Willemstad – De partijen die voornemens zijn een transitiekabinet samen te stellen, na zes maanden gevolgd door een volwaardig politiek kabinet, zetten de 80/20-wet door.

Zo blijkt uit het deze week getekende regeerakkoord.
De wet, een initiatief van Pueblo Soberano (PS) nog ten tijde van de vorige regering Schotte, is controversieel.
Er zijn grote voorstanders, maar ook felle tegenstanders.
Het doel ervan is werkgevers te verplichten dat 80 procent van hun werknemersbestand bestaat uit lokale arbeidskrachten en dat slechts 20 procent ‘buitenlands’ is.

In het regeerakkoord staat:

,,De wet voor lokale arbeidsparticipatie, 80/-20, zal in werking treden om te garanderen dat landskinderen participeren.”

Meer zegt het akkoord van PS, PAIS, PNP en het onafhankelijk Statenlid Glenn Sulvaran er niet over.
Wellicht volgt dat later.
Ook zullen bepaalde bestaande wetten voor werknemers van zogeheten ‘uitzendbureaus’ worden nageleefd, aldus het regeerakkoord ondertekend door partijleiders Helmin Wiels (PS), Alex Rosaria (PAIS), Humphrey Davelaar (PNP) en Sulvaran.

,,In dit kader zal er tevens speciale aandacht komen voor de effecten van deelname van ‘stagiaires’ van buitenaf op onze lokale arbeidsmarkt.”

Deze beleidsvoornemens op hoofdlijnen worden in het regeerakkoord verder niet uitgewerkt, dat moet later gebeuren in een regeerprogramma.
Maar van de omstreden 80/20-wet staat nu dus vast dat de samenwerkende partijen deze willen en ook zullen uitvoeren.
Onder de vorige regering Schotte (MFK/PS/- MAN) werd dit als een initiatieflandsverordening gepresenteerd door de Soberano- fractie in het parlement en aangenomen door de toenmalige Statenmeerderheid, maar later bleek dat vooral MFK van Gerrit Schotte er grote problemen mee had en tot inwerkingtreding kwam het nooit.
Er was overigens ook stevige principiële kritiek van de adviescolleges, waaronder de Raad van Advies.
Nu lijkt het er dan toch van te komen.
In het bedrijfsleven bestaat er over het algemeen veel weerstand tegen de 80/20-wet.
Mogelijk dat het uitgangspunt goed is – meer mensen van het eiland zelf aan het werk – maar in lang niet alle bedrijfstakken lukt het om gedwongen voldoende lokale capabele, gemotiveerde en gekwalificeerde arbeidskrachten te vinden.
Zo luidt de kritiek en angst.
Juridisch gezien waren en zijn er bezwaren op het terrein van (ongeoorloofde) discriminatie.