhield: NLG 192.500;
• –Tradman NL en [gedaagde 1] ontvingen NLG 235.750 (28 december 1994) + NLG 15.365 (23 oktober 1995) + NLG 192.500 via Bremhorst = NLG 443.615.

Tradman, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] alsmede [naam broers] hebben kortom allen financieel geprofiteerd door Roodhold leeg te halen en belastingheffing op onrechtmatige wijze te voorkomen. Aldus nog steeds de Belastingdienst.

4.60.

4.61.

4.62.

4.63.Bij de beoordeling van dit onderdeel van het geschil wordt het volgende vooropgesteld.

4.64.Van het trustkantoor kan niet in het algemeen worden verlangd dat het de belangen van zijn opdrachtgever afweegt tegen daarmee eventueel conflicterende belangen van derden. Wel dient het trustkantoor, gelet op zijn maatschappelijke positie in het financieringsverkeer en professionele deskundigheid, in aanmerking komende belangen van derden tot op zekere hoogte mee te wegen in de wijze waarop het zijn opdracht uitvoert. Met name dient het zich rekenschap ervan te geven of de uitvoering van de gevraagde dienst een ongeoorloofd doel dient of tot gevolgen leidt die in strijd zijn met de wet of de openbare orde.

4.65.Indien de gevraagde dienst erin bestaat een constructie te ontwerpen waarin de opdrachtgever in staat wordt gesteld belasting te ontwijken, dient het trustkantoor het (door de Belastingdienst behartigde) belang van een richtige belastingheffing mede in zijn overwegingen te betrekken. Het kan daarbij het legaliteitsbeginsel tot richtsnoer nemen. Dit betekent onder meer dat de enkele omstandigheid dat de opdrachtgever zich door de voorgestelde constructie belasting bespaart, niet meebrengt dat de opdrachtgever aldus onrechtmatig handelt tegenover de Belastingdienst. Hetzelfde geldt dan (dus) voor het trustkantoor.

4.66.Het trustkantoor dient zich echter met het oog op de belangen van de Belastingdienst ervan te onthouden adviezen te geven of diensten te verlenen die op belastingontduiking zijn gericht, of waaraan in de gegeven omstandigheden het serieus te nemen risico is verbonden dat deze voor belastingontduiking zullen worden gebruikt. Van belastingontduiking is onder meer sprake als de verlangde dienst ertoe strekt het bestaan van de belastingplichtige voor de belastingdienst te verhullen, of de omstandigheid dat deze belastingplichtig is in Nederland.

4.67.In het daarvan te onderscheiden geval dat de door de opdrachtgever verlangde dienstverlening voor belastingontduiking zou kunnen worden gebruikt, maar niet zonder meer daartoe strekt, kan het onder omstandigheden op de weg van het trustkantoor liggen (nader) bij de opdrachtgever te informeren met welk doel de dienst wordt gevraagd, en op welke wijze daarvan gebruik zal worden gemaakt. Krijgt het trustkantoor in een zodanig geval geen bevredigende antwoorden op zijn vragen (dat wil zeggen antwoorden waaruit het redelijkerwijs mag afleiden dat zijn dienstverlening niet voor belastingontduiking zal worden gebruikt), dan dient het zijn diensten te weigeren (zie in een niet onvergelijkbaar geval ten aanzien van een notaris HR 3 april 2015, ECLI:NL:HR:2015:831, NJ 2015/479).

4.68.

4.69.Het onderhavige geval heeft als bijzonderheid dat Tradman NL weliswaar door de gebroeders [naam broers] en door hen gecontroleerde vennootschappen is ingeschakeld als trustkantoor, maar dat zij ter uitvoering van haar opdracht (mede) het statutair bestuur is gaan voeren over

4.70.Tegen deze achtergrond dient dit onderdeel van de vordering als volgt te worden beoordeeld.

4.71.Op Tradman NL rustte, gelet op haar maatschappelijke positie in het financieringsverkeer en professionele deskundigheid, tegenover de Belastingdienst tot op zekere hoogte een zorgplicht die onder omstandigheden inhield dat zij diende te onderzoeken of de van haar verlangde adviezen, dan wel diensten, ertoe strekten of tot gevolg konden hebben dat de gebroeders [naam broers] – of door hen gecontroleerde vennootschappen – belasting zouden ontduiken.

4.72.Mét de Belastingdienst wordt geoordeeld dat de in 4.57 en 4.58 aangehaalde notities, die zijn aangetroffen in het archief van Tradman NL, in onderlinge samenhang en bij gebreke van een andersluidende verklaring, redelijkerwijs niet anders kunnen worden begrepen dan dat deze strekten tot verwezenlijking van de hiervoor in 4.59 genoemde doelstellingen en daarmee tot belastingontduiking door Roodhold.

4.73.Tradman NL, die vanaf 15 december 1994 statutair bestuurder van Roodhold was, is aansprakelijk tegenover de Belastingdienst voor de schade die deze daardoor heeft geleden. Al aangenomen dat deze notitie niet is opgesteld door een werknemer van Tradman NL, had de inhoud daarvan – die zij als bestuurder van Roodhold kende of had behoren te kennen – voor haar aanleiding moeten zijn onderzoek te verrichten naar de aard en strekking van de daarin schetsmatig aangeduide transacties. Tradman NL kan in dit geding niet ermee volstaan aan te voeren dat zij de herkomst en de auteur daarvan niet kent, en dat de transactie aangaande de aandelen Roodhold tussen de Antilliaanse vennootschappen en Vechtmond I niet uit haar koker komt.

4.74.Indien uit de in 4.59 aangehaalde omstandigheden van het geval al niet de conclusie moet worden getrokken dat Tradman NL de desbetreffende transacties, die strekten tot belastingontduiking, zelf heeft ontworpen en geregisseerd, heeft zij zich in elk geval verwijtbaar passief opgesteld. Zij heeft daarmee het door de Belastingdienst behartigde belang van een richtige belastingheffing niet of onvoldoende in haar overwegingen betrokken en heeft aldus in strijd gehandeld met hetgeen haar volgens ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer tegenover de Belastingdienst betaamde, en dus onrechtmatig.

4.75.Bij het vorenstaande komt dat zij ook in haar hoedanigheid van bestuurder van Roodhold onrechtmatig tegenover de Belastingdienst heeft gehandeld. Door onder de zojuist vermelde omstandigheden het niet ertoe te leiden dat deze vennootschap een juiste en volledige belastingaangifte deed, maar juist ernaar te streven dan wel toe te laten dat de voor de belastingheffing relevante feiten en omstandigheden aanvankelijk voor hem verborgen bleven, heeft Tradman NL immers als bestuurder van Roodhold persoonlijk ernstig verwijtbaar tegenover de Belastingdienst gehandeld.

4.76.Het vorenstaande wordt niet anders als wordt aangenomen dat de gelden die op de geblokkeerde Duitse rekening stonden, als dividend zijn aan te merken. Ook indien juist, doet dit immers niet af aan de onrechtmatigheid van de hiervoor besproken handelwijze danwel nalatigheid van Tradman NL.

4.77.De interpretatie dat de datering van de in 4.57 bedoelde notitie zou moeten worden gelezen als 27 december 1994, ten slotte, is onaannemelijk en wordt dus niet onderschreven. En zelfs als die interpretatie juist zou zijn, zou daarmee weliswaar een element uit het geheel van onrechtmatige gedragingen of nalatigheden wegvallen, maar de resterende omstandigheden van het geval zijn ook dan ruimschoots voldoende om het hiervoor bereikte oordeel te kunnen dragen.

4.78. [[gedaagde 1] is hoofdelijk mede aansprakelijk voor de door de Belastingdienst als gevolg van deze handelwijze of nalatigheid van Tradman NL geleden schade. Hij was immers vanaf 15 december 1994 bestuurder van Roodhold en in het voorgaande ligt besloten dat hem persoonlijk een ernstig verwijt viel te maken van bedoelde handelwijze of nalatigheid van Tradman NL.

4.79.Ten overvloede wordt overwogen dat [gedaagde 1] ook aansprakelijk is tegenover de Belastingdienst op grond van artikel 2:11 BW. Tradman NL was immers toentertijd bestuurder van Roodhold, en [gedaagde 1] was destijds statutair bestuurder van Tradman NL.

4.80.Bij de beoordeling van de aansprakelijkheid van [gedaagde 2] voor de door de Belastingdienst geleden schade, is het volgende van belang. [gedaagde 2] was toentertijd in dienst van Tradman NL relatiebeheerder van de gebroeders [naam broers] . Verder heeft [gedaagde 1] tijdens het voorlopig getuigenverhoor op de vraag wie er namens Tradman (NL) betrokken waren bij de verkoop van kasgeldvennootschappen, geantwoord dat dit primair [gedaagde 2] was en dat er geen ander aanspreekpunt was. Daarnaast is [gedaagde 2] , naar de Belastingdienst onweersproken heeft gesteld, persoonlijk betrokken geweest bij een aantal van de eerder bedoelde met elkaar samenhangende stappen (aan de zijde van Tradman NL). Ook [gedaagde 2] heeft niet, althans niet voldoende, duidelijk gemaakt dat en waarom het door de Belastingdienst geschetste beeld van zijn rol bij de diverse stappen, niet juist en/of niet volledig is.

4.81.Gelet op de hieruit blijkende vooraanstaande positie van [gedaagde 2] in de organisatie van zowel Tradman NL als van Roodhold, en zijn mede daaruit blijkende betrokkenheid bij, en kennis van, de verlangde dienst en het daarmee beoogde doel, valt ook [gedaagde 2] persoonlijk een ernstig verwijt te maken van bedoelde handelwijze of nalatigheid van Tradman NL. Ook hij is dus hoofdelijk mede aansprakelijk voor de door de Belastingdienst als gevolg van deze handelwijze of nalatigheid van Tradman NL geleden schade.

4.82.Thans komt de gang van zaken met betrekking tot de kasgeldvennootschap Hazersharen aan de orde.

4.83.Aandeelhouder van deze vennootschap was vanaf 2 december 1998 Vechtmond I, aandeelhouder was vanaf 2 maart 1999 [naam 5] Financieel Beheer B.V. (hierna: [naam 5] ). Statutair bestuurder was Tradman NL. Statutair bestuurder van Tradman NL was destijds [gedaagde 1] .

4.84.De Belastingdienst stelt dat de gang van zaken rond Hazersharen geen enkele twijfel laat bestaan over de oneigenlijke bedoelingen van Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] bij de handel in kasgeldvennootschappen met de gebroeders [naam broers] . Volgens de

4.85.

4.86.Op 3 december 1998 zijn de liquide middelen van Hazersharen in opdracht van [gedaagde 2] overgemaakt naar Vechtmond I, die NLG 282.469 (de koopsom van de aandelen Hazersharen) heeft doorbetaald aan Tradman NL.

4.87.Op 2 maart 1999 heeft [naam 5] , waarvan [naam aandeelhouder] (hierna: [naam aandeelhouder] ) op dat moment aandeelhouder was, de aandelen Hazersharen van Vechtmond I gekocht voor NLG 286.969. [naam aandeelhouder] fungeerde als tussenschakel, naar mag worden aangenomen om te verhullen dat [naam broer 1] uiteindelijk economisch gerechtigde (UBO) van Hazersharen was geworden. Dat Tradman NL de UBO [naam broers] doelbewust voor de Belastingdienst verborgen heeft gehouden, blijkt ook uit andere gegevens.

4.88.Bij faxbericht van 16 november 1999 heeft [gedaagde 2] aan [naam broer 2] de conceptbalans en resultatenrekening van Hazersharen toegezonden en daarbij, voor zover hier van belang, geschreven:

4.89.In de (door [naam broers] goedgekeurde) conceptbalans over 1998 is een “professional fee” van NLG 500.000 opgenomen.

4.90.Naar aanleiding van de door [gedaagde 2] namens Hazersharen ingediende aangifte vennootschapsbelasting over 1998, heeft de Belastingdienst bij brief van 19 november 1999 vragen gesteld over deze professional fee. De Belastingdienst wilde weten aan wie de professional fee is verschuldigd en welke tegenprestatie hiervoor is geleverd.

4.91.Bij brief van 23 november 1999 heeft [gedaagde 2] de Belastingdienst een afschrift toegezonden van een aan Hazersharen gerichte factuur, gedateerd 2 november 1999, van [naam vennootschap 2] (hierna: [naam vennootschap 2] ), een vennootschap van de gebroeders [naam broers] . Die factuur betreft bemiddeling aankoop aandelen tot en met 30 april 1999. Bij brief van 20 maart 2000 heeft [gedaagde 2] aan de Belastingdienst geschreven

4.92.Bij brief van 27 oktober 2000 heeft de Belastingdienst (nogmaals) gevraagd de gang van zaken rond de factuur van [naam vennootschap 2] uitgebreid te toe lichten. In het bijzonder zou de zakelijkheid van die kostenpost moeten blijken.

4.93.Bij brief van 10 november 2000 heeft [gedaagde 2] , voor zover hier van belang, aan de Belastingdienst geschreven:

4.94.De Belastingdienst heeft vervolgens op 5 november 2001 een boekenonderzoek ingesteld bij [naam 5] . Uiteindelijk heeft hij met onder andere Hazersharen in 2003 een vaststellingsovereenkomst gesloten, waarbij een professional fee van [naam vennootschap 2] van in totaal NLG 587.500 is geaccepteerd.

4.95.Bij het derdenonderzoek heeft de Belastingdienst correspondentie aangetroffen tussen Hazersharen en [naam vennootschap 2] waarin laatstgenoemde aandringt op betaling van haar factuur (en eerstgenoemde zich daartegen verzet). Die op eerste gezicht normale correspondentie is in een ander daglicht komen te staan door in 2010 in de administratie van de [naam 1] aangetroffen handgeschreven aantekeningen van (vermoedelijk [naam broer 2] .

4.96.

• –slechte zaken
• –fee terugverdienen door nieuwe zaken
• –eindafrekening 87.500

– zekerheid vragen

– bezwaar tegen eindafrekening.

4.97.Uit deze aantekeningen volgt dat de briefwisseling tussen [gedaagde 2] en [naam broers] over de professional fee door [naam broers] is geregisseerd. Bovendien blijkt daaruit dat de correspondentie die de Belastingdienst is voorgehouden, is geantedateerd.

4.98.Met deze correspondentie werd een schijnwerkelijkheid gecreëerd. Daaruit kan niet anders worden geconcludeerd dan dat de professional fee geen reëel, maar (wederom) een gefingeerd verlies vormde. Als de Belastingdienst hiervan indertijd op de hoogte was geweest, had hij de professional fee niet als verlies geaccepteerd. Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] hebben er bewust aan meegewerkt om de Belastingdienst ter zake op het verkeerde been te zetten, aldus nog steeds de Belastingdienst.

4.99.Het verweer van Tradman NL komt erop neer dat niet duidelijk is van wie de aantekeningen waarop de Belastingdienst zich beroept, afkomstig zijn en wanneer deze zijn geschreven.

4.100. Ook [gedaagde 1] en [gedaagde 2] voeren dat verweer. Zij voegen daaraan toe dat de Belastingdienst het volgende deel van de meergenoemde aantekeningen niet heeft geciteerd:

1. f 500.000 in aangifte ‘98
2. 19-11 vragen fiscus
3. 23-11 antwoord kort (factuur gestuurd)
4. 30/4
5. Boekjaar ??? laatste maand voor boekjaar brief schrijven
6. Wellicht 500.000 jaar te vroeg genomen
7. NAW aandeelhouders in KvK via [gedaagde 2] laten wijzigen.

4.101. De rechtbank verwijst in dit verband allereerst naar hetgeen is overwogen in 4.63 tot en met 4.69.

4.102. Vooropgesteld wordt dat zich in de vennootschappelijke structuur van Hazersharen en in haar vermogen sedert eind 1998 een aantal mutaties heeft voorgedaan. Tradman NL is daarbij in verschillende hoedanigheden actief betrokken geweest. Het geschil spitst zich toe op de vraag of de Belastingdienst bij het aangaan van de vaststellingsovereenkomst met medeweten van Tradman NL is misleid doordat hij in de waan is gebracht dat Hazersharen daadwerkelijk een professional fee aan [naam vennootschap 2] verschuldigd was en, in het verlengde daarvan, of

4.103. [ [gedaagde 2] was destijds bij Tradman NL relatiebeheerder van de gebroeders [naam broers] . Hij was bovendien oprichter van Tradman NL en vanaf 23 augustus 2001 ook bestuurder; daarnaast is hij persoonlijk betrokken geweest bij de voorbereiding en uitvoering van de strategie van de gebroeders [naam broers] . [gedaagde 2] heeft de correspondentie met [naam vennootschap 2] en met de Belastingdienst gevoerd. De portée daarvan was hem duidelijk, althans moet hem duidelijk zijn geweest. Daaruit volgt dat [gedaagde 2] opzettelijk integriteitsnormen heeft geschonden, zodat hem persoonlijk een ernstig verwijt treft van de in

4.102 besloten normschending.

4.104. Met betrekking tot [gedaagde 1] is niet komen vast te staan dat hij handelingen heeft verricht die de belastingontduiking via Hazersharen mogelijk maakten. Vanaf 2 december 1998 was [gedaagde 1] echter via Tradman NL ook (indirect) bestuurder van Hazersharen. Daarnaast was hij oprichter en destijds ook statutair bestuurder van Tradman NL. Krachtens het bepaalde in artikel 2:11 BW rust de aansprakelijkheid van een rechtspersoon (Tradman NL) als bestuurder van een andere rechtspersoon (Hazersharen) tevens hoofdelijk op ieder die ten tijde van het ontstaan van de aansprakelijkheid van de rechtspersoon, daarvan bestuurder was. [gedaagde 1] was bestuurder van Tradman NL gedurende de periode 1998 tot en met 2003, waarin de benadeling van de Belastingdienst via Hazersharen plaatsvond. Bovendien was hij door zijn hiervoor beschreven betrokkenheid bij Roodhold op de hoogte van de belastingontduiking door de gebroeders [naam broers] en de aan hen gelieerde vennootschappen. Om die redenen is de rechtbank van oordeel dat ook [gedaagde 1] onrechtmatig heeft gehandeld tegenover de Belastingdienst en dat hij voor hem geldende integriteitsregels heeft geschonden, zodat hem persoonlijk een ernstig verwijt treft van de vorenbedoelde normschending.

In de zaak Belastingdienst / Tradman FS, Tradman IP, TMF, [gedaagde 1] en [gedaagde 2]

4.105. De onderdelen (iii) en (v) van het gevorderde liggen voor toewijzing gereed in dier voege dat voor recht zal worden verklaard dat [gedaagde 1] en [gedaagde 2] onrechtmatig jegens de Belastingdienst hebben gehandeld door onrechtmatige handel in en misbruik van kasgeldvennootschappen, waarbij zij als bestuurder en/of medewerker van Tradman NL de op hen rustende integriteitsnormen hebben geschonden. Voorts zal voor recht worden verklaard dat zij hoofdelijk (zie artikel 6:102 lid 1 BW) aansprakelijk zijn voor de schade die de Belastingdienst als gevolg van deze onrechtmatige daad heeft geleden en nog zal lijden. Omdat de mogelijkheid dat daardoor schade is geleden, aannemelijk is, zal de zaak in zoverre worden verwezen naar de schadestaat.

4.106. De onderdelen (iii) en (v) van het gevorderde liggen voor toewijzing gereed in dier voege dat voor recht zal worden verklaard dat Tradman NL onrechtmatig jegens de Belastingdienst heeft gehandeld door onrechtmatige handel in en misbruik van kasgeldvennootschappen, waarbij zij als trustkantoor de op haar rustende integriteitsnormen heeft geschonden. Voorts zal voor recht worden verklaard dat zij hoofdelijk aansprakelijk is voor de schade die de Belastingdienst als gevolg van deze onrechtmatige daad heeft geleden en nog zal lijden, nader op te maken bij staat en te vereffenen volgens de wet.

4.107. Aan onderdeel (iv) van zijn vordering legt de Belastingdienst ten grondslag dat Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] onrechtmatig tegenover hem hebben gehandeld, kort gezegd omdat zij hebben bewerkstelligd dat de buitenlandse, maar in Nederland belastingplichtige, vennootschappen Marsannay en Kooilust/Fenchurch aan het zicht van de Belastingdienst onttrokken zijn. Als gevolg daarvan heeft de Belastingdienst niet (tijdig) aanslagen kunnen opleggen en alsnog opgelegde aanslagen niet kunnen innen of verhalen.

4.108. Ook ten aanzien van dit onderdeel van de vordering begrijpt de rechtbank dat voor “Tradman FS” en “Tradman IP” gelezen dient te worden “Tradman NL”. De rechtbank verwijst in dit verband naar hetgeen is overwogen in 4.49.

4.109. Het verwijt dat de Belastingdienst aan Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] maakt komt in wezen erop neer dat Marsannay en Kooilust/Fenchurch als door [naam broer 1] gecontroleerde vennootschappen, hoewel formeel in het buitenland gevestigd, feitelijk vanuit Nederland actief waren en daardoor in Nederland belastingplichtig waren. Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] hebben het bestaan van Marsannay en Kooilust/Fenchurch echter voor de Belastingdienst verborgen gehouden, waardoor niet of pas veel later dan had behoren te geschieden, aanslagen vennootschapsbelasting konden worden opgelegd, aldus de Belastingdienst.

4.110. Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] betwisten primair dat Marsannay en Kooilust/Fenchurch in Nederland belastingplichtig waren en subsidiair dat zij dat wisten en dat zij bewust eraan hebben meegewerkt de vennootschappen aan het zicht van de Belastingdienst te onttrekken.

4.111. Het is op de voet van artikel 150 Rv aan de Belastingdienst feiten en omstandigheden te stellen en bij voldoende betwisting te bewijzen dat Marsannay en Kooilust/Fenchurch in Nederland belastingplichtig waren.

4.112. Aan Marsannay is d.d. 31 december 2008 een navorderingsaanslag over 1996 opgelegd die voor zover van belang inhoudt:

4.113. Aan Kooilust/Fenchurch is, gedagtekend 31 maart 2015, een aanslag vennootschapsbelasting opgelegd over het jaar 2004 die voor zover van belang inhoudt:

Het tegen de aanslag door de gebroeders [naam broers] opgeworpen bezwaar is niet- ontvankelijk geoordeeld.

4.114. Naar aanleiding van die onherroepelijke aanslagen voor de vennootschapsbelasting staat ook in deze procedure behoudens voldoende onderbouwd verweer van de zijde van Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] vast dat Marsannay en Kooilust/Fenchurch in Nederland belastingplichtig waren. Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] hebben slechts in algemene termen betwist dat de vennootschappen in Nederland belastingplichtig waren c.q. gesteld dat de omstandigheid dat de vennootschappen in de desbetreffende belastingjaren in Nederland belastingplichtig waren, nog niet inhoudt of meebrengt dat zij dat ook in andere jaren waren. Dat kan in het licht van de in de belastingprocedure vastgestelde feiten niet als een voldoende onderbouwd verweer worden aangemerkt. Dit verweer wordt daarom verworpen.

4.115. De vraag of Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] betrokken zijn geweest bij Marsannay en Kooilust/Fenchurch op een zodanige wijze dat ook aan hen kan worden verweten dat Marsannay en Kooilust/Fenchurch aan het zicht van de Belastingdienst zijn onttrokken, zal hierna voor elk van die vennootschappen afzonderlijk worden onderzocht.

4.116. Marsannay (is of) was een door Benelux Trust, een relatie van Tradman NL, op 17 november 1995 opgerichte vennootschap. Bij de oprichting waren [gedaagde 1] , Tradman NL- dochter European Trust Services (Luxembourg) S.à.r.L. (ETSL) en de heer [naam 6] van Benelux Trust, bestuurders.

Op 2 mei 1996 heeft Benelux Trust aan [gedaagde 1] bericht dat Marsannay “op de plank [ligt] voor “Dell’ Ava” en eind februari 1997 heeft [gedaagde 2] aan [naam broer 1] bericht dat Marsannay als “blijvend houdster” voor hem was gereserveerd.

4.117. Reeds op 30 juli 1996 (dat wil nog zeggen vóórdat [gedaagde 2] aan [naam broers] had gemeld dat Marsannay voor hem als “blijvend houdster” was gereserveerd) heeft Marsannay een optieovereenkomst gesloten met de Belgische vennootschap N.V. Renting Car (hierna: Renting Car) ter zake de aankoop van onroerende zaken. Uit die overeenkomst blijkt dat Marsannay een optie heeft op de koop van bepaalde registergoederen en dat zij op haar beurt die optie doorverkoopt aan Renting Car tegen betaling van ƒ 10.000.000,00 (in de overeenkomst aangeduid als de uitoefenprijs). Marsannay heeft de optie verkregen van [naam broer 1] , zoals blijkt uit een bij [naam broer 1] aangetroffen memo dat, voor zover van belang, inhoudt:

3 Optie doorgezet naar Ren. […].

4.118. In de jaarrekening van Marsannay over 1996 is een uitstaande lening vermeld van LUF 1.250.000,00 n Seceurimmo Invest N.V. (een vennootschap onder controle van [naam broers] ). Een notitie van [naam bestuurder] van 6 mei 2004 aan Amicorp met als onderwerp: Marsannay Holding SA -completion Annual Accounts, houdt hierover voor zover van belang in:

4.119. In de woning van [naam broers] is een notitie aangetroffen met betrekking tot Belgische vennootschappen waarin onder meer is vermeld:

4.120. Op 4 maart 1997 is in het handelsregister te Luxemburg ingeschreven dat per 3 mei 1996 [gedaagde 1] en ETSL zijn afgetreden als bestuurders van Marsannay en in hun plaats zijn benoemd [naam 8] en [naam 9] .

4.121. De door Tradman NL en anderen ten behoeve van Marsannay uitgevoerde werkzaamheden zijn via vennootschappen van Tradman NL gefactureerd. Dat wil zeggen dat de facturen voor Marsannay werden verzonden aan Tradman NL of een door Tradman NL beheerste entiteit, terwijl vervolgens de vennootschap aan wie de factuur was verzonden, al dan niet met een kleine opslag, de kosten doorfactureerde aan een van de vennootschappen van [naam broers] ( [naam vennootschap 2] of [naam 1] ). Op die facturen was de naam van Marsannay niet vermeld, terwijl deze namens Vechtmond I werden verstuurd door [gedaagde 2] en/of [gedaagde 1] . Door partijen wordt deze handelwijze aangeduid als back-to-back facturering.

4.122. Uit het samenstel van feiten kan worden afgeleid dat Tradman NL [naam broer 1] heeft voorzien van de in naam buitenlandse vennootschap Marsannay. Nog voordat die vennootschap in 1997 formeel aan [naam broers] werd overgedragen – terwijl op dat moment [gedaagde 1] en ETSL bestuurders daarvan waren – werden in die vennootschap reeds activiteiten ten behoeve van (vennootschappen van) [naam broers] ondernomen. Zo was reeds in 1996 de optieovereenkomst met Renting Car gesloten, was de onttrekking van actief in de boeken opgenomen als lening aan Secceurimmo en waren de aandelen Donck & Bosch (zie 4.119) verkocht.

4.123. Juist is weliswaar dat het op zichzelf niet onrechtmatig is om mee te werken aan herfacturering. Daarvoor kunnen legitieme (ook fiscale) redenen zijn. Dergelijke legitieme redenen zijn door Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] echter niet aangevoerd, terwijl het wel op hun weg lag specifiek toe te lichten waarom in het onderhavige geval de voor de werkzaamheden ten behoeve van Marsannay uitgeschreven facturen moesten worden geherfactureerd.

4.124. De conclusie is dat die herfacturering geen ander doel diende dan om Marsannay aan het zicht van de Belastingdienst te onttrekken en dat Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] daaraan bewust, en daarom onrechtmatig en persoonlijk ernstig verwijtbaar, hebben meegewerkt. Zelfs indien zou moeten worden aangenomen dat Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] niet wisten dat de herfacturering diende om Marsannay uit het zicht van de Belastingdienst te houden hebben Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] de hiervoor onder 4.63 tot en met 4.69 geformuleerde normen geschonden, door na te laten bij [naam broers] te informeren naar de reden voor de herfacturering.

4.125. Kooilust/Fenchurch werd blijkens een aangetroffen faxbericht van 14 november 2003 van (de secretaresse van) [gedaagde 2] op verzoek van [naam broer 1] in Groot-Britannië opgericht door (de rechtsvoorganger van) Tradman NL, met inschakeling van Amicorp UK.

4.126. De Belastingdienst stelt dat Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] zich van dienstverlening aan [naam broers] ten behoeve van Kooilust/Fenchurch hadden dienen te onthouden. Hij stelt dat de betrokkenheid van Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] erop gericht was Kooilust/Fenchurch aan het oog van de Belastingdienst te onttrekken.

4.127. Als eerste voorbeeld daarvan wijst de Belastingdienst op de omstandigheid dat Tradman NL behulpzaam is geweest bij het wijzigen van de naam van Kooilust in Fenchurch, na het faillissement van Kooilust Investment B.V. Anders dan de Belastingdienst acht de rechtbank deze naamswijziging niet zonder meer een aanwijzing dat beoogd is Kooilust/Fenchurch aan het zicht van de Belastingdienst te onttrekken. Veeleer lijkt het erop dat beoogd werd de associatie met een gelijknamige failliete vennootschap te vermijden.

4.128. Als tweede voorbeeld wijst de Belastingdienst op correspondentie waaruit blijkt dat Amicorp UK aan Tradman NL vraagt om gegevens om de jaarrekening van Kooilust/Fenchurch te kunnen opstellen. Ook die enkele omstandigheid wijst er niet op dat Kooilust/Fenchurch aan het oog van de Belastingdienst moest worden onttrokken. Daaruit kan niet meer worden afgeleid dan dat Tradman NL kennelijk de contactpersoon was tussen Amicorp UK en [naam broers] .

4.129. Daarnaast heeft de Belastingdienst aangevoerd dat Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] , gezien de reputatie van [naam broers] , de dienstverlening hadden moeten staken.

Dat de reputatie van [naam broers] dubieus was is aan Tradman NL relatief kort voor de oprichting van Kooilust/Fenchurch nog eens duidelijk gemaakt doordat [naam 8] van Benelux Trust op 16 juli 2003 een (link naar een) artikel uit Quote [gedaagde 2] stuurde aan [gedaagde 2] . Het artikel werpt vragen op over de integriteit van [naam broers] en [naam 8] schrijft in zijn begeleidende e-mail:

4.130. De onderdelen (iv) en (v) van het gevorderde liggen voor toewijzing gereed in dier voege dat voor recht zal worden verklaard dat [gedaagde 1] en [gedaagde 2] onrechtmatig jegens de Belastingdienst hebben gehandeld door het onttrekken van buitenlandse vennootschappen aan het zicht van de Belastingdienst, waarbij zij als bestuurder en/of medewerker van Tradman NL de voor hen geldende integriteitsnormen in hun persoonlijk ernstig verwijtbare mate hebben geschonden, en voorts voor recht zal worden verklaard dat zij hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de schade die de Belastingdienst als gevolg van deze onrechtmatige daad heeft geleden en nog zal lijden, nader op te maken bij staat en te vereffenen volgens de wet.

4.131. De onderdelen (iv) en (v) van het gevorderde liggen voor toewijzing gereed in dier voege dat voor recht zal worden verklaard dat Tradman NL onrechtmatig jegens de Belastingdienst heeft gehandeld door het onttrekken van buitenlandse vennootschappen aan het zicht van de Belastingdienst, waarbij zij als trustkantoor de voor haar geldende integriteitsnormen heeft geschonden en voorts voor recht zal worden verklaard dat zij hoofdelijk aansprakelijk is voor de schade die de Belastingdienst als gevolg van deze onrechtmatige daad heeft geleden en nog zal lijden, nader op te maken bij staat en te vereffenen volgens de wet.

4.132. Uit het voorgaande volgt dat de vorderingen van de Belastingdienst jegens Tradman FS, Tradman IP en TMF (3.1 (i) en (ii)) zullen worden afgewezen met veroordeling van de Belastingdienst in de proceskosten van deze gedaagden. Deze kosten worden begroot op nihil.

4.133. De vorderingen jegens Tradman NL betreffende de schending van de fiscale informatie- en bewaarplicht (3.2 (i) en (ii)) zijn evenmin toewijsbaar.

4.134. De overige vorderingen jegens Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] (3.1 onder

(iii) tot en met (v) en 3.2 onder (iii) tot en met (v)) zijn wel toewijsbaar op de hiervoor weergegeven wijze. Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] zullen in de proceskosten aan de zijde van de Belastingdienst worden veroordeeld. Die kosten zullen wat het salaris advocaat en de getuigentaxe betreft worden begroot als betrof het één zaak. Daartoe wordt overwogen dat de processtukken in beide zaken inhoudelijk gelijk zijn en dat de comparitie in beide zaken tegelijk is gehouden. Tradman NL, [gedaagde 1] en [gedaagde 2] zullen ook worden veroordeeld in de kosten van het voorlopig getuigenverhoor (inclusief taxe [naam broer 2] ) nu dat heeft meegewogen voor de beslissing. Het aldus begrote salaris advocaat en de getuigentaxe zullen gelijkelijk over beide zaken worden verdeeld.

4.135. De aan de zijde van de Belastingdienst gevallen proceskosten worden begroot op:

In de zaak Belastingdienst / Tradman NL

4.136. De aan de zijde van de Belastingdienst gevallen proceskosten worden begroot op:

4.137. De rechtbank dient nog te beslissen over de kosten van het door Tradman FS, Tradman IP en TMF geopende vrijwaringsincident. In de omstandigheden van het geval wordt aanleiding gezien om de kosten van het incident te compenseren zoals hierna in het dictum zal worden vermeld.