Ik denk als zwarte zou je trots moeten voelen om te zien dat een zwarte vrouw een topfunctie bij Amnesty bekleedt maar als je haar zonder schaamte hoort vertellen dat ze vergeten zijn om een afspraak te bevestigen terwijl Venezolaanse vluchtelingen in de barakken hier creperen, denk je gelijk van, houdt het rotzooi met dat ras nooit op?

Het feit dat Amnesty nu hier is zal geen toeval zijn, de zomer in Nederland is voorbij en de dames en heren van Amnesty willen nog even op kosten van de donateurs nog even van het mooie weer genieten.